Έτσι εξαγοράζεται η συναίνεση της Ελλάδας στη σφαγή στη Γάζα: με εύκολο, γρήγορο χρήμα και τη φαντασίωση του δυτικού «ανήκειν».
Του Γιάννη - Ορέστη Παπαδημητρίου
Η προχθεσινή διαδήλωση κατά της σφαγής του παλαιστινιακού λαού στο Σύνταγμα ήταν αναμφίβολα πολυπληθής. Ήταν επίσης η πολλοστή, με τις προηγούμενες να συγκεντρώνουν μειοψηφικό ενδιαφέρον, μόνο εκείνων των λίγων που είχαν αποφασίσει εξαρχής να πράξουν κατά συνείδηση για τη φρικιαστική πραγματικότητα των τελευταίων δύο ή εβδομήντα επτά ετών, ανάλογα πώς το βλέπει κανείς.
Η αυξημένη συμμετοχή που επήλθε στη διαδήλωση της Τετάρτης ήταν αναμφίβολα αποτέλεσμα της δήλωσης του γ.γ. των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ ότι ο λιμός απειλεί τη ζωή 14.000 παιδιών μέσα στο επόμενο 48ωρο. Αυτό που δεν είναι σαφές είναι αν η δήλωση κόμιζε κάποια πληροφορία παντελώς άγνωστη στον κόσμο. Φαίνεται περισσότερο πιθανό να λειτούργησε ως μία ηθική έκκληση για δράση κόντρα στην αμηχανία, παρά ως πληροφορία που μας αλλάζει ριζικά την αντίληψη για την πολύτροπη σφαγή στην Παλαιστίνη.