Του Άρη Διαβατάρη
Τον 17ο αιώνα, στο παραμύθι του Σαρλ Περώ «Ο κοντορεβιθούλης», ένα Παιδί επινοεί το πρώτο σύστημα ασφαλούς πλοήγησης στο άγνωστο σύστημα της φύσης άμεσα, έμμεσα στο σκληρό τοπίο της κοινωνικής γύμνιας και εγκατάλειψης. Αιώνες πριν τη δυναστεία των κινητών τηλεφώνων, των τάμπλετ, του gps, κακοτράχαλες συνθήκες ζωής εξάρουν τη φαντασία του Παιδιού, του αυριανού Πολίτη. Η φαντασία ωθεί την ευρηματικότητα ως μέσο επιβίωσης του ίδιου και των συνοδοιπόρων του, χαράσσοντας νέους δρόμους στο μέλλον . Ο Κοντορεβιθούλης δεν χάραξε με μοναδικό τρόπο για την ηλικία του το αποτύπωμα Του στον παρόντα χρόνο. Ταυτόχρονα Εξέφρασε την επιθυμία του να ζήσει να επιστρέψει δυνατός στην ομάδα, στην κοινωνία παίρνοντας τη μοίρα στα χέρια του, αρνούμενος να αποδεχθεί τη μοίρα του μοναχικού ατόμου, έτοιμου να χαθεί στο άγνωστο της απεραντοσύνης της φύσης.
