Είτε πρόκειται για ολοκληρωτική κατάκτηση είτε για ελεγχόμενο εγκλεισμό, το Ισραήλ δεν έχει μια ενιαία μεγάλη στρατηγική για τη Γάζα, αλλά χρησιμοποιεί τη δυνατότητα και των δύο για να παρατείνει τον πόλεμο.
Του Αμπνταλαγάμπ Ομάρ (Abdaljawad Omar) *
Τις εβδομάδες μετά την αποκάλυψη της «Επιχείρησης Τα Άρματα του Γεδεών», της ανανεωμένης ισραηλινής επίθεσης για την οριστική «κατάκτηση» ολόκληρης της Γάζας, έχει γίνει όλο και πιο σαφές ότι η λήψη αποφάσεων στο εσωτερικό του Ισραήλ δεν προσανατολίζεται σε ένα μοναδικό στρατηγικό τελικό παιχνίδι, αλλά σε μια επαναλαμβανόμενη λογική εξάντλησης.
Το Ισραήλ δεν επιλέγει μεταξύ της ολοκληρωτικής κατάκτησης και του τεχνοκρατικού περιορισμού μέσω ενός σχεδίου κατάπαυσης του πυρός με αραβική διαμεσολάβηση. Αντίθετα, αναπτύσσει αυτές τις επιλογές ως μέσα για να παρατείνει τον πόλεμο και να μετατρέψει τη διάρκειά του σε όπλο, αντί να τον τερματίσει. Καμία δεν αποτελεί ουσιαστική εναλλακτική στην άλλη.
