Μέχρι πρότινος θα έλεγα — με όριο προσμονής και ελπίδας τα δύο χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ που συνέπεσαν με την εκδήλωση των τελευταίων καταστροφικών πυρκαγιών — οι καλοπροαίρετοι Έλληνες ήλπιζαν πως το ”επιτελικό κράτος” του Κυριάκου Μητσοτάκη – σε επίπεδο Εσωτερικής Πολιτικής – θα κατάφερνε σταδιακά να προχωρήσει στην αποκατάσταση της αποδόμησης των θεσμών την οποία είχε προκαλέσει η εξελικτική αποδιοργάνωση του κράτους με αποκορύφωμα την τραγωδία στις Μάνδρες και το Μάτι επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Θα κατάφερνε, μ’ άλλα λόγια, να αποκαταστήσει, τις ανύπαρκτες υποδομές με τη λήψη αντιπλημμυρικών και αντιπυρικών μέτρων προστασίας, να αντιμετωπίσει τα θέματα ασφάλειας των πολιτών (για αντιμετώπιση της ολοένα αυξανόμενης εγκληματικότητας) και να θεραπεύσει τα προβλήματα υπολειτουργίας της Υγείας, της Παιδείας και της Οικονομίας που πολλαπλασιάστηκαν και διογκώθηκαν με τη διασπορά και την έξαρση της πανδημίας.

Ωστόσο η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα απ’ όλα αυτά ή μάλλον έκανε πολύ λίγα, για να μην είμαστε ισοπεδωτικοί, σε σύγκριση με αυτά που προσδοκούσαν οι Έλληνες ότι θα κάνει ανά τομέα άσκησης της πολιτικής της. Κι αυτό γιατί:

1. Στην Υγεία:

α) Αντί να αποκαταστήσει τη λειτουργικότητα των δομών (που δεν μπορούν, πλέον, να ανταποκριθούν στις ανάγκες της κοινωνίας) και να στηρίξει το ετοιμόρροπο ΕΣΥ και τους εξαντλημένους γιατρούς και νοσηλευτές του (οι οποίοι δεν επαρκούν) επιστρατεύοντας – λόγω έξαρσης του covid 19 – όλες τις ιδιωτικές κλινικές της χώρας για την αντιμετώπιση πολλαπλάσιων κρουσμάτων και νοσηλευόμενων στις ΜΕΘ των δημόσιων νοσοκομείων…

β) Αντί να αφήσει κατά μέρος τις επικοινωνιακές σκοπιμότητες (που στήνουν στον τοίχο τους ανεμβολίαστους) και να πάψει να διχάζει τους Έλληνες με ρατσιστικής έμπνευσης χαρακτηρισμούς (καλοί και κακοί) και αφορισμούς (τύπου ”μη σώσουν” κλπ). Και…

γ) Αντί να ανοίξει την ”κλειστή” επιτροπή ειδικών, ώστε να εξετάσει εκ νέου την όλη κατάσταση υπό την ιατρική κι όχι την πολιτική θεώρηση όπως κάνει,

Πέτυχε να αποδομήσει την αυθεντία και των δικών της ειδικών (του υπουργείου Υγείας, δηλαδή) λόγω της αποτυχίας του εμβολιαστικού σχεδιασμού τους, με αποτέλεσμα να βγει εκτεθειμένη η ίδια με τα μπρος-πίσω των αποφάσεών της, όπως – λόγου χάρη – στο θέμα του ”Πρωτοκόλλου Επίσκεψης” στις δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας (βλ. διαφοροποίηση των όρων προσέλευσης εμβολιασμένων-ανεμβολίαστων στα οδοντιατρεία).

Πέτυχε για δεύτερη χρονιά να μας οδηγήσει τυφλά σε κυλιόμενο, αναποτελεσματικό lock down – μετά από εκείνα του εξαμήνου Νοεμβρίου 2020- Απριλίου 2021 – χωρίς να ζητά, για πολλαπλάσιους λόγους, τον απαιτούμενο έλεγχο που ζητά για τους ανεμβολίαστους (εμβολιασμός, υποχρεωτικότητα μάσκας και διαγνωστικά rapid και self test) από πληθυσμιακές ομάδες όπως οι Ρομά, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες.

Αποτέλεσμα αυτού είναι να έχουν εκτοξευθεί τα κρούσματα (κατά 70% μέσα σε 20 ημέρες), ο αριθμός των διασωληνωμένων (έχουν ξεπεράσει ήδη τους 400) και οι θάνατοι (44 – πάνω κάτω – νεκροί ημερησίως) εν μέσω κυβερνητικών χαριεντισμών γιατί μας ήρθαν περισσότεροι τουρίστες.

Και το τελευταίο μεν είναι φιλί ζωής για τη χώρα μας λόγω οικονομικής δυσπραγίας, αλλά δεν μπορεί να καλύψει με τίποτα τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης για τους 16.000 σχεδόν θανάτους από covid 19, που συνιστούν δείγμα υγειονομικής πανωλεθρίας…

2. Στην Οικονομία, πάλι, δεν αποκλείεται να ξαναβιώσουμε δραματικές καταστάσεις, καθώς όλα δείχνουν πως οδεύουμε προς νέο μνημόνιο λόγω διόγκωσης των αρνητικών δεικτών και αδυναμίας της κυβέρνησης να παρέμβει για αποκατάσταση των στρεβλώσεων οι οποίες παρατηρούνται (υστέρηση της παραγωγής, ανεργία, αύξηση του αριθμού των υποαπασχολούμενων και ανασφάλιστων και υποχώρηση των αμοιβών στα όρια φτώχειας).

Την ίδια στιγμή, δυστυχώς – σε ανακοίνωσή της η Eurostat – δεν αποκλείει πιθανή υποχρέωση της Ελλάδας, να εγγράψει στο δημόσιο χρέος τις εγγυήσεις των 23 δισ. ευρώ που έχουν δοθεί στις συστημικές τράπεζες για να τιτλοποιήσουν τα κόκκινα, μη εξυπηρετούμενα δάνεια [τα οποία, σημειωτέον, μειώθηκαν σχεδόν στο μισό (46 δισ) κατά τον τρέχοντα χρόνο].

Αν συνυπολογιστεί όμως το ποσό των 23 δισ στο χρέος της χώρας, τότε θα πάμε σε περαιτέρω ύφεση της ήδη βαλλόμενης απ’ την πανδημία Οικονομίας μας, με αποτέλεσμα να πληγούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να μπουν λουκέτα στην αγορά και να εκτιναχθεί και πάλι η ανεργία.

Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι λόγω του κορονοϊού έχει ήδη αποσταθεροποιηθεί η παραγωγική ομαλότητα και η λειτουργία της εφοδιαστικής αλυσίδας. Ενώ οι τιμές της ενέργειας [πετρέλαιο, φυσικό αέριο και ηλεκτρισμός (όπου έχουμε ήδη την ακριβότερη χονδρική τιμή ηλεκτρικού ρεύματος στην Ευρώπη)] εκτινάχθηκαν στα ύψη μαζί με τις τιμές στα ράφια των καταστημάτων οι οποίες αλλάζουν μόνιμα προς τα πάνω με αποτέλεσμα να βογγά ο οικογενειακός προϋπολογισμός.

3. Στην Παιδεία, τέλος — μετά το νομοσχέδιο του ΥΠΑΙΘ για την δημόσια Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση (το οποίο πλήττει ευθέως τη λειτουργία και την προοπτική της), τα ημίμετρα της τηλεκπαίδευσης (που ώθησαν το σύνολο σχεδόν των μαθητών στην εξωθεσμική μόρφωση και παιδεία), τη δραστική μείωση των εισακτέων στα πανεπιστήμια και την μετατροπή των καθηγητών σε ζογκλέρ ικανοποίησης των αναγκών παιδιών και γονέων (στο πλαίσιο του μακρόσυρτου lockdown στα σχολεία) — το εκπαιδευτικό σύστημα έδινε την εικόνα του χάους.

Την εικόνα ενός ατέλειωτου μπάχαλου, καθώς κύρια μέριμνα των σχολικών μονάδων έγινε η σχολική κάρτα και το self test ανά μαθητή κι όχι η αναβάθμιση των γνώσεων και δεξιοτήτων του μαθητικού δυναμικού τους.

Αν τώρα – επιπρόσθετα σε αυτά – λογαριάσουμε, σαν ψηφίδες στο παζλ του μεταλασσόμενου εκπαιδευτικού μας συστήματος, την καθιέρωση (σε Δημοτικά και Γυμνάσια, αρχικά) του πολλαπλού βιβλίου (που ”σπάει” το ενιαίο της εκπαιδευτικής διαδικασίας κι ανοίγει το δρόμο στην κατάργηση του δωρεάν βιβλίου), και την ολοκλήρωση της προσπάθειας του… ”προοδευτικού” παρελθόντος για αντικατάσταση της Εθνικής Παιδείας στην Ελλάδα από την διαπολιτισμική — πολυπολιτισμική, τότε οδηγούμαστε σε ένα ξεκάθαρο συμπέρασμα.

Στο συμπέρασμα ότι επιτεύχθηκε ”προοδευτικά” η απεθνικοποίηση της εκπαίδευσης των παιδιών μας, όπως την ονειρεύτηκαν οι Δραγώνες, οι Ρεπούσηδες, οι Φίληδες και οι λοιποί ”σύντροφοι” και ”συντρόφισσες” της αριστερής συμπολιτείας των οποίων το έργο συνεχίζει με κεντροδεξιές… παραλλαγές η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Και μην εκλάβετε ως κινδυνολογική την τελευταία αιχμή μου, γιατί την συναρμόζω με χαρακτηριστικά δεδομένα που επιβεβαιώνουν το αληθές του λόγου μου. Αρκεί να σας θυμίσω ένα από αυτά: ότι ούτε τον τίτλο ”ΥΠΕΠΘ” δεν φρόντισαν να αποκαταστήσουν ακόμα στο υπουργείο Παιδείας οι αρμόδιοι.

Τον τίτλο ΥΠΕΠΘ (Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων) που τον έκανε ΥΠΑΙΘ (Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων) ο ΣΥΡΙΖΑ θέλοντας να εξαλείψει συμβολικά τον εθνικό χαρακτήρα της ελληνικής εκπαίδευσης, για να μην διδάσκονται οι μαθητές μέσα απ’ την Ιστορία την έμπρακτη απόδειξη της αγάπης για την πατρίδα, την φιλοπατρία.

Έτσι, σιγά σιγά – με βάση επικοινωνιακούς συμβολισμούς και ”μεταρρυθμιστικές” μεταλλάξεις – ανοικοδομείται στη χώρα μας ένα συντεταγμένο μεν, οργανωμένο και αποτελεσματικό επιτελικό κράτος-αλυσίδα, της οποίας όμως οι κρίκοι δεν υπηρετούν έναν εθνικό σκοπό, έναν εθνικό στόχο, αλλά έναν κεντρικό σχεδιασμό που προσαρμόζεται στις πολιτικές φιλοδοξίες του κόμματος που κυβερνάει.

Σαν αποτέλεσμα αυτού, η κυβερνώσα ΝΔ εγκιβωτίζει στα κομματικά της συμφέροντα (οικονομικά και πελατειακά, που ”κρύβονται” συνήθως σε ευκαιριακές μεταρρυθμίσεις), τα συμφέροντα της πατρίδας και της ελληνικής κοινωνίας. Κάτι πολύ επικίνδυνο, γιατί αυτός ο εγκιβωτισμός υπονομεύει την εθνική μας ασφάλεια και τη δημοκρατία.

Υπονομεύει και ναρκοθετεί τις τελευταίες αντιστάσεις των ”ανυπάκουων” πότε απέναντι στις αυθαιρεσίες της εξουσίας (η οποία εκδηλώνει με τις αποφάσεις της χαρακτηριστικά ”απολυταρχικής δημοκρατίας”) και πότε απέναντι στην ιδιότυπη, ξενόφερτη ”κατοχή” (βλ. επηρεασμό και ποδηγέτηση Ελλήνων ηγετών από τους ”Μεγάλους”), με αποτέλεσμα την μετατροπή της χώρας μας σε ”αποικία”.

Κι αυτό τη στιγμή που, κατά την τελευταία κυρίως πενταετία, έχουμε τον Hannibal Ερντογάν μόνιμα έξω απ’ την πόρτα μας και θα έπρεπε αυτοί που κρατούσαν και κρατούν στα χέρια τους τις τύχες της χώρας – δεξιοί και αριστεροί που εναλλάσσονται στην εξουσία – να είχαν φροντίσει, τουλάχιστον, να αναζωπυρώσουν το χαμένο βίωμα της φιλοπατρίας των Ελλήνων σε καιρό… ”απολυταρχικής δημοκρατίας”.

Και ο τελευταίος όρος δεν είναι καθ’ υπερβολήν,πολύ περισσότερο κινδυνολογικός. Είναι όρος περιγραφικός της υπάρχουσας τάσης να διαμορφωθεί στην Ελλάδα ένα υβριδικό καθεστώς ιδιότυπου απολυταρχισμού σε πλαίσιο δημοκρατίας.

Κύριο χαρακτηριστικό του καθεστώτος αυτού στην περιπτωσή μας είναι η τυραννία της τάξης των ”ειδικών” και των ”αρίστων”, οι οποίοι – εν ονόματι ή δια του ”βασιλιά” Κυριάκου Μητσοτάκη – εξουσιάζουν απεριόριστα τις ζωές μας σε θέματα Εσωτερικής και Εξωτερικής πολιτικής αποφασίζοντας για μας χωρίς εμάς (βλ. υγειονομικά θέματα και επιζήμιες εθνικές αποφάσεις, αντίστοιχα, που παραγράφουν τα δικαιώματα των Ελλήνων και της Ελλάδας).

Στην τελευταία ειδικά περίπτωση, το χειρότερο όλων είναι ότι οι… ”άριστοι” της συμβουλευτικής χειραγώγησης – οι οποίοι έχουν σαν έδρα τους το ΥΠΕΞ και το Μαξίμου – κοιτάζουν, με τις ”γνωματεύσεις” τους, πώς θα ”αφοπλίσουν τους Έλληνες απ’ την ελληνικότητά τους κολλώντας στον καθένα που αντιδρά στην επιχείρηση αφελληνισμού του την ετικέτα του πατριώτη-φασίστα.

Κι αυτό είναι άδικο πλήγμα για τους γνήσιους πατριώτες που κουβαλούν εφ’ όρου ζωής τα ήθη και έθιμα της γενέθλιας γης τους, τις παραδόσεις, την Ιστορία, τον πολιτισμό των προγόνων τους και, προπάντων, τις αξίες και τον ατίθασο, ανεξάρτητο και φιλ-ελεύθερο χαρακτήρα τους. Τον χαρακτήρα που υπερασπίζεται με αυταπάρνηση τα δίκαια της πατρίδας.

Δίκαια που δεν κερδίζονται με ζεϊμπεκιές και κουμπαριές ούτε διαγγέλματα απ’ το Καστελόριζο και διάθεση ”συνεκμετάλλευσης” του Αιγαίου, για να μην μας πουν οι φίλοι, οι σύμβουλοι και οι εχθροί μας ”μαξιμαλιστές”.

Δεν κερδίζονται ούτε με αμυντικές συμμαχίες, αν δε συνοδεύονται αυτές από αυξημένη εθνική συνείδηση και αποφασιστικότητα να υπερασπιστούμε την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας και τα προγονικά κεκτημένα της πολιτιστικής μας ταυτότητας και των αξιών μας…
Πηγή: militaire.gr