Το 82% των εισοδημάτων που δηλώθηκαν πέρυσι στις φορολογικές δηλώσεις ήταν από μισθούς και συντάξεις. Οι υπόλοιποι στην Ελλάδα δηλώνουν περίπου... πένητες.
Του Κώστα Μαρκάζου *
Η «Έκθεση Πισσαρίδη» (όπως καθιερώθηκε να ονομάζεται το «Σχέδιο Ανάπτυξης για την Ελληνική Οικονομία») δίνει έμφαση -ανάμεσα σε πολλά- και στον ανορθολογισμό της φορολογικής αντιμετώπισης των μισθωτών.
Αναφέρει : «Η βάση στη φορολογία εισοδήματος είναι περιορισμένη και επικεντρωμένη υπερβολικά στη μισθωτή εργασία… Η επιβάρυνση είναι υψηλότερη για τη μισθωτή εργασία από τη μη μισθωτή εργασία. Ενδεικτικά, μισθωτός που λαμβάνει καθαρό μισθό 1.000 ευρώ τον μήνα (δηλαδή 14.000 ευρώ ετησίως, καθώς δίνονται 14 μισθοί) κοστίζει περίπου 23.000 ευρώ ετησίως στον εργοδότη του. Αν ο εργοδότης θέλει να δώσει καθαρή αύξηση στον εργαζόμενο 1.000 ευρώ ετησίως, αυτό θα του κοστίσει περίπου 2.000 ευρώ (με τα υπόλοιπα 1.000 ευρώ να πηγαίνουν στο κράτος). Μισθωτός που λαμβάνει καθαρό μισθό 2.500 ευρώ τον μήνα (δηλαδή 35.000 ευρώ ετησίως) κοστίζει 76.000 ευρώ ετησίως στον εργοδότη του και το κόστος του εργοδότη για καθαρή αύξηση 1.000 ευρώ στον εργαζόμενο είναι 3.000 ευρώ (με τις υπόλοιπες 2.000 ευρώ να πηγαίνουν στο κράτος)».
