Δρόμος Ανοιχτός - Πρωτοβουλία για την συγκρότηση πατριωτικού

Του Χρήστου Καπούτση

Το πρόταγμα της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, που αναδείχθηκε με δραματικό τρόπο και ένταση μέσα από τις μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών, δεν αποτελεί απλώς μια συγκυριακή έκφραση θλίψης ή αγανάκτησης. Αντιθέτως, αντανακλά μια βαθιά πολιτική και κοινωνική κρίση εμπιστοσύνης, η οποία έχει συσσωρευτεί , αποτυπώνοντας την απαίτηση ενός μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας για έναν ριζικό επαναπροσδιορισμό των θεσμών, της πολιτείας και του κράτους δικαίου.

Η έννοια της δικαιοσύνης, ως θεμελιώδης πυλώνας κάθε φιλελεύθερης δημοκρατίας, πλήττεται όχι μόνο από τη θεσμική αδράνεια, αλλά κυρίως από την πολιτική συνενοχή, την αναξιοκρατία και την ιδιοτελή χρήση της κρατικής εξουσίας. Το διαχρονικό πελατειακό μοντέλο πολιτικής αντιπροσώπευσης, το οποίο εδράζεται στο δίπολο «κόμμα εξουσίας – ψηφοφόρος-πελάτης», παράγει ένα σύστημα ανωμαλίας και θεσμικής παθογένειας, που αναπαράγει την αδικία και εξασθενεί τη συλλογική πίστη στους θεσμούς. Ένα σύστημα που δεν κυβερνά, αλλά διαχειρίζεται συμφέροντα. Που δεν προστατεύει, αλλά εξυπηρετεί. Που δεν οραματίζεται, αλλά αναπαράγει τον εαυτό του.

Της Κύρας Αδάμ *

Από την «κυριακάτικη δημοκρατία»

Χάος επικρατεί στην κυβέρνηση για τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό, δεδομένου ότι για να προβάλει την κομματική υπερηφάνεια της έχει ενεργοποιήσει όλο το σύστημα παραπληροφόρησης, προκειμένου να συγκαλύψει την επικίνδυνη ανευθυνότητα σε βάρος της χώρας. Και τούτο διότι έχει μπερδέψει τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό με την ΑΟΖ, με τη μέση γραμμή, με τα χωρικά ύδατα, το FIR Αθηνών, την ελληνική κυριαρχία νήσων, νησίδων και βραχονησίδων, τις Συνθήκες Λωζάννης και Παρισίων και κυρίως με τον νόμο Μανιάτη.

Σύμφωνα με τον χάρτη, που παρουσίασε και δημοσίευσαν τα υπουργεία Περιβάλλοντος και Εξωτερικών, έχει οριοθετηθεί ΑΟΖ και παρουσιάζεται οριοθετημένη η ΑΟΖ με την Ιταλία. Ωστόσο, η οριοθέτηση αυτή νομικά είναι ανύπαρκτη, διότι η ελληνική περιοχή ΑΟΖ δεν έχει κατατεθεί στον ΟΗΕ με συντεταγμένες, και τούτο διότι η μέση γραμμή δεν οριοθετεί περιοχή ΑΟΖ σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας. Δηλαδή, είναι άλλο θέμα η οριοθέτηση μέσης γραμμής μεταξύ των κρατών και άλλο θέμα ο καθορισμός της περιοχής ΑΟΖ που ορίζει κάθε κράτος ξεχωριστά με συντεταγμένες.

Το πρωτογενές πλεόνασμα λιτότητας, που έφτασε στο 4,8%, σχεδόν διπλάσιο των «μεταμνημονιακών στόχων» και αντιμετωπίζεται ως «θετική έκπληξη», έφερε έκτακτες, διθυραμβικές ανακοινώσεις παροχών από τον Πρωθυπουργό και το οικονομικό επιτελείο. «Τα καλύτερα έρχονται» υποστήριξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης κλείνοντας το μήνυμά του, «η Στέγαση είναι δικαίωμα» αναφώνησε ο Κυριάκος Πιερρακακής, Υπουργός Οικονομικών. Δεν πρόκειται απλά για «ψίχουλα», για μια μικρή επιστροφή μέρους της αφαίμαξης της κοινωνίας, όπως έλεγε κάποτε, ως αντιπολίτευση, ο Μητσοτάκης. Πρόκειται για μία μόνιμη πλέον κυβερνητική πρακτική, ένα μοτίβο στο οποίο η κυβέρνηση υποκρίνεται ότι προσπαθεί να δώσει λύσεις σε προβλήματα που η ίδια δημιούργησε, ή διόγκωσε. Προβλήματα που αθροιστικά έχουν συντελέσει σε μια τεράστια αύξηση του κόστους ζωής για την πλειοψηφία των πολιτών. Αυτό το μοτίβο της πονόψυχης κυβέρνησης που ενισχύει την κερδοσκοπία πάνω σε βασικά αγαθά το έχουμε δει στην Υγεία, την Ενέργεια, την Ακρίβεια, τις τραπεζικές χρεώσεις, το βλέπουμε τώρα, σε πλήρη εφαρμογή και στη Στέγαση.

Του Θάνου Καμήλαλη

Σε κάθε οικονομικό ζήτημα, που μετατρέπεται σε κάποιου είδους κρίση, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ακολουθεί σταθερά το ίδιο μοτίβο: