Του Βασίλη Λάμπογλου
Εάν διαβάσει κανείς ένα από τα βιβλία του Μιχάλη Ιγνατίου, εκεί θα ανακαλύψει την απάντηση στο τι συμβαίνει αυτές τις μέρες στις σχέσεις Αθηνών και Λευκωσίας για το καλώδιο. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα.
Ο Ιγνατίου περιγράφει το παρασκήνιο του τρόπου με τον οποίο ελήφθη τον Νοέμβριο του 1998 στην Αθήνα η απόφαση να απομακρυνθούν οι ρωσικοί πύραυλοι S-300 από τη Μεγαλόνησο. Δεν ήταν ιδέα της Λευκωσίας αυτό, ήταν απαίτηση των Αθηνών. Καθ’ υπόδειξιν των συμμάχων.
Ο αείμνηστος υπουργός Αμύνης Σωκράτης Χάσικος μου διηγήθηκε σε μια συνέντευξη που μου παραχώρησε, το 2006 θαρρώ, μέσα στο στούντιο του ΡΙΚ για τις ανάγκες της εκπομπής μου στην ΕΡΤ «Άλλη όψη» (και καταχωρίζεται αυτούσια στο βιβλίο του Ιγνατίου), τι ακριβώς συνέβη. Ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης απαίτησε για λογαριασμό των Αμερικανών την απομάκρυνση των πυραύλων από το νησί. «Άσκησε την επιρροή του», σε κομψή διπλωματική γλώσσα.
Ο Γλαύκος Κληρίδης ήταν ένας γλυκός άνθρωπος, τον γνώρισα στας δυσμάς, το 2007, όταν μου παραχώρησε συνέντευξη στην ίδια εκπομπή της ΕΡΤ και δεν μάσησε τα λόγια του. Μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά για την πολιτική του διαδρομή, αλλά στην υπόθεση των S-300 έδειξε τη γενναιότητα που δείχνουν οι Κύπριοι Πρόεδροι απέναντι στη μητέρα πατρίδα.
Ανέλαβε για λογαριασμό του Σημίτη ο ίδιος το κόστος της απόφασης. Με δημόσια δήλωσή του. Ότι εκείνος τάχα ζητούσε τη μεταφορά τους στην Κρήτη και όχι ο πρωθυπουργός της Ελλάδος. Τους πλήρεις διαλόγους εκείνης της δραματικής σύσκεψης μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου αποκάλυψε σε πρόσφατο βιβλίο του και ο Γιαννάκης Ομήρου.
Κάτι ανάλογο ζούμε αυτές τις ημέρες. Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης μπορεί να κατηγορηθεί επίσης για πολλά στην υπόθεση του καλωδίου....., (η κυπριακή διαπλοκή στον τομέα της ενέργειας δεν το θέλει το έργο και αυτή η διαπλοκή έχει ρίζες σε όλα τα κυπριακά κόμματα, αριστερά, κεντρώα και δεξιά.. ΑΚΕΛ, ΔΗ.ΣΥ. κ.ά.).
Αλλά το καλώδιο δεν θα γίνει γιατί πρωτίστως η Ελλάς δεν θέλει να ομολογήσει στον εαυτό της και στους πολίτες της 🇬🇷 ότι δεν μπορεί να προστατεύσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα σε οριοθετημένη περιοχή μεταξύ Κάσου και Καρπάθου στην ανατολική Μεσόγειο. Οριοθετημένη μάλιστα με διεθνή συμφωνία, νομίμως επικυρωμένη σύμφωνα με το Δίκαιο των Συνθηκών, από τα Κοινοβούλια της Ελλάδας και της Αιγύπτου.
Το καλώδιο δεν θα γίνει γιατί ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο ανεκδιήγητος υπουργός του Γιώργος Γεραπετρίτης δεν τολμούν να πουν στον ελληνικό λαό ότι δεν θα ξαναπάμε στην Κάσο και την Κάρπαθο για έρευνες βυθού. Στις θαλάσσιες περιοχές που οι Τούρκοι ισχυρίζονται ότι είναι «τουρκολιβυκό μνημόνιο».
Και επειδή δεν τολμούν αυτοί οι δύο να μας το πουν, ανέλαβε το πολιτικό κόστος για λογαριασμό τους ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης. Το κόστος να τινάξει τη συμφωνία στον αέρα για πραγματικούς μεν, δευτερεύοντες λόγους δε. Οι εθνικοί λόγοι της ακύρωσης αποκρύπτονται.
Στην ουσία ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας προσφέρει εθνική υπηρεσία, καθώς σκεπάζει με την ένταση της ρητορείας του και τις καταγγελίες περί δήθεν εκβιασμών το μέγα θέμα: Δεν ξαναπάμε στην Κάσο και την Κάρπαθο!
Προφανώς και έχουν ευθύνη οι δύο κυβερνήσεις που περιέλαβαν το «γεωπολιτικό ρίσκο» μέσα στις ποινικές ρήτρες της συμφωνίας, στην ουσία νομοθέτησαν αμοιβαία το casus belli και τις διεκδικήσεις της Τουρκίας στη Μεσόγειο.
Προφανώς και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας έλαβε υπ’ όψιν του και τα πικρά διδάγματα του 1974 για τη στάση των Αθηνών και ενήργησε αναλόγως.
Εάν όμως έχουμε να διαλέξουμε ποιος φταίει περισσότερο ιστορικά με όρους εθνικού συμφέροντος, αυτός που θέλει να τινάξει στον αέρα μια συμφωνία επειδή διαφωνεί η διαπλοκή.... ή αυτός που θέλει να τινάξει μια συμφωνία στον αέρα επειδή τον απειλούν οι Τούρκοι και αποφασίζει να αναστείλει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας έξω από την Κάσο και την Κάρπαθο, τότε θα συμφωνήσουμε ότι ο κύριος Μητσοτάκης και ο υπουργός του βαρύνονται με τη μεγαλύτερη ευθύνη. Ειδικώς ο ΥΠΕΞ.
Οι διαπλοκές έρχονται και παρέρχονται. Οι μεγάλες εθνικές υποχωρήσεις μένουν. Και χαρακτηρίζουν όσους τις διέπραξαν.
Εάν έπρεπε να βγει κάποιος στη σκηνή και να αναλάβει την ευθύνη του για το καλώδιο, αυτός είναι ο κύριος πρωθυπουργός της Ελλάδος.
Τα γεγονότα της Κάσου είναι κηλίδα στη νεότερη Ιστορία της χώρας, κάποτε στο βαθύ μέλλον θα το καταλάβουμε καλύτερα.
Η Ελλάς είναι πλέον σε μόνιμη ομηρία. Τα τετελεσμένα έχουν επέλθει: Φύγαμε μόνοι από περιοχή εθνικής δικαιοδοσίας, δεν έχουμε καν τη δικαιολογία ότι μας το ζήτησαν οι ΗΠΑ με κάποιον Χόλμπρουκ όπως στα Ίμια. Φύγαμε και δεν γυρίσαμε ποτέ.
Κι όμως! Αντί του κυρίου Μητσοτάκη, ο οποίος δεν είπε λέξη γι’ αυτό από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ανέβηκε στη σκηνή αυτόκλητος ο Πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης. Ο μόνος που μίλησε δημόσια σε αυτό το επίπεδο και αναλαμβάνει σημαντικό μέρος της ευθύνης για την ακύρωση. Προσφέρει υπό μία έννοια εθνική υπηρεσία στη χώρα και στον Ελληνισμό. Υπό την έννοια ότι μας γλίτωσε για την ώρα από τον τουρκικό εξευτελισμό.
Και γράφω για την ώρα, διότι έχουν και οι Τούρκοι στα χέρια τους σήματα από την επικοινωνία μεταξύ του καπετάνιου του ιταλικού ερευνητικού και των τουρκικών πλοίων στην Κάσο τον μαύρο Ιούλιο του 2024. Με ό,τι αυτό σημαίνει.
Καλημέρα, Λευκωσία, ευχαριστούμε έστω κι έτσι. Καληνύχτα, Ελλάδα.
Πηγή: Μανώλης Κοττακης
Και το άρθρο του Μ.Ιγνατιου
-Τον Ιούνιο του 2018 (επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ), όπως έγραφε ο ΒΗΜΑτοδότης, ένας μυστηριώδης κύριος με καπελάκι τύπου Παναμά έφτασε με ένα θηριώδες τζιπ στη Βουλή για να συναντήσει έναν και μόνο πολιτικό.
Αυτός δεν ήταν άλλος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ενώ ο μυστηριώδης κύριος ήταν ο πλουσιότερος Τούρκος επιχειρηματίας Ραχμί Κοτς, ο όμιλος του οποίου ανήκει στο κλαμπ των 50 πιο ισχυρών στον πλανήτη.
Αν και το τι πραγματικά ειπώθηκε μεταξύ των δύο αντρών δεν γνωστοποιήθηκε ποτέ, το ρεπορτάζ έλεγε ότι συζήτησαν τα επενδυτικά σχέδια του Κοτς στην Ελλάδα.
Ο πολύπειρος Τούρκος μεγιστάνας είναι δεδομένο ότι «έβλεπε» να έρχεται στην πρωθυπουργία ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μεταξύ των επιχειρήσεων της δυναστείας Κοτς στην Τουρκία συγκαταλέγεται και το πλειοψηφικό πακέτο στην κρατική τουρκική εταιρεία πετρελαίου (ΤΡΑΟ).
Η συνάντηση δεν ήταν καθόλου τυχαία καθώς ο Ρ. Κοτς γνώριζε πάρα πολύ καλά τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Οι σχέσεις των δύο πάνε χρόνια πίσω.
Δεν υπάρχει όμως μόνο αυτή η σχέση που ενώνει τις δύο οικογένειες.
Η σύζυγος του Κυρ. Μητσοτάκη Μαρέβα Γκραμπόφσκι διατηρεί στενές επαφές με έναν από τους γιους του Ρ. Κοτς, τον Μεχμέτ.
Αυτή η γνωριμία ξεκίνησε πριν από χρόνια, όταν οι δυο τους είχαν συναντηθεί στα έδρανα γνωστών πανεπιστημίων του εξωτερικού.
Και οι δυο τους στο επίσημο βιογραφικό τους αναφέρονται στις σπουδές τους στο αμερικανικό Columbia.
Τον Σεπτέμβριο του 2019 η σύζυγος του Ελληνα πρωθυπουργού κατά τη διάρκεια ιδιωτικής της επίσκεψης στην Τουρκία επισκέφτηκε το νέο κτίριο Arter στην Κωνσταντινούπολη, ένας από τους πιο γνωστούς χώρους πολιτισμού και τεχνών στη χώρα.
Αυτός χρηματοδοτήθηκε και ανήκει στην οικογένεια Κοτς.
Η Μ. Γκραμπόφσκι όχι μόνο φωτογραφήθηκε στο Arter μαζί με τον οικουμενικό πατριάρχη Βαρθολομαίο και τον βαθύπλουτο Τούρκο επιχειρηματία Ρ. Κοτς, αλλά ανήρτησε και τη φωτογραφία στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram.
-Ο Ραχμί Κοτς είναι επίσης μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων των ΗΠΑ, ενός σημαντικού διεθνούς φορέα με επιρροή στην αμερικανική πολιτική και οικονομία, γεγονός που υπογραμμίζει το κύρος και τη διεθνή εμβέλεια του.
Στην συλλογή του διαθέτει και ένα υποβρύχιο τύπου TCG S338. Μπορείτε κάλλιστα να βρείτε το κωδικό του υποβρυχίου και να δείτε τον ρόλο του.
Στην Τουρκία τον κατηγορούν ότι η οικογένειά του πλούτισε από την απόκτηση περιουσιακών στοιχείων που προέρχονται από την αρμενική περιουσία που κατασχέθηκε από την Τουρκία.
Παρά τις πολιτικές και γεωπολιτικές εντάσεις, οι τουρκικές επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένου του ομίλου Koç, διατηρούν και αυξάνουν την παρουσία τους στην Ελλάδα, όπως η διαχείριση της Μαρίνας μέσω της Folli Follie και η συμμετοχή σε σημαντικά έργα (π.χ. λεωφορεία φυσικού αερίου στην Αθήνα μέσω θυγατρικών εταιρειών).
Οι τουρκικές επενδύσεις στην Ελλάδα το 2024 ανήλθαν σε περίπου 548 εκατ. ευρώ, δείχνοντας ότι το οικονομικό ενδιαφέρον παραμένει ισχυρό παρά τις πολιτικές δυσκολίες.
Και γιατί τα συμφέροντα των "εχόντων"(ένθεν και εκειθεν) είναι πάνω από Πατρίδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου