Δρόμος Ανοιχτός - Πρωτοβουλία για την συγκρότηση πατριωτικού

Η Βερόνικα Κρασενίννικοβα είναι γενική Διευθύντρια του Ινστιτούτου Μελετών και Πρωτοβουλιών Εξωτερικής Πολιτικής, σύμβουλος του γενικού διευθυντή του «Russia Today» και πρώην μέλος του -διορισμένου από το Κρεμλίνο- Ρωσικού Δημόσιου Επιμελητηρίου και μέλος του Ανωτάτου Συμβουλίου του κυβερνώντος κόμματος «Ενωμένη Ρωσία». Σε άρθρο της στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Ria Novosti, αναφέρθηκε -μεταξύ άλλων- στην εργαλειοποίηση του νεο-οθωμανισμού ως πληρεξούσιου στην Ευρασία ενάντια στη Ρωσία και την Κίνα, από τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και στην υποδαύλιση της ελληνοτουρκικής αντιπαλότητας και τις παραχωρήσεις που σκοπεύουν να προσφέρουν στον Ερντογάν στο κουρδικό και την ανατολική Μεσόγειο.

Του Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη

Η κα. Κρασενίννικοβα διαπιστώνει ότι «ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει μια ιδιαίτερη αντίληψη για τις σχέσεις με τη Δύση, αυτή τη φορά για το θέμα της ένταξης της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Ο Τούρκος πρόεδρος είναι το πιο αντιδρών μέλος της ελεγχόμενης από τις ΗΠΑ στρατιωτικής συμμαχίας. Διατηρεί σχέσεις με τη Ρωσία και μάλιστα αγόρασε ένα ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα S-400 το 2019, μια ανήκουστη αυθάδεια για την πειθαρχημένη βορειοατλαντική συμμαχία, ενώ σημειώνει πως είναι «το μόνο μέλος του ΝΑΤΟ που αρνείται να επιβάλει κυρώσεις» στη Ρωσία.

Του Κώστα Γρίβα

Αποτελεί αναντίρρητο γεγονός ότι έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο όπου ένας ενδεχόμενος ελληνοτουρκικός πόλεμος βρίσκεται πιο κοντά από οποιαδήποτε άλλη στιγμή από το 1974 έως σήμερα. Και ένας από τους λόγους που φθάσαμε να αμφισβητεί η Τουρκία σήμερα ανοιχτά την κυριαρχία των ελληνικών νησιών είναι το ότι η ελληνική πλευρά περιφρόνησε, επί πολλά χρόνια, τη στρατιωτική αποτροπή και εγκλωβίστηκε σε μια φαντασίωση αναφορικά με τον πυροσβεστικό ρόλο κάποιων (υποτιθέμενα) ισχυρών διεθνών παραγόντων.

Μια παράλληλη, συνδεδεμένη με την πρώτη φαντασίωση, είναι η “διπλωματική απομόνωση” της Άγκυρας, η οποία σερβίρεται ακόμα και σήμερα από έναν πανίσχυρο επικοινωνιακό μηχανισμό στην αγωνιούσα ελληνική κοινή γνώμη, έτσι ώστε να καλυφθεί το γεγονός ότι η Τουρκία έχει συντρίψει τις μέχρι τώρα ελληνικές “κόκκινες γραμμές” και έχει την απόλυτη πρωτοβουλία των κινήσεων, αποδομώντας κομμάτι κομμάτι την ελληνική εθνική κυριαρχία. Και είναι δεδομένο ότι όταν η αντίπαλη πλευρά έχει την πολυτέλεια να αποφασίζει αυτή για τον χρόνο, τον τόπο και το είδος της πίεσης που θα ασκήσει, τότε έχει ένα τεράστιο πλεονέκτημα.

Του Νίκου Καψάλη

Ιστορικά η έννοια του χρήματος ακολουθεί πάντοτε συμβάσεις. Για παράδειγμα, στις αρχές του 19ου αιώνα ένα νόμισμα που είχε σαφώς μεγάλη αξιοπιστία στην περιοχή της Μεσογείου ήταν το Ισπανικό Δίστηλο ή Τάλιρο καθώς στην κοπή του χρησιμοποιούνταν το ασήμι του Μεξικού και είχε σταθερή περιεκτικότητα σε πολύτιμο μέταλλο. Η αξία κάθε νομίσματος ακολουθούσε την πραγματική αξία του αναφορικά με την περιεκτικότητα σε χρυσό ή ασήμι. Οι αυξημένες ανάγκες όμως της εποχής σε ρευστότητα χρειάζονταν ένα υποκατάστατο με τη μορφή χρεογράφου, που όμως από την πλευρά του προϋποθέτει την ύπαρξη σταθερού και αξιόπιστου εγγυητή. Τέτοιες εγγυήσεις μπορούσαν συνήθως να τις παρέχουν κράτη και κυβερνήσεις. Η Εμπιστοσύνη έγινε πλέον αναγκαία, υποκαθιστώντας ολοένα και περισσότερο την υλική υπόσταση του ασημένιου ή χρυσού νομίσματος. Φυσικά η μετάβαση αυτή δεν θα μπορούσε να γίνει από τη μία μέρα στην άλλη καθώς δεν δέχονταν όλοι τις πληρωμές με χρεόγραφα και χρειάστηκε να περάσει καιρός και αρκετές κοινωνικές αλλαγές για να επεκταθούν οι καινοτόμοι τρόποι πληρωμών. Στις ΗΠΑ, η ίδρυση της Κεντρικής Τράπεζας το 1913 είναι το επιστέγασμα αυτής της προσπάθειας για την σταθεροποίηση των εγγυήσεων αλλά και της παρέμβασης του Κράτους στη νομισματική πολιτική

ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΤΟ ΕΜΒΛΗΜΑ ΜΑΣ

FACEBOOK

ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ 7 ΗΜΕΡΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ 30 ΗΜΕΡΩΝ

ΕΤΙΚΕΤΕΣ - ΘΕΜΑΤΑ

Σελίδες