Το ''ιερό Γκράαλ'' της υποτέλειας στην περίοδο που διανύουμε

 

Της Στέλλας Πατρώνα *

Με την ελπίδα ότι αυτοί που θα διαβάσουν το κείμενο θα κατανοήσουν ποιο είναι το “ιερό Γκράαλ” για τη χώρα σήμερα, θα αποκρυπτογραφήσουν όλες τις σχετικές αναφορές και θα συγχωρήσουν στη γράφουσα  το τέχνασμα της αποφυγής χρησιμοποίησης συγκεκριμένων λέξεων ως αναγκαία άμυνα στην ιδιότυπη λογοκρισία που έχει επιβληθεί στα social media σχετικά με τη διακίνηση κείμενων που ασχολούνται με το φλέγον θέμα της εποχής - 

Κατ' αρχάς θα πρέπει να επισημανθεί ότι παρότι έχουν γραφτεί πολλά για το “ιερό Γκράαλ” ελάχιστα έχει συζητηθεί – και όχι λόγω αβλεψίας – η πολιτική διάσταση του θέματος. Η “παράλειψη” αυτή   σαφώς αποτελεί νίκη της κυβέρνησης Μητσοτάκη και δεν μπορεί να αποδοθεί ούτε στο Πετσο-μπούκωμα των ΜΜΕ, ούτε στην αυστηρότατη πλέον λογοκρισία των κοινωνικών δικτύων. Οφείλεται εν πολλοίς στην “εθνική ομοψυχία” που έχει δημιουργηθεί από την αρχή της κρίσης και στην “ιδεολογική” νίκη της κυβέρνησης, που έχει κατορθώσει να το επιβάλλει ως το βασικό μέσο επίλυσης της κρίσης, στηριζόμενη στην υποτιθέμενη αυθεντία της επιστήμης.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο “εθνικής ομοψυχίας” πέρασε σχεδόν απαρατήρητο ότι το “Ιερό Γκράαλ” επιλέχθηκε ως το βασικό όπλο όχι από την επιστήμη, αλλά από την πολιτική και ότι είναι η Κομισιόν που αποφάσισε, ενώ μάλιστα ακόμη δεν υπήρχε “Ιερό Γκράαλ”, ότι αυτό θα ήταν η τελική λύση στο πρόβλημα της εποχής μας. 

Η απόφαση αυτή ανακοινώθηκε στις 17.6.2020 και πρόβλεπε την προαγορά των Ιερών Γκράαλ, την ανάληψη μέρους του αρχικού κόστους παραγωγής τους και την χρηματοδότηση των παραγωγών από το ΕSI (Emergensy Support Instrument) που προικοδοτήθηκε με το ποσό των των 2,7 δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ επίσης έθεσε το πλαίσιο συνεργασίας με τους παραγωγούς, το οποίο (πλαίσιο) όπως αναφέρει “αποτελεί ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο, με το οποίο μεταφέρεται μέρος του κινδύνου από τη βιομηχανία στις δημόσιες αρχές με αντάλλαγμα τη διασφάλιση ισότιμης και οικονομικά προσιτής πρόσβασης των κρατών μελών”.

Έχει σημασία να αναφερθεί ότι προηγήθηκε η συμμαχία τεσσάρων χωρών (Γερμανίας,  Γαλλίας, Ιταλίας και Κάτω Χωρών) για το θέμα αυτό και ότι πριν την επίσημη απόφαση της Κομισιόν, στις 11 Ιουνίου 2020, είχε ήδη υπογραφεί συμφωνία της μιας εκ των παραγωγών με την ΕΤΕπ για χρηματοδότηση ύψους 100 εκατ. EUR, την οποία εγγυήθηκαν από κοινού το Ευρωπαϊκο Ταμείο Στρατηγικών Επενδύσεων (Ε.Τ.Σ.Ε) και το InnovFin του προγράμματος «Ορίζων 2020».

Επίσης έχει σημασία και το διεθνές πλαίσιο εντός του οποίου κινήθηκε  η Κομισιόν, καθώς  όπως αναφέρεται  στην από 17.6.2020 ανακοίνωσή της είχαν ήδη αναπτυχθεί διεθνείς πρωτοβουλίες  και “είχαν κινητοποιηθεί κεφάλαια για την ενδυνάμωση και τη στήριξη υφιστάμενων οργανισμών όπως ο CEPI”, ο οποίος  αποτελεί  μια σύμπραξη παραγωγών, ερευνητών, φιλανθρώπων και επί της ουσίας συνιστά ένα από τα πιο ισχυρά lobby που σίγουρα αξίζει ιδιαίτερης προσοχής η δράση του.

Αλλο ένα πολύ ενδιαφέρον και με μεγάλη σημασία σημείο της εν λόγω ανακοίνωσης της Κομισιόν είναι αυτό που αναγνωρίζει ότι ο χρόνος που χρειάζεται για την παραγωγή  “Ιερών Γκράαλ” είναι περισσότερο από δέκα χρόνια.  Ωστόσο θεωρεί (αλήθεια βάσει ποιων κριτηρίων) ότι ο αναγκαίος χρόνος μπορεί να συμπιεστεί και το εγχείρημα να υλοποιηθεί “με τη  διεξαγωγή δοκιμών παράλληλα με τις επενδύσεις στην παραγωγική ικανότητα και την εξασφάλιση των πρώτων υλών, ώστε να καταστεί δυνατή η έναρξη της παραγωγής αμέσως μόλις ολοκληρωθούν οι δοκιμές, ή και νωρίτερα”.

Και το εγχείρημα πράγματι υλοποιήθηκε εντός λίγων μηνών και χαιρετήθηκε ως μέγα επίτευγμα της επιστήμης. Ωστόσο το τίμημα αυτού του επιτεύγματος φαίνεται ότι το πληρώνουν οι καταναλωτές, καθώς - όπως έχει ήδη αποδειχθεί - τέθηκαν σε κυκλοφορία χωρίς να έχει ολοκληρωθεί ο έλεγχός τους και χωρίς να είναι γνωστές οι αντενδείξεις χρήσης τους, με συνέπεια όσο περνά ο καιρός όχι μόνο να πληθαίνουν  οι ειδήσεις για προβλήματα και βλάβες της υγείας που προκαλούν που σε κάποιες περιπτώσεις φθάνουν ως το θάνατο, αλλά και να αυξάνονται οι ενδείξεις ότι συνιστούν παράγοντα παράτασης της κρίσης στην οποία υποτίθεται ότι θα έδιναν οριστική λύση. 

Μέρος της ευθύνης σαφώς ανήκει στην “επιστήμη” που πρόδωσε τις αρχές της, προκειμένου να λειτουργήσει στο στενό χρονικό πλαίσιο της “παραγγελίας” που της δόθηκε. Το μεγαλύτερο μέρος όμως ευθύνης ανήκει στην Κομισιόν που έδωσε την “παραγγελία”, επέβαλε τα “Ιερά Γκράαλ” ως βασικό όπλο και ανέλαβε την ευθύνη της κυκλοφορίας τους παρακάμπτοντας τους κανόνες ασφαλείας που ίσχυαν μέχρι πρότινος. 

Και αν για τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε το συγκεκριμένο όπλο αποτελεί μια πολύ κακή επιλογή, για τη χώρα μας είναι κάτι πολύ παραπάνω ενόψει της διάλυσης του συστήματος υγείας και της έναρξης της τουριστικής περιόδου.  Ωστόσο η αμφισβήτηση αυτής της επιλογής θα σήμαινε και αμφισβήτηση των επιλογών της Κομισιόν και τέτοιο ενδεχόμενο στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα δεν παίζει. Και γι' αυτό δεν ευθύνεται μόνο η κυβέρνηση. Ακόμη και οι λεγόμενοι “αντιευρωπαϊστές” αποδέχονται την ιερότητα των Γκράαλ και θεωρούν “αμαρτωλό” οποιονδήποτε τολμήσει να την αμφισβητήσει...

Εν ολίγοις διέξοδος δεν φαίνεται στον ορίζοντα και τα ιερά Γκράαλ δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά το σύμβολο της υποτέλειας μας. 

* Στέλλα Πατρώνα, Δικηγόρος 

Δημοσιεύθηκε στη σελίδα του Δικτύου Ενεργών Καταναλωτών - Δ.Ε.ΚΑ στο fb στις 27.4.2021

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου