Μέσα στον θόρυβο των γεγονότων της αγοράς αλλά και της κολοκυθιάς για το πότε θα κάνουμε εκλογές, ίσως μας διαφεύγει τι συμβαίνει καθημερινά στον τόπο. Τι γίνεται στην αγορά. Τι πάει και έρχεται με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Αλλάζουν χέρια οικοδομικά συγκροτήματα, παλιές ή νέες μονάδες κάθε είδους. Της πρώην βιομηχανίας. Της νεότερης ξενοδοχειακής ιστορίας. Της καλοστεκούμενης μεσαίας βιοτεχνίας. Τα πάντα. Σπίτια, παλιές και νέες γνωστές και άγνωστες μέχρι σήμερα βίλες στην πρωτεύουσα, στην περιφέρεια της χώρας, στα νησιά, στις παραλίες, στα όρη και τα βουνά της Ελλάδας. Ακίνητα ανάμεσά τους και εκείνα που κάποτε συνέθεταν αυτό που λέγαμε πλούτο. Είναι δε τέτοια η ταχύτητα που μένει άγνωστο το ποιοι θα κάνουν κουμάντο αύριο και μεθαύριο σε ό,τι έχει απομείνει στη γνωστή μέχρι σήμερα αλλά και άγνωστη ιδιωτική οικονομία.

Άποψη

Η πρώτη θριαμβολογία της κυβέρνησης ήταν η άνοδος του ρυθμού ανάπτυξης στο 7% το πρώτο τρίμηνο – χωρίς όμως να αναφέρει πως το αντίστοιχο τρίμηνο του 2021 η Ελλάδα ήταν σε καθεστώς lockdowns, ούτε πως η Πορτογαλία, για παράδειγμα, αναπτύχθηκε με 11,9%. Ούτε βέβαια πως εκτοξεύθηκε στα ύψη το εμπορικό μας έλλειμμα, με τις εισαγωγές σημαντικά υψηλότερες των εξαγωγών – όπως συνέβαινε ανέκαθεν, όταν αυξανόταν το ΑΕΠ μας, συνήθως βασισμένο στην κατανάλωση, αφού δεν παράγουμε πλέον σχεδόν τίποτα.

Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος που μας επέβαλαν με τα πρώτα μνημόνια την «εσωτερική υποτίμηση» – την ονομαστική μείωση των μισθών δηλαδή, για να μην αυξάνεται η κατανάλωση, οπότε οι εισαγωγές και το εμπορικό μας έλλειμμα, καθώς επίσης για να ανακτηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας (δεν ανακτήθηκε ποτέ, παρά την κατακόρυφη μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα παραγομένου προϊόντος).






Εάν πάντως προστεθούν στο δημόσιο χρέος οι εγγυήσεις του δημοσίου που έχουν εκτοξευθεί στα 28 δις € (γράφημα), καθώς επίσης οι εγγυήσεις για το πρόγραμμα Ηρακλής των τραπεζών της τάξης των 22 δις €, όπως απαιτεί η Eurostat, καληνύχτα Ελλάδα – αν και έχουμε την τύχη να απασχολεί σήμερα την ΕΕ περισσότερο ο πόλεμος της Ουκρανίας και το βουνό του ιταλικού χρέους.

Η νέα θριαμβολογία τώρα της κυβέρνησης, είναι η (προσχηματική προφανώς) απόφαση του Eurogroup, για την έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια – όπου το τέταρτο και μοναδικό χωρίς δανεικά, με τους τριμηνιαίους αυστηρούς ελέγχους και με τις εντολές για «μεταρρυθμίσεις», ονομαζόταν «Ενισχυμένη Εποπτεία». Στο μέλλον λοιπόν, μετά τον Αύγουστο που θα είναι η επίσημη έξοδος, θα έχουμε μειωμένη εποπτεία, όπως η Ιρλανδία ή η Πορτογαλία – με εξαμηνιαίους ελέγχους.

Την ίδια στιγμή όμως μαίνεται η ακρίβεια που εξαϋλώνει τους μισθούς και τις συντάξεις των Ελλήνων, η κυβέρνηση δεν αγγίζει καν το καρτέλ της ενέργειας, ενώ τα επιτόκια δανεισμού μας έφτασαν στο 4,72% – έχοντας μειωθεί στο 4% σήμερα, με τη στήριξη της ΕΚΤ που όμως δεν είναι ακόμη σαφής. Το μεγάλο πρόβλημα πάντως με τα επιτόκια, είναι η πτώση της αξίας τους στους Ισολογισμούς των τραπεζών – αφού όσο αυξάνονται τα επιτόκια, μειώνεται η αξία τους, ενώ διαθέτουν περί τα 30 δις €.

Με δεδομένο δε το ότι, το μεγαλύτερο ποσοστό των κεφαλαίων τους είναι αέρας, αποτελούμενο από τους αναβαλλομένους φόρους, κατανοεί κανείς τους κινδύνους τους από τέτοιου είδους απώλειες – ειδικά όταν οι ζημίες τους το 2021 ήταν στα 4,8 δις €.

Εν τούτοις, αυτό που δεν παρατηρούν οι Έλληνες, αφού τα ΜΜΕ στρέφουν διαρκώς της προσοχή τους σε σκανδαλολογίες και σήμερα στις εκλογολογίες, είναι η αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της χώρας τους – την οποία έχουμε επισημάνει πολλές φορές στο παρελθόν, αναφερόμενοι στο ξεπούλημα των δημοσίων περιουσιακών στοιχείων και στις κατασχέσεις/πλειστηριασμούς των ιδιωτικών. Άλλο ξεπούλημα πάντως και άλλο ιδιωτικοποιήσεις, ενώ για πρώτη φορά σήμερα αναφέρεται σε μία οικονομική ιστοσελίδα – από την οποία προέρχεται το παρακάτω:

«Πωλείται όλη η Ελλάδα. Και ό,τι δεν πωλείται ακόμη θα πωληθεί. Πωλούνται ακίνητα, κινητά εγκαταστάσεις και ιδιωτικές εκτάσεις που δεν πάει ο νους μας.

Μαζί δε με τις αυξανόμενες, με ασύλληπτο ρυθμό, μεταναστεύσεις φορολογικής έδρας και καταθέσεων των επιχειρήσεων, αλλά και των νοικοκυριών ,η χώρα περνάει σε άλλο κουμάντο. Σε άλλα συμφέροντα. Άγνωστα (στο μεγαλύτερο μέρος) προσώρας.

Μέσα στον θόρυβο των γεγονότων της αγοράς αλλά και της κολοκυθιάς για το πότε θα κάνουμε εκλογές… ίσως μας διαφεύγει τι συμβαίνει καθημερινά στον τόπο. Τι γίνεται στην αγορά. Τι πάει και έρχεται με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς.

Αλλάζουν χέρια οικοδομικά συγκροτήματα, παλιές ή νέες μονάδες κάθε είδους. Της πρώην βιομηχανίας. Της νεότερης ξενοδοχειακής ιστορίας. Της καλοστεκούμενης μεσαίας βιοτεχνίας. Τα πάντα.

Σπίτια, παλιές και νέες γνωστές και άγνωστες μέχρι σήμερα βίλες στην πρωτεύουσα, στην περιφέρεια της χώρας, στα νησιά, στις παραλίες, στα όρη και τα βουνά… της Ελλάδας. Ακίνητα ανάμεσά τους και εκείνα που κάποτε συνέθεταν αυτό που λέγαμε πλούτο.

Είναι δε τέτοια η ταχύτητα που μένει άγνωστο το ποιοι θα κάνουν κουμάντο αύριο και μεθαύριο σε ό,τι έχει απομείνει στη γνωστή μέχρι σήμερα αλλά και άγνωστη ιδιωτική οικονομία (πηγή)».

Ολοκληρώνοντας, εάν οι Έλληνες θεωρούν πως είναι πιο σωστό να ασχολούνται με άλλα θέματα, όπως με αυτά που προβάλλουν τα διατεταγμένα ΜΜΕ, με τη χρηματοδότηση προφανώς της κυβέρνησης, είναι περιττές οι δικές μας αναφορές – πόσο μάλλον όταν πιστεύουν ότι, ένα κόμμα που χρωστάει σχεδόν 400 εκ. € και τα χρέη του αυξάνονται κάθε χρόνο πάνω από 30 εκ. €, μπορεί να κυβερνήσει ορθολογικά τη χώρα τους.

Το αστείο είναι βέβαια το ότι, αυτό το κόμμα θέλει να ξεπουλήσει μία από τις τελευταίες βιομηχανίες που έχουν απομείνει στην Ελλάδα, τη ΛΑΡΚΟ, επειδή χρωστάει περί τα 490 εκ. € – δηλαδή μόλις 90 εκ. € παραπάνω από το ίδιο. Ακόμη χειρότερα, σε μία εποχή που το νικέλιο και το κοβάλτιο έχουν τεράστιες προοπτικές – ενώ φυσικά τα χρέη της ΛΑΡΚΟ διογκώθηκαν από τις διπλάσιες τιμές ηλεκτρικού ρεύματος, με τις οποίες τη χρεώνει ο μέτοχος της, η ΔΕΗ!