Ο ''Πανόπτης'' του ιμπεριαλισμού


Του Γιάννη Αθανασιάδη

Εδώ και πολλές δεκαετίες, η διακαής επιθυμία του Ισραήλ, είναι ο πόλεμος κατά του Ιράν. Είναι η μόνη χώρα που δεν ελέγχουν οι μυστικές του υπηρεσίες.

Αν δείτε την εξέλιξη των αραβικών χωρών που το 1967 ήταν κάθετα εχθρικές απέναντι του, (Αίγυπτος, Λιβύη, Ιορδανία, Λίβανος, Ιράκ, Συρία κλπ) θα καταλάβετε τι εννοώ.

Βέβαια το Ιράν δεν θεωρείται αραβική χώρα, αλλά λόγω της επιρροής του στο ισλάμ έχει ισχυρά ερείσματα σε όλο τον σιιτικό αραβικό πληθυσμό της Μέσης Ανατολής.

Το Ισραήλ στάθηκε στα πόδια του χάρις στην αταλάντευτη και δυναμική υποστήριξη της Δύσης (κυρίως των ΗΠΑ και της Μ.Βρετανίας) και του οικονομικά ισχυρού, παγκόσμιου εβραϊκού λόμπι.

Είναι ένα θεοκρατικό - σιωνιστικό καθεστώς (ο περιούσιος λαός του Γιαχβέ, που θα κυριαρχήσει στην γη) και κάθε μη Εβραίος θεωρείται κατώτερος άνθρωπος ότι δηλαδή θεωρούσε και ο Ναζισμός τους μη άριους.

Εξόντωσε και εκδίωξε από την πατρίδα τους, τους γηγενείς πληθυσμούς των Παλαιστινίων με σφαγές και με εγκλωβισμό πάνω από 2εκ. προσφύγων, στο πρωτοφανές για την ιστορία περιτοιχισμένο "στρατόπεδο συγκέντρωσης" της Γάζας!

Δεκάδες καταδικαστικά ψηφίσματα στον ΟΗΕ προσέκρουσαν στο Αμερικανικό βέτο!
Παρά και ενάντια λοιπόν στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που έχει διαπράξει, με την πίεση του διεθνούς εβραϊκού λόμπι και των Αμερικανικών κυβερνήσεων, νομιμοποιήθηκε ως κράτος στον ΟΗΕ.

Στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας στην Μ. Ανατολή (και όχι μόνο) της Αμερικανονατοϊκής Δύσης, το Ισραήλ αποτελεί τον υπ' αριθμόν 1 σύμμαχο.

Απέκτησε κρυφά πυρηνικές κεφαλές, παραβαίνοντας την διεθνή συμφωνία περί μη εξάπλωσης πυρηνικών όπλων.
Οι μυστικές του υπηρεσίες "Μοσάντ" έχουν εισχωρήσει σχεδόν σε όλα τα κράτη της ανατολικής Μεσογείου και της μέσης ανατολής, ενώ υπάρχει άμεση συνεργασία με τις Αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.

Έχοντας εκμηδενίσει την δύναμη αποτροπής με έμμεσο ή άμεσο τρόπο,σε κάθε πιθανό αντίπαλο, του είχαν μείνει δύο κράτη ακόμη που έπρεπε να καταστρέψει.
Το ένα ήταν η Συρία της οποίας εδάφη (Υψώματα Γκολάν) κατέχει από το 67.(Τι ακριβώς συνέβει στην Συρία το βλέπουμε ακόμη).
Το άλλο το οποίο είναι και ο πιο ισχυρός και επικίνδυνος αντίπαλος είναι το Ιράν!

Τα σχέδια για εμπλοκή των ΗΠΑ και των Δυτικών συμμάχων της σε πόλεμο με το Ιράν είχαν δρομολογηθεί από τα επιτελεία των Ομπάμα - Χίλαρυ.
Όμως ο Τράμπ, ο οποίος τότε δήλωνε πως οι δημοκρατικοί θέλουν πόλεμο με το Ιράν για να παραμείνουν στην εξουσία, με την εκλογή του, τους πήγε πίσω.
Έλαβαν βέβαια ανταλλάγματα προς κατευνασμό, την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας τους.

Οι περίεργες αλλαγές πλεύσης της "πάγιας" εξωτερικής πολιτικής, σε ότι αφορά το άνοιγμα νέων πολεμικών μετώπων του Τραμπ, δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν.

Από τότε οι προσπάθειες της ισραηλινής κυβέρνησης και των ανθρώπων της στο πολιτικό κατεστημένο των ΗΠΑ, δεν έχουν παύσει να πιέζουν προς την κατεύθυνση αυτή.
Το αν και πόση επιρροή έχει το Ισραήλ σε αυτό (αναφέρομαι και στα δύο κόμματα), δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια να το καταλάβετε, αρκεί να δείτε την υποδοχή με ζητωκραυγές, χειραψίες υποτέλειας, αγκαλιές και πέντε λεπτά διαρκούς χειροκροτήματος, του Νετανιάχου από το κογκρέσο των ΗΠΑ. (Δείτε το απόσπασμα εδώ) *

Αλλά αυτές οι προσπάθειες συνοδεύονται κι από περίεργες, "αγνώστου" προελεύσεως προβοκάτσιες που χρεώθηκαν στο Ιράν, εμπλέκοντας μάλιστα κι άλλες χώρες,, αλλά απέτυχαν μέχρι πρότινος να πείσουν τον Τραμπ ώστε να εξαπολύσει επίθεση κατά του Ιράν.
Να θυμηθούμε την κατηγορία για επίθεση δολιοφθοράς σε δύο δεξαμενόπλοια, νορβηγικών και ιαπωνικών συμφερόντων, όταν την ίδια μέρα ο Ιάπωνας πρωθυπουργός επισκεπτόταν το Ιράν;

Τις δεκάδες προκλήσεις με τελευταία την πτώση ενός στρατιωτικού Ντρόουν το οποίο είχε παραβιάσει τον Ιρανικό εναέριο χώρο από πυρά των Ιρανικών ενόπλων δυνάμεων;
Τότε συνέβει το παράδοξο να δοθεί εντολή για ανταποδοτικό πολεμικό πλήγμα από τους Αμερικανούς και λίγο πριν την υλοποίηση του, ο Τραμπ έδωσε εντολή να ακυρωθεί το χτύπημα!

Αλλά και μέσα στο Ιράν έγιναν αποτυχημένες προσπάθειες για αποσταθεροποίηση του καθεστώτος, προσπαθώντας να εκμεταλλευθούν την όποια δυσαρέσκεια του λαού από την στέρηση σε αγαθά λόγω του εμπάργκο που έχουν επιβάλλει οι ΗΠΑ.

Σήμερα έχουμε την δολοφονία με αεροπορική επιδρομή, του ηγέτη των "φρουρών της επανάστασης" Κασέμ Σουλεϊμανί, ενός ανθρώπου θρύλου στους Ιρανούς και όχι μόνο.

Η έμμεση η άμεση ανάμιξη του Ισραήλ σε αυτήν την επίθεση είχε ήδη προαναγγελθεί στο παρελθόν θεωρώντας τον Σουλειμανι συνδεδεμένο με την χαμάς και την χεσμπολαχ.

Ενώ ο Νετανιάχου έσπευσε να δηλώσει ότι είναι... στο πλευρό του προέδρου Τράμπ!
"Το Ισραήλ βρίσκεται στο πλευρό των ΗΠΑ στον αγώνα τους για ειρήνη, ασφάλεια και αυτοάμυνα",
"Όπως το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να αμυνθεί, το ίδιο κάνουν και οι Ηνωμένες Πολιτείες".

Επίσης ο Νετανιάχου δήλωσε ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπ "πιστώνεται με τη λήψη ταχείας, ισχυρής και αποφασιστικής δράσης". (Για να το λέει κάτι θα ξέρει).

Το δε ισραηλινό στρατιωτικό ραδιόφωνο ανέφερε ότι ο στρατός ήταν (ήδη) σε πλήρη συναγερμό και ο υπουργός Άμυνας Ναφτάλι Μπένετ συναντήθηκε με τον αρχηγό στρατού και τον αρχηγό πληροφοριών για να «αξιολογήσει την κατάσταση».
Απ' ότι φαίνεται το Ισραήλ είναι έτοιμο για τον "πολυπόθητο" πόλεμο κατά του Ιράν!

Σε παλαιότερο άρθρο μου** είχα αναφερθεί στις μεθοδεύσεις του "βαθέως" κράτους των ΗΠΑ απέναντι σε κάποιους προέδρους που δεν ευθυγραμμίζονταν με τις επιθυμίες του, και τελείωνα το άρθρο μου λέγοντας:
"Άραγε μετά από αυτήν την παραπομπή θα δούμε και τον Τραμπ να ανοίγει πολεμικά μέτωπα και να μιλάει για new order world;
Οι επόμενες ημέρες θα δείξουν."

Νομίζω ότι οι επόμενες ημέρες ήρθαν και αυτή τη φορά βρισκόμαστε πολύ κοντά να ανοίξουν οι πύλες της κολάσεως.

Ας ελπίσουμε ότι θα μείνει μόνο ο λάθος φόβος και τίποτα άλλο!

ilias.alexandris

4 σχόλια :

  1. Όσον αφορά στο Ισραήλ,βρίσκω το κείμενο εντελώς μονόπλευρο.Πράγματι ο Δυτικός Ιμπεριαλισμός για την προώθηση των συμφερόντων του στήριξε μεταπολεμικά την ίδρυση ισραηλινού κράτους.Αλλά εδώ παρουσιάζεται ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός όργανο του Ισραήλ κ όχι το Ισραήλ όργανο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού(!).Πράγματι πρωτοστάτησε το εβραιοαμερικανικό λόμπι,σαν μέρος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού,αλλά ποιο είναι κατά τα άλλα το "παγκόσμιο εβραϊκό λόμπι";Αν εννοείται η αστική τάξη εβραϊκής καταγωγής άλλων χωρών,ήταν φυσικό α στηρίξη την ίδρυση εβραϊκού κράτους,για εθνικούς λόγους.Λέει,ότι το Ισραήλ νομιμοποιήθηκε από τον ΟΗΕ παρά τα εγκλήματά του κατά των Παλαιστινίων.Μα πρώτα έγινε η διχοτόμηση της Παλαιστίνης σε αραβικό κ εβραϊκό κράτος,με απόφαση του ΟΗΕ κ μετά αντέδρασε πρώτο το αραβικό κράτος με πόλεμο κ ξεκίνησε η αντιπαράθεση.Αν έγιναν διώξεις Παλαιστινίων από τους Σιωνιστές πριν από την ίδρυση του Ισραήλ,δεν μπορεί να κατηγορηθή το Ισραήλ,αφού δεν υπήρχε ακόμα κ στην απόφαση του ΟΗΕ καθοριστική σημασία είχε το ολοκαύτωμα,που είχε προηγηθεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι Εβραίοι της διασποράς δε συνιστούν έθνος με τη νεωτερική έννοια.Αλλά υπάρχει κ η ιστορική διάσταση του όρου,που είναι μαζί διαχρονική.Και απ' αυτή την άποψη δε στέκει να αμφισβητή κανείς,οτι αποτελούν εθνότητα.Και η εθνική ταυτότητα συντηρήθηκε κ διατηρήθηκε μέσω της θρησκείαςμπου είναι εθνική θρησκεία,δλδ συνδέεται με τον ιδιέτερο χαραχτήρα του λαού αυτού.Ο ιουδαϊσμός όμως έχει μια μοναδικότητα ανάμεσα στις θρησκείες: Είναι αυτό που λέμε αποκαλυπτική θρησκεία,πράγμα που συνιστά κ μια οικουμενικότητα.Δλδ όσες άλλες αποκαλυπτικές θρησκείες υπάρχουν ή προκύψουν,τον έχουν κ τον αναγνωρίζουν σαν βάση.(Το γνώρισμα της αποκαλυπτικής θρησκείας δεν είναι ο μονοθεϊσμός,όπως εσφαλμένα νομίζεται,αλλά η πίστη,με τη σημασία της αφοσίωσης στην Αλήθεια).Η βιβλική έννοια του "περιούσιου λαού" διατυπώνεται εδώ διαστευλωμένα,όχι απαραίτητα με υπαιτιότητα του συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οι Εβραίοι προσαρμόστηκαν αρκετά καλά οικονομικά κ κοινωνικά στις χώρες όπου μετοίκησαν κ στην πλειοψηφία τους μάλλον δεν είχαν διάθεση ν ξεσηκωθούν να φύγουν κ η ένταξη ασφαλώς θα ήταν η καλύτερη λύση.Αλλά η εθνοτική αντίθεση ήταν μια πραγματικότητα κ στο πλαίσιο του καπιταλισμού οι αντιθέσεις μέσα στο λαό οξύνονται.Το εβραιοαμερικάνικο κεφάλαιο είχε βέβαια συμφέρον στην ίδρυση εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη,για λογαριασμό του αμερικάνικου κ δυτικοευρωπαϊκού ιμπεριαλισμου.Αλλά δε θα μπορούσε ποτέ να επιβάλη την άποψή του,αν δεν έβρισκε το απαραίτητο έδαφος,όπως εξ άλλου γίνεται σ' όλες τις περιπτώσεις με τον ιμπεριαλισμό,δλδ βρίσκει κ κάνει,δεν μπορεί όμως να δημιουργή πάνω στο τίποτα.Το πρόβλημα τώρα με το Ισραήλ είναι,ότι στην περιοχή θεωρείται παρείσακτο κ οι αραβικές χώρες,τουλάχιστον με τα σημερινά πολιτικά τους καθεστώτα,δεν του αναγνωρίζουν δικαίωμα ύπαρξης,ακόμα κ αν θα ήθελε να συμβιώση ειρηνικά μαζί τους.Βλέπομε τον ανταγωνισμό που κυριαρχεί ακόμα κ αναμεταξύ τους.Έτσι το Ισραήλ βρίσκεται με την πλάτη κολημένη στον τοίχο,στην υπηρεσία του Δυτικού Ιμπεριαλισμού.Όσο για ένα εννιαίο παλαιστινιακό κράτος Εβραίων - Αράβων,δε νομίζω,ότι θα έλυνε το πρόβλημα,αλλά αντίθετα θα το όξυνε,λογω της εθνοτικής διαφοράς.Θα ήταν κάπως,σα να μας έλεγε κανείς,ότι ο τρόπος για να ξεπεραστούν οι διαφορές μας με την Τουρκία,θα ήταν η συγκρότηση εννιαίου ελληνοτουρκικού κράτους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τελευταία,είναι κ οι Παλαιστίνιοι,που δε σκαμπάζουν καθόλου από διεθνισμό.Αυτοί πρώτοι "λανσάρισαν" με τις ισλαμιστικές τους οργανώσεις τις επιθέσεις αυτοκτονίας ενάντια σε αθώους πολίτες.Από την άλλη οι υποτιθέμενες αριστερές τους οργανώσεις επιδόθηκαν σε τρομοκρατική δράση,με βομβιστικές επιθέσεις κ συλλήψεις ομήρων (Μογκαντίσου),πάντα ενάντια σε αθώους πολίτες,ξεφτυλίζοντας εκτός των άλλων κ την ίδια τη μαρξιστική θεωρία,που δεν έχει καμιά σχέση με τρομοκρατία.Μ' αυτά κατακουρέλιασαν το όποιο κίνημα αλληλεγγύης κ συνεννόησης πήγε να δημιουργηθή μέσα στον ισραηλινό λαό.Τι προοπτικές σύστασης αραβο-εβραϊκού κράτους υπάρχουν εκεί,με τέτοιες προϋποθέσεις;Αλλά αυτά δε θέλει ούτε να τα λέη ούτε να τα σκέφτεται ο προοδευτικός(;) κόσμος,που κόπτεται για τους Παλαιστίνιους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή