Του Βασίλη Λιόγκαρη
Άλλος διαφεντεύει, άλλος κάνει κουμάντο, άλλος κρατάει λογαριασμό. Είναι μεγάλη η κατάντια και ο ξεπεσμός. Σ’ ορκίζομαι δεν είμαι εγώ… Εμένα θα με βρεις να ψάχνω στον κάδο των σκουπιδιών με μια κλεμμένη καρότσα από σούπερ-μάρκετ και το σχισμένο επανωφόρι.
Εμένα θα με βρεις στα ρέματα και τις λαγκαδιές να μαζεύω χορτάρια για φαΐ.
Ξέρω ότι δεν είμαι μόνο εγώ. Είμαστε πολλοί, πάρα πολλοί που σωπαίνουμε. Εγώ όμως δεν θα σιωπήσω, ούτε συγγνώμη σου ζητώ γιατί είμαι αδικημένος και για αυτό πονώ. Εγώ δεν ασχολούμαι…ποιο κουστούμι και ποια γραβάτα θα φορέσω. Δεν έχω πάρε δώσε με άρχοντες και ρασοφόρους.
Παιδί ξυπόλυτο της γειτονιάς, μου πήραν την μπουκιά από το στόμα και με εμπόδισαν να αναπνεύσω. Γνώρισα πολέμους, φτώχια και τρόμο. Μυρωδιές από κρυσταλλωμένους νεκρούς στους άδειους δρόμους. Ήλπίζα όμως, ο κόσμος κάποτε ν’ αλλάξει. Θα γίνει καλύτερος, θα βρει χαρά και ευδαιμονία, μόνο που θα χρειαστεί να αγωνιστεί πολύ. Έπεσα έξω!
Κατάντια και ξεπεσμός. Κατρακύλησαν την πατρίδα μου που τόσο αγαπώ…! Δεν έμεινε πια η αερολογία και τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.
Σ’ ορκίζομαι δεν είμαι εγώ…(ούτε εσύ κι εσύ). Άλλος κρατάει την μπαγκέτα και διευθύνει μία ξεπεσμένη, ψεύτικη ορχήστρα. Εγώ όμως δεν σωπαίνω. Κατάφεραν να κάνουν αρχοντοχωριάτικη, βαθιά αστικοποιημένη τη χώρα μας.
Με την αστυνομία να πυροβολεί και να σκοτώνει -ελέω θεού- αδίκαστους νέους ανθρώπους (αλά Αμερική). Κατάντησαν τη χώρα μας ένα ερείπιο, κοιτώντας μόνο από ψηλά, κρατώντας στο χέρι μία σακούλα, γεμάτη υποσχέσεις. Κορδώνονται και μεγαλοπιάνονται.
Σ’ ορκίζομαι δεν είμαι εγώ. Δεν είμαστε εμείς! Εμείς είμαστε τα μιλιούνια που προσπαθούμε να μας κάνουνε να σωπάσουμε.
Άλλοι διαφεντεύουνε, άλλοι κάνουνε κουμάντο, άλλοι κρατάνε λογαριασμό, μόνο για το συμφέρον και τις απαιτήσεις της ασύδοτης μεγαλοαστικής τάξης, που τα θέλει όλα-μα όλα- για την πάρτη της!!!
Πηγή: atexnos.gr
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου