Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Με αφορμή τη φυσική, αλλά όχι και πραγματική αποχώρηση του ΔΝΤ, από τη χώρα μας, εφόσον η εποπτεία θα συνεχιστεί για πολύ ακόμη, επέλεξα ως θέμα μου για απόψε τον απολογισμό των Μνημονίων. Που τον συνοψίζω ως «ενδοοικογενειακή κακοποίηση της Ελλάδας». Ως πρώτο, λοιπόν, σημείο της αποψινής μου ομιλίας θα είναι η διερεύνηση του:

1. Πως ριχθήκαμε στα Τάρταρα;
Επιβάλλεται, συνεπώς να «συνετιστούμε» μέσω σκληρής τιμωρίας. Για αυτό, οι εταίροι μας έκριναν απαραίτητο να ζητήσουν και τη συνεργασία του ΔΝΤ, επειδή ακριβώς είχε μακρά εμπειρία από καταστροφικές τιμωρίες αν και μέχρι τότε, μόνον εναντίον αναπτυσσόμενων οικονομιών.

Φυσικό ήταν όσο και αναπότρεπτο, αυτό το χειμαρρώδες και αδιάκοπο κατηγορητήριο, σχετικά με τους άχρηστους για οτιδήποτε Έλληνες, να προσκαλέσει τους διεθνείς χρηματιστηριακούς γυπαετούς που ρήμαξαν το Χρηματιστήριο. Η αποστολή τους, βέβαια, ήταν να καταστήσουν αναπόφευκτα, για την Ελλάδα, τα όσο γίνεται πιο απάνθρωπα Μνημόνια.

• Παρότι, αυτή η ενορχηστρωμένη κατακραυγή εναντίον των δήθεν αχρείων Ελλήνων, κυρίως πάντοτε από τα γερμανικά ΜΜΕ, ουδεμία σχέση είχε με την πραγματικότητα, ωστόσο η δραματικότερη συνέπειά της, που μέχρι σήμερα στραγγαλίζει κάθε δυνητική προσπάθεια αντίδρασης και λυτρωμού μας είναι το γεγονός ότι σημαντικό τμήμα του ελληνικού λαού, υπέκυψε στην ανήθικη αυτή προπαγάνδα και πείστηκε ότι εμείς ευθυνόμαστε για όλα. Δυστυχώς, οφείλω να υπογραμμίσω, ότι καμία ελληνική κυβέρνηση των τελευταίων 10 ετών, δεν προσπάθησε να μεταβάλλει αυτό το νοσηρό, αλλά χωρίς βάση, κλίμα.

Έτσι ερμηνεύεται η, σε πρώτη ματιά, απάθεια με την οποία ο ελληνικός λαός δέχθηκε και εξακολουθεί να ανέχεται τα φρικτά μαρτύρια που του επιβάλλουν οι ξένοι, δυστυχώς, και με τη σύμπραξη των ελληνικών Κυβερνήσεων. Και έτσι ήρθαν τα Μνημόνια, που στην πραγματικότητα θα είναι μαζί μας, επ’ αόριστον.

1α. Όμως ο εξευτελισμός και η σκληρή αυτή τιμωρία μας ουδόλως δικαιολογούνται με βάση την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας πριν από την κρίση.

Διότι η ελληνική οικονομία εμφάνιζε σημαντική δυναμική, πραγματοποιώντας μέσο ρυθμό ανάπτυξης από τους ταχύτερους της Ευρώπης, κατέγραφε ανεργία χαμηλή, και το δημόσιο χρέος της ως ποσοστό στο ΑΕΠ ήταν κάτω από 110%, δηλαδή βιώσιμο και αντιμετωπίσιμο με βάση τα διεθνώς επικρατούντα στο χώρο. Υπήρχε, βέβαια ένα εκκολαπτόμενο αγκάθι με αυξητική τάση μετά το 2000, και αυτό ήταν το δημόσιο έλλειμμα, δηλαδή η ετήσια υπέρβαση δαπανών στον προϋπολογισμό. Για αυτό, ασφαλώς, χρειαζόταν η λήψη σταθεροποιητικών μέτρων, αλλά οπωσδήποτε εντελώς διαφορετικών από τα καταστρεπτικά που μας επιβλήθηκαν.

1β. Τι λοιπόν μας κατάστρεψε;
Η αιτία της καταστροφής μας, όπως άλλωστε είχε από την αρχή διαπιστωθεί αλλά στη συνέχεια λησμονηθεί, και όπως ξεκάθαρα ομολογήθηκε πρόσφατα, από κοινού και από την ΕΕ αλλά και από το ΔΝΤ, ήταν ο κίνδυνος κατάρρευσης γαλλικών και γερμανικών τραπεζών, που ήταν φορτωμένες με ελληνικά ομόλογα. Αυτές έπρεπε, με κάθε μέσον να σωθούν. Και στον πανικό που κατέλαβε την ΕΕ, η Ελλάδα ως εταίρος, ως κυρίαρχο έθνος και ως λαός ουδόλως μετρούσε. Αντιθέτως, έπρεπε να υποβαθμιστεί και να εξαθλιωθεί, ώστε να μην αντιδράσει σε όσα μαρτύρια έκριναν οι εταίροι μας αναγκαία για να εξασφαλιστούν τα δικά τους συμφέροντα.

Έτσι, τα Μνημόνια, όπως περίτρανα μαρτυρεί το κατ’ επανάληψη αιματηρό περιεχόμενό τους, αγνόησαν παντελώς το ότι αφορούσαν έναν ολόκληρο λαό, που επιπλέον τύχαινε να είναι και μέλος της Ευρωζώνης. Ακάθεκτα, λοιπόν, τα Μνημόνια, ως ταύροι σε υαλοπωλείο, εισέβαλαν στη χώρα μας απαιτώντας με πρωτοφανή σκαιότητα κατάργηση ανθρώπινων δικαιωμάτων, υποθηκεύοντας το σύνολο της δημόσιας περιουσίας, αποκλείοντας συμψηφισμό με υφιστάμενα χρέη προς την Ελλάδα, και επιβάλλοντας απάνθρωπες πολιτικές λιτότητας.

Αφελής θα ήταν η πεποίθηση ότι τα μαρτύρια των Μνημονίων στόχευαν στην ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας. Γιατί, αν αυτός ήταν ο στόχος, θα φρόντιζαν να αναδείξουν τις αναπτυξιακές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας, και όχι να στραγγαλίσουν κάθε ικμάδα της. Δυστυχώς, όπως είναι πια αυταπόδεικτο, η μοναδική τους προσπάθεια αυτά τα 10 τελευταία χρόνια είναι, με κάθε τρόπο και κάθε θυσία, εξασφάλιση όσο γίνεται υψηλότερου πρωτογενούς πλεονάσματος. Αυτό κατάφεραν τα Μνημόνια, αφήνοντας αλύπητα την οικονομία να αργοπεθαίνει και τον ελληνικό λαό να εξαθλιώνεται.

Και ενώ θα μπορούσε, ακόμη, να διασωθεί η Ελλάδα, αν η αναδιάρθρωση του χρέους γινόταν από την αρχή, όπως άλλωστε αποτελεί τον κανόνα σε αυτές τις περιπτώσεις, οι εταίροι μας την αρνήθηκαν, πάντοτε για να μην διακινδυνεύσουν τις τράπεζές τους. Έτσι, όταν αυτή αποφασίστηκε, αφού οι ευρωπαϊκές τράπεζές είχαν ξεπουλήσει όλα τα ελληνικά τους ομόλογα, ήταν πια πολύ αργά για την Ελλάδα. Η αναδιάρθρωση, από λύση, κατάληξε σε καταστροφή των ελληνικών κοινωνικών ταμείων.

Στις διαδοχικές σκηνές της ελληνικής τραγωδίας, θα ήταν εξωπραγματική η αναζήτηση οσμής αλληλεγγύης, προσφοράς εταίρων προς εταίρο που βρίσκεται σε δύσκολη θέση, ευρωπαϊκής συνοχής και άλλων ανάλογων ουτοπιών, με τις οποίες μεθοδικά απενεργοποιείται, επί 10 και πλέον χρόνια, η δικαιολογημένη οργή των Ελλήνων.

Και ας μην επικαλεστούν κάποιοι τα δισεκατομμύρια, που οι εταίροι και το ΔΝΤ μας δάνεισαν, με βαρύτατους άλλωστε όρους μέχρι πριν λίγο, και με πιο ευνοϊκούς όταν τα επιτόκια διεθνώς κινούνται σε αρνητικό επίπεδο. Δεν ήταν βέβαια για να μας βοηθήσουν, όπως πολλοί κακώς πιστεύουν ακόμη, αλλά για να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους. Τα δισεκατομμύρια αυτά δεν πέρασαν καν το κατώφλι των ελληνικών συνόρων.

1γ. Ήδη, όμως, πρέπει να απαντηθεί το τραυματικό ερώτημα του πως και του γιατί υπέγραψαν οι δικοί μας κυβερνήτες τις θανατικές αυτές καταδίκες εναντίον της χώρας και του λαού μας;

Δεν θα υποστηρίξω ότι όλοι όσοι κυβέρνησαν την Ελλάδα στο κρίσιμο αυτό διάστημα των Μνημονίων ήταν προδότες. Και δεν θα το κάνω επειδή δεν το πιστεύω. Αντιθέτως, πιστεύω ότι υπάρχει σωρεία ερμηνειών, μεμονωμένων ή αλληλοσυμπληρούμενων κατά περίπτωση, χωρίς φυσικά αυτές να ικανοποιούν. Θα αναφέρω μερικές από αυτές, απλώς και μόνο επειδή εξακολουθούν να εξηγούν τα όσα απαράδεκτα συμβαίνουν στον τόπο μας:

• υποδουλώθηκαν, οι Έλληνες αρμόδιοι, σε ένα συνονθύλευμα πολυάριθμων αδυναμιών, ουτοπιών, περιορισμένων γνώσεων, φοβίας και υποταγής σε διάφορες κοσμοθεωρίες
• μερικοί, ανάμεσά τους, υπέγραψαν τα Μνημόνια απαξιώντας να μελετήσουν το εγκληματικό τους περιεχόμενο, λόγω έλλειψης χρόνου ή δυνατότητας κατανόησης
• άλλοι, δυσκολεύτηκαν να συνειδητοποιήσουν ότι οι εταίροι μας κάθε άλλο παρά πάσκιζαν για τη σωτηρία μας και, συνεπώς, υπέγραφαν με κλειστά μάτια ότι τους ζητούσαν.

Συνοψίζοντας, πιστεύω, ότι το σύνολο των διαχρονικών κυβερνητών μας δεν μπόρεσε να εκτιμήσει το μέγεθος της καταστροφής, το οποίο προκαλούσαν οι υπογραφές τους. Και δεν μένουμε μόνο στις υπογραφές αυτές, που φευ διευκόλυναν τη διάπραξη απεχθών και κατά συρροή εγκλημάτων εναντίον της Ελλάδας, και που δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξω ότι η χώρα μας έγινε θύμα «ενδοοικογενειακής κακοποίησης», όπως είναι και ο τίτλος που επέλεξα για την αποψινή μου ομιλία.

Να προσθέσω, ακόμη, ότι δυστυχώς οι κυβερνήσεις μας, των 10 κρίσιμων αυτών ετών, υπέκυψαν και στο σλόγκαν «ΜΝΗΜΟΝΙΑ Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ» παρότι τελικά τα ίδια αυτά ΜΝΗΜΟΝΙΑ ήταν η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΜΑΣ.

2. Ποιες ήταν τελικά οι συνέπειες της 10χρονης ελληνικής τραγωδίας, με μια ματιά;

Τα διαχρονικά συγκριτικά στοιχεία είναι αμείλικτα επιβεβαιώνοντας μια πρωτοφανή καταστροφή, που έγινε σε περίοδο ειρήνης. Ειδικότερα:

• Το ΑΕΠ έχει υποχωρήσει κατά 26% από την αρχή της κρίσης
• Το κατά κεφαλή εισόδημα στη χώρα μας μειώθηκε κατά ¼.
• Το χρέος σε απόλυτους αριθμούς ήταν το 2008 263δις€. και ήδη τώρα αναρριχήθηκε σε 337 δις€. Ως ποσοστό στο ΑΕΠ, το χρέος ήταν το 2008, 109%, αρκετά υψηλό, αλλά όμως βιώσιμο. Και τώρα, μετά τα προγράμματα διάσωσής μας ή, ορθότερα εξαιτίας τους, το χρέος μας αναρριχήθηκε σε 182%, μέσα στο ΑΕΠ. Και στο παραπάνω αυτό ποσό του σημερινού χρέους, θα πρέπει να προστεθούν και άλλα 101 δισ. ευρώ, που είναι χρέη ιδιωτών και επιχειρήσεων προς το Δημόσιο, και που εξαιτίας της φτωχοποίησης τους αδυνατούν να ξεπληρώσουν. Να σημειώσω, ακόμη, ότι το παγκόσμιο χρέος μέσα στο παγκόσμιο ΑΕΠ ανέρχεται σε 230%, είναι πραγματικά επικίνδυνο, αλλά δεν προκλήθηκε πανικός.
• Η ανεργία, από 8% περίπου πριν από την κρίση, σκαρφάλωσε στο 26%. Τα επιχειρήματα της πρόσφατης μείωσής της είναι αίολα, πρώτον διότι δεν λαμβάνεται υπόψη η μείωση του ενεργού πληθυσμού εξαιτίας της μαζικής μετανάστευσης των νέων, και δεύτερον διότι ένας στους 3 που νέο-προσλαμβάνεται αμείβεται με ακαθάριστο μηναίο μισθό ίσο με 391€.
• Ο μέσος ρυθμός ανάπτυξης, που για την επταετία πριν από την κρίση ήταν πάνω από 4%, στη δεκαετία της κρίσης ήταν αρνητική ή απελπιστικά χλωμή.
• Έχουμε τον πιο γερασμένο πληθυσμό της Ευρώπης ο οποίος μειώνεται επικίνδυνα και προβλέπεται ότι θα κατέλθει γύρω στα 8 εκατομμύρια τις προσεχείς δεκαετίες. Ακόμη, διαπιστώνεται πτώση του μέσου όρου ζωής. Ακόμη, η μεσαία τάξη υπέστη πρωτοφανή συντριβή.
• Οι τόσο διαλαλούμενες μεταρρυθμίσεις, που απαιτούσε και εξακολουθεί με πάθος να απαιτεί το ΔΝΤ και η ΕΕ, ως δήθεν σωτηρία της Ελλάδας, συρρικνώθηκαν αφενός στη μετατροπή της αγοράς εργασίας σε άγρια ζούγκλα, και αφετέρου στην αρπαγή του συνολικού δημόσιου πλούτου της Ελλάδας, από τους εταίρους μας.
• Και το χειρότερο είναι η κατακόρυφη πτώση της δυνητικής ανάπτυξης της οικονομίας μας, εξαιτίας της μακρόχρονης διάβρωσης που υπέστη, από τα μνημόνια, το σύνολο της παραγωγικής της βάσης, και που αποκλείει ταχύρρυθμη ανάπτυξη σε μακροχρόνια βάση.

Τα αποτελέσματα των Μνημονίων προβάλλουν μια βιβλική καταστροφή. Η διαχρονική σύγκριση βασικών στοιχείων και δεικτών αποκαλύπτει ότι πριν από την κρίση η ελληνική οικονομία ήταν σε απείρως καλύτερη κατάσταση από όσο τώρα, και τα μνημόνια την κατάστρεψαν.

Τίποτε, καταρχήν, δεν δικαιολογούσε την είσοδό μας στο κολαστήριο του ΔΝΤ. Και είναι, πράγματι, ακατανόητο το πώς συμβαίνει να εμφανίζονται ικανοποιημένοι και υπερήφανοι για όλα αυτά οι εταίροι μας στην ΕΕ, το ΔΝΤ, αλλά δυστυχώς και δικοί μας άνθρωποι που ήταν σε θέση-κλειδιά αυτή την κρίσιμη περίοδο.

2α. Και έρχομαι τώρα να πω δυο λόγια σχετικά με το περίφημο έλλειμμα, γιατί όπως όλα δείχνουν, ήταν ο χειρισμός του, που άνοιξε τις πύλες της κόλασης, για τη χώρα μας.

Το δημόσιο έλλειμμα, λοιπόν, δηλαδή η ετήσια υπέρβαση δαπανών στον προϋπολογισμό ήταν, σαφώς, πάνω από τις ανειλημμένες υποχρεώσεις της Ελλάδας, ως μέλος της ΕΕ. Αυτό, όφειλε να είναι κάτω από το 3% και είχε ανέλθει στο 9.8% μέσα στο ΑΕΠ. Ήταν, σαφώς, προβληματικό, αλλά ωστόσο απολύτως αντιμετωπίσιμο, αν λαμβάνονταν τα κατάλληλα μέτρα περιορισμού των ετησίων δημόσιων δαπανών. Σε καμία περίπτωση δικαιολογούσε την εισβολή του ΔΝΤ.

Όμως, ως κεραυνός εν αιθρία και χωρίς καμία δικαιολογία, ο τότε διευθυντής της ΕΛΣΤΑΤ εμφάνισε στα εμβρόντητα μέλη της επιτροπής ελέγχου, ένα έλλειμμα που απότομα είχε πηδήξει από 9.8% στο 15.6% του ΑΕΠ. Και που κρίθηκε ότι ναι, αυτό πια δικαιολογούσε την είσοδο της ελληνικής οικονομίας στο ΔΝΤ.

Η υπόθεση αυτή, όπως υποθέτω ότι έχει παρακολουθηθεί από πολλούς ανάμεσά σας, ταλάνισε τα ελληνικά δικαστήρια για χρόνια, με ατέλειωτες δίκες εναντίον του τότε διευθυντή των ΕΛΣΤΑΤ. Η βασική κατηγορία, που βασιζόταν σε πολλές και συγκεκριμένες ενδείξεις, προερχόταν από μέλη της επιτροπής ελέγχου του ελλείμματος του ΕΛΣΤΑΤ, και υποστήριζε ότι υπήρχε κάτι το ύποπτο και το μεμπτό στην ανεξήγητη και απότομη αυτή αύξησή του. Στο μακρύ διάστημα αυτών των δικών εκδόθηκαν πολυάριθμες αποφάσεις με περιεχόμενο, που γρονθοκοπούνται αναμεταξύ τους. Δηλαδή, που άλλες χαρακτήριζαν τον τότε κατηγορούμενο ένοχο και άλλες αθώο.

Το ιδιαίτερα χαρακτηριστικό στοιχείο αυτής της πολύκροτης και μακρόχρονης δίκης ήταν η έντονη και συνεχής ανησυχία των εταίρων μας, για τις σχετικές αποφάσεις, και οι παρεμβάσεις τους, για να κριθεί αθώος ο κατά καιρούς κατηγορούμενος. Είναι γεγονός ότι αυτή η ξαφνική και εν πολλοίς ανεξήγητη έκρηξη του δημόσιου ελλείμματος υπήρξε η αφορμή όλων των μετέπειτα δεινών της Ελλάδας.

Δεν κρίνω δικαστικές αποφάσεις, αλλά προβλέπω, ωστόσο, ότι αυτή η υπόθεση θα επανέλθει κάποτε στο μέλλον στο πολιτικό προσκήνιο καθώς βαρύνεται με πλήθος ανεξήγητων και σκοτεινών σημείων.

3. Μπορούμε να σωθούμε;

Το πρόβλημα της Ελλάδας, κατά τουλάχιστον 80%, οφείλεται στο γεγονός ότι λειτουργούμε με βάση ουτοπίες, που μας εμποδίζουν να αξιοποιήσουμε τις δικές μας δυνάμεις. Βαυκαλιζόμαστε ότι μας στηρίζουν οι εταίροι στην ΕΕ και οι σύμμαχοί μας, ότι ανήκουμε στη Δύση, ότι αν κινδυνέψουμε θα σπεύσουν να μας σώσουν, ότι νοιάζονται οι ξένοι για το καλό μας.

Αρνούμαστε, έτσι, να λειτουργήσουμε αυτόνομα, δεν διαθέτουμε εναλλακτικά σχέδια, για την περίπτωση που αυτά που μας υποβάλλουν οι εταίροι μας εξελιχθούν άσχημα, προσφέρουμε αδίστακτα όλα όσα απαιτούν από εμάς, και έτσι φθάσαμε στο χείλος του γκρεμού.

Ανάμεσα και σε πλήθος άλλων, να μας χρωστά η Γερμανία το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές αποζημιώσεις, που υπερβαίνουν το ποσό του δικού μας χρέους, και να μην απαιτούμε συμψηφισμό.

Να βγαίνει η ΕΕ και το ΔΝΤ και να δηλώνουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι για να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες θυσίασαν την Ελλάδα, και να μην απαιτούμε αποζημίωση.

Να μας ζητούν οι εταίροι να υπονομεύσουμε το σύνολο της δημόσιας περιουσίας, για το χρέος και να υποκύπτουμε πειθήνια στην επιθυμία τους.

Να μας έχουν μεταβάλλει, με το μεταναστευτικό, σε αποθήκη ψυχών, ενόσω το σύνολο των υπολοίπων ευρωπαϊκών οικονομιών έχουν προ πολλού κλείσει τα σύνορά τους, και εμείς να κόβουμε το λαιμό μας για να συμμορφωθούμε με τις επιθυμίες των εταίρων μας.

Η Ελλάδα αργοσβήνει, και θα χαθεί, αν δεν αποφασίσει να σταθεί στα πόδια της. Αλλά, και η ΕΕ πηγαίνει άσχημα και, ασφαλώς, πληρώνει και θα πληρώσει το τίμημα της οικτρής αυτής πολιτικής της.

Το πώς θα ήταν δυνατόν να αναστηθούμε θα σας το πω με αποσπάσματα από μια ανοικτή επιστολή του 2017 προς τους Έλληνες, του Peter Koening, Άγγλου οικονομολόγου-νομισματολόγου, το περιεχόμενο των οποίων φυσικά προσυπογράφω.

Λαέ της Ελλάδας! – Ξυπνήστε.

Σας σφάζουν μπροστά στα μάτια του Πλανήτη.
Πάρτε τα πράγματα στα χέρια σας. Μην πιστεύετε τους πολιτικούς σας, τα ΜΜΕ σας! Πάρτε πίσω την κυριαρχία σας, το νόμισμά σας.

Παύστε να πληρώνετε το χρέος σας- η Δύση δεν μπορεί να κάνει τίποτα ενάντια σε αυτό.

Δεν μπορεί να κάνει, αν λειτουργείτε τη χώρα σας με τις δικές σας δημόσιες τράπεζες και το δικό σας χρήμα, βαθμιαία αλλά με βεβαιότητα ανοικοδομώντας μια κατεστραμμένη οικονομία.

Η εκπλήρωση του χρέους είναι διαπραγματεύσιμη. Τα παραδείγματα αφθονούν σε όλο τον κόσμο.

Λαέ της Ελλάδας, αφυπνιστείτε για το τι συμβαίνει. ΜΗ ΔΕΧΤΗΤΕ αυτό που η κυβέρνηση, οι Βρυξέλλες και η τρόικα κάνουν σε ΣΑΣ και στη χώρα ΣΑΣ.

Έτσι, η ελληνική κυβέρνηση ανταποκρίνεται στην νοσηρότητα της τρόικας με νοσηρή υποτέλεια συγκεκριμένα με πλήρη συμμόρφωση -για την καταστροφή εκατομμυρίων αποστερημένων και σκλαβωμένων συμπατριωτών της. Λαέ της Ελλάδας, θέλετε να συνεχίσετε αυτόν τον δρόμο της υποδούλωσης από μια αρπακτική αυτοκρατορία που τελικά ελέγχει κάθε κίνηση που κάνετε;

Ή θέλετε να ανακτήσετε την κυριαρχία σας, το νόμισμά σας και να είστε αποδεσμευμένοι από τις υπαγορεύσεις των Βρυξελλών και να ξεκινήσετε από την αρχή, όπως ο ευγενής και σοφός ελληνικός λαός που έφερε την Δημοκρατία στον κόσμο περίπου 2500 χρόνια πριν;

Σίγουρα η Ελλάδα έχει ακόμα οραματιστές και την σοφία να ξαναφτιάξει την Δημοκρατία. Θυμηθείτε, ενώ δεν μπορούμε να αλλάξουμε την γεωγραφική μας θέση -το μέλλον είναι αναμφισβήτητα στην Ανατολή.


Πηγή: delivanis.com