του Μάκη Μαλαφέκα *
Το ‘15 ήταν το καλοκαίρι της αμηχανίας. Τα αμέσως επόμενα, της αφασίας. Και τώρα, είχε πια απογειωθεί μαζί και προσγειωθεί. Όλα ήταν κάτι άλλο. Κάτι δήθεν. Όλα ήταν εντάξει. Η Ν.Δ. είχε συσπειρώσει τη Δεξιά, όλες τις Δεξιές, του Κολλεγίου, του Γάβρου, του Βάζελου, του Κλήρου, του ημίφωτος και της Νύχτας, του παρόντος και του παρελθόντος, με βασικό πρόταγμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η Αριστερά κι ότι η Αριστερά είναι κακό πράγμα, ενώ ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ είχε προσπαθήσει να κάνει κάτι αντίστοιχο αλλά αυτό φυσικά δεν γινόταν πια.
