Η παραπληροφόρηση και η λογοκρισία τις μέρες και τις νύχτες του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου οριστικοποίησαν το διαζύγιο ανάμεσα στην κοινωνία και τη συστημική και τηλεκατευθυνόμενη ειδησεογραφία
Του Γιάννη Νικολόπουλου
Τη νύχτα του Σαββάτου 6 Δεκεμβρίου 2008 ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονείται από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα που κάνει χρήση του υπηρεσιακού του όπλου και πυροβολεί τον μαθητή «σε ευθεία βολή και με ανθρωποκτόνο πρόθεση» στον πεζόδρομο των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλλα στα Εξάρχεια.
Η Αθήνα παίρνει φωτιά μέσα σε λίγη ώρα, καθώς τα φρικτά νέα ταξιδεύουν σε κινητά τηλέφωνα και παρέες σε όλο το κέντρο της πόλης, η διαδήλωση διαμαρτυρίας της επόμενης μέρας με κατεύθυνση τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών χτυπιέται άγρια από τα ΜΑΤ στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, οι καταλήψεις σε γυμνάσια, λύκεια και πανεπιστήμια εξαπλώνονται σε όλη την Ελλάδα μέσα σε λίγες ώρες, οι συγκεντρώσεις και οι διαδηλώσεις είναι καθημερινές, μέρα και νύχτα, σε όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα. Το ίδιο και οι αναμετρήσεις με την αστυνομία που υποτίθεται ότι τηρεί «αμυντική» στάση, αν και όσοι έζησαν ειδικά το κλίμα των νυχτερινών συγκεντρώσεων και κυρίως το περιβάλλον γύρω από τα κατειλημμένα σχολεία και πανεπιστημιακά ιδρύματα του Κέντρου της Αθήνας δύσκολα θα ξεχάσουν τις απόπειρες προβοκάτσιας και τις ασφαλίτικες μεθόδους καταγραφής και απαγόρευσης κυκλοφορίας και κίνησης εκείνων των ημερών, καθώς και τον χημικό πόλεμο που είχε εξαπολυθεί κατά πάντων, με ένταση που θα επαναληφθεί μόνο το διάστημα 2010-2012 στις μεγάλες λαϊκές απεργίες και διαδηλώσεις εναντίον των μνημονίων.