Καθώς αποχαιρετούμε τις «ήσυχες μέρες του Αυγούστου», οι οποίες ωστόσο για κάποιους έμοιαζαν περισσότερο με εφιάλτη, ξεκινάει η νέα πολιτική περίοδος που ήδη προμηνύεται θυελλώδης σε πολλά μέτωπα. Την τελευταία του βδομάδα εξαπολύθηκαν πυρά από την αίθουσα του δικαστηρίου για την υπόθεση Novartis. Η γραμματέας του Κων. Φρουζή, πρώην αλλά όχι νυν προστατευόμενη μάρτυρας (οπότε κατέθετε με το όνομά της και με το πρόσωπό της), εξήγησε στο δικαστήριο πως έβλεπε τις βαλίτσες με τα πακέτα των ευρώ να φεύγουν προς διάφορες κατευθύνσεις. Και ονόμασε τους παραλήπτες: Αντώνης Σαμαράς, Άδωνις Γεωργιάδης, Ανδρέας Λοβέρδος, Δημήτρης Αβραμόπουλος. Το επίσης ενδιαφέρον, ως συνέχεια, είναι η μαρτυρία της για τα νομοσχέδια που ετοίμαζε η κυβέρνηση, η οποία πριν τα στείλει στη Βουλή τα έστελνε στην εταιρεία, εκείνη έκανε όλες τις σχετικές και βολικές διορθώσεις και κατόπιν τα εν λόγω νομοσχέδια πήγαιναν στη Βουλή με όλα όσα ήθελε η εταιρεία, τίποτα δεν παραλειπόταν.
Αξίζει μια παρέκβαση εδώ.
Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που νομίζουν πως κυβερνούν εκείνοι που κάθονται στις υπουργικές καρέκλες και νομοθετούν εκείνοι που κάθονται στα βουλευτικά έδρανα. Που νομίζουν πως το πολίτευμα είναι δημοκρατία, υπό την έννοια πως επικρατεί η γνώμη των πολλών. Κι αυτό γιατί δεν βλέπουν πίσω από τα κλειστά παράθυρα της εξουσίας το πως ασκείται. Οι αποκαλύψεις της Μαρίας Μαραγγέλη ανοίγουν μια ρωγμή σε αυτήν την αδιαφάνεια. Καλό είναι να κοιτάξουμε μέσα. Εκεί συντελούνται τα σύγχρονα θαύματα της διαφθοράς και της κάθε είδους συναλλαγής.
Βέβαια για να μην έχουμε αυταπάτες για το πως ασκείται και η «δικαιοσύνη», η πρόταση της εισαγγελέως παρέκαμψε όλα τα ουσιώδη και επέμεινε να καταδικαστεί η (κατηγορούμενη σε αυτή τη δίκη μάρτυρας) για ψευδή κατάθεση!..
Όμορφος κόσμος!
Όλα αυτά συμβαίνουν λίγο καιρό αφ’ ότου ο προαλειφόμενος για «νέος» σωτήρας της πατρίδας, Αλέξης Τσίπρας, κάνει την αυτοκριτική του γιατί ως πρωθυπουργός επέτρεψε να βγει στην επιφάνεια το σκάνδαλο Novartis, στέλνοντας έτσι το μήνυμα στο όλο σύστημα πως αν του αναθέσουν να ξανακυβερνήσει τέτοια «σφάλματα» δεν θα τα επαναλάβει! (Κι αυτό διαφωτιστικό για τη «δημοκρατία μας»).
Θα πείτε, αυτή η υπόθεση Novartis είναι μια ξαναζεσταμένη σούπα. Είναι τόσα χρόνια που τραβάει χωρίς ιδιαίτερες πολιτικές επιπτώσεις. Όλοι, μέσα ενημέρωσης, πολιτικοί, «Δικαιοσύνη» έχουν σκεπάσει με μυστήριο, ασάφεια και σιωπή την υπόθεση.
Η διαφορά είναι πως τώρα όμως έχουν μαζευτεί πολλά σύννεφα πάνω από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και οι προσθήκες, έστω ξαναζεσταμένες, κάνουν ακόμη πιο βαριά την ατμόσφαιρα.
Και ο Σεπτέμβρης μπορεί να προβλέπεται Αυγουστιάτικος με ζέστες και αιθρίες, από τους μετεωρολόγους, οι οποίοι όμως στο βαρομετρικό τους σύστημα δεν περιλαμβάνουν τις πολιτικές καταιγίδες. Και αναμένονται ουκ ολίγες. Αναμένονται οι δικογραφίες για τον ΟΠΕΚΕΠΕ και, όπως έχουμε ξαναπεί, η υπόθεση με τα ποσά του Ταμείου Ανάκαμψης, με την εμπλοκή υπουργών , βουλευτών και λοιπών παραγόντων της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Εξ ου και το σενάριο που κυκλοφορεί εσχάτως σε δημοσιογραφικούς και πολιτικούς κύκλους: πως ανεξάρτητα από εκλογές ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα έχει πολλά ψωμιά στη Νέα Δημοκρατία και την πρωθυπουργία και πως ήρθε η ώρα του Νίκου Δένδια. Δηλαδή αντικατάσταση του καπετάνιου (της συμφοράς) εν πλω.
Θυμάστε τον Νίκο Δένδια ως υπουργό Δημόσιας Τάξης που εξαπέλυσε την περίφημη εκστρατεία εναντίον των μεταναστών η οποία ονομάστηκε με τον ευφημισμό «Ξένιος Ζευς», προαναγγέλοντας τις διώξεις του Τραμπ περίπου δέκα χρόνια πριν!
Κανείς δεν ξέρει πως θα υλοποιηθούν αυτά τα σενάρια. Τα σχέδια επί χάρτου, οι υπολογισμοί και οι κινήσεις, έχουν τόσους πολλούς αστάθμητους παράγοντες ώστε κάνουν αδύνατες τις ασφαλείς προβλέψεις. Ωστόσο η περιγραφή και η ανάλυσή τους έχουν ιδιαίτερη σημασία γιατί αποτυπώνουν τις τάσεις και τις θελήσεις που συγκρούονται τη δεδομένη στιγμή κι έτσι μπορούν να περιγράψουν με σαφήνεια το πολιτικό τοπίο.
Και επί πλέον καθώς ο κοινωνικός παράγοντας είναι ζωντανός και παρών, οι κάθε είδους κινητοποιήσεις, με κορυφαία εκείνη του Φλεβάρη για τα Τέμπη, και οι με κάθε ευκαιρία εκδηλώσεις αποδοκιμασίας της κυβερνητικής πολιτικής αλλά και της στάσης της αντιπολίτευσης πιστοποιούν την τεράστια δυσαρμονία, ανάμεσα στο λαό και τις κυριαρχούσες δυνάμεις. Κοντολογίς τα παραμύθια των πάνω δεν συναρπάζουν τους κάτω, ίσως και να τους εξαγριώνουν.
Και το ζητούμενο είναι οι κοινωνικές συγκροτήσεις οι οποίες θα διατυπώσουν και θα διεκδικήσουν μαχητικά τα ζωτικά τους αιτήματα. Οι πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς έχουν πολλαπλά καθήκοντα και δυνατότητες, αρκεί να αποφασίσουν πως τα αιτήματα του λαού και οι αγώνες είναι τα πεδία στα οποία οφείλουν να πρωτοστατήσουν.
Δικαιώνοντας την ύπαρξή τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου