Δεν είναι θέμα άρνησης ή αποδοχής μιας πανδημίας το ζητούμενο

Του Περικλή Δανόπουλου

Εδώ και πολύ καιρό, αιώνες ίσως, εκτός από τον ορατό κόσμο, στον οποίο αντιλαμβανόμαστε όσα συμβαίνουν με τις αισθήσεις μας, υπάρχει και ο αθέατος κόσμος, ο κόσμος των σκιών. Ο κόσμος του οργανωμένου εγκλήματος, του παρακράτους, των μυστικών υπηρεσιών.

Όσα συμβαίνουν στον κόσμο των σκιών, είτε δεν γίνονται ποτέ γνωστά, είτε μαθαίνονται από διαρροές, είτε σκόπιμα μεταφέρονται κάποια για λόγους τακτικής. Είτε, αφήνονται κάποια στοιχεία, ώστε να δημιουργούνται οι γνωστές θεωρίες συνωμοσίας.

Όταν λοιπόν κάποια σχέδια καλύπτονται από αδιαπέραστο πέπλο μυστηρίου, κανείς δεν γνωρίζει μέχρι που φτάνουν και τι ρόλο παίζουν οι ανθρώπινες ζωές σε αυτά. Αλλά σε κάθε περίπτωση , ο κόσμος αυτός δεν είναι κόσμος αγγέλων. Και δεν γίνεται ασφαλώς, από την μία να κατηγορούμε την CIA ή την MI6 ή όποια άλλη, για επεμβάσεις σε κράτη, για δολοφονίες αντιπάλων και από την άλλη, να θεωρούμε γελοίες συνωμοσίες τα περί μυστικών εργαστηρίων, μικροβιολογικού ή βιοχημικού πολέμου.

Όπως δεν είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνουμε, ότι στον κορπορατικό κόσμο, δεν υπάρχει ηθική, ότι το κέρδος βρίσκεται εσαεί στο πιο ψηλό σημείο, σε αντίθεση με την ανθρώπινη ζωή, που βρίσκεται στον πάτο. Και ότι τα πάντα πλέον μετρούνται με το χρήμα, υγεία, αρρώστιες, πανδημίες.

Και τέλος, σε ένα παγκοσμιοποιημένο σύστημα, δεν γίνεται να μην μπορεί να ελεγχθούν ή και να διαφθαρούν οι πάντες. Αξιωματούχοι, επιστήμονες, κλπ

Γι' αυτό και μόνο, ας είναι προσεκτικοί όσοι με τόση ελαφρότητα αποδίδουν τις αντίθετες απόψεις στον... ψεκασμό.

Γιατί δεν είναι όλα άσπρα, όπως δεν είναι και όλα μαύρα. Το γκρίζο είναι το χρώμα της εποχής. Μισή αλήθεια, μισό ψέμα, ολίγη προπαγάνδα και όλα γίνονται.

Ας καταλάβουν κάποιοι επιτέλους, ότι δεν είναι θέμα άρνησης ή αποδοχής μιας πανδημίας το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι ότι αυτό που βλέπουμε και αυτά που μας λένε, είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου.

Ποιος γνωρίζει πόσο ακόμα υπάρχει από κάτω;