Του Λεωνίδα Χρυσανθόπουλου *
Ένας από τους λόγους που η Ελλάδα μπήκε στην ΕΟΚ το 1981 ήταν η σταθεροποίηση της δημοκρατίας στη χώρα μετά από την επτάχρονη δικτατορία των συνταγματαρχών. Είναι σημαντικό ν’ αναφέρουμε ότι η τότε δημοκρατική ΕΟΚ είχε επιβάλει στο μεταξύ κυρώσεις κατά της Ελλάδας παγώνοντας τη Συμφωνία Σύνδεσης με αποτέλεσμα να κοπούν και οι χρηματοδοτήσεις που προβλέπονταν σ’ αυτήν τη συμφωνία. Ήταν η εποχή που οι πολιτικοί της ΕΟΚ ήταν πραγματικοί δημοκράτες, όπως ο Ολλανδός Max van der Stoel που έκανε το παν για να βοηθήσει στην απελευθέρωση Ελλήνων πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα, ο Γερμανός καγκελάριος Χέλμουτ Σμιθ και ο Γάλλος πρόεδρος Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εσταίν. Έκτοτε πέρασαν 40 χρόνια και το σημερινό πνευματικό επίπεδο των Ευρωπαίων πολιτικών είναι από πολύ χαμηλό έως ανύπαρκτο, αν ληφθεί υπόψιν η σημερινή παρακμή της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία μέχρι τον περασμένο Δεκέμβριο έπαιρνε εντολές από τις ΗΠΑ και τώρα, με τη νέα ηγεσία στον Λευκό Οίκο, δεν ξέρει τι να κάνει. Η ΕΟΚ υποστήριζε τότε τη δημοκρατία, την ελευθεροτυπία, τις ελεύθερες εκλογές και ήταν εναντίον κάθε μορφής παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Σήμερα, δυστυχώς, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Το κακό ξεκίνησε με το δημοψήφισμα στην Ελλάδα της 5ης Ιουλίου του 2015 που, ενώ το 61,31% των Ελλήνων απέρριψαν το σχέδιο συμφωνίας των τριών θεσμών που προέβλεπε τα μέτρα που έπρεπε να λάβει η Ελλάδα για την ολοκλήρωση του προγράμματος οικονομικής διάσωσής της, τόσο η Ε.Ε. όσο και η τότε ελληνική κυβέρνηση αγνόησαν προκλητικά το αποτέλεσμα. Στη συνέχεια, παρατηρούμε ότι συχνά, όταν γίνονται εκλογές είτε εντός Ε.Ε. είτε εκτός (π.χ. στη Γεωργία) και το αποτέλεσμα δεν είναι της αρεσκείας του κατεστημένου της Ένωσης καταβάλλονται προσπάθειες ακύρωσης των εκλογών, αποκλεισμού των υποψηφίων και υποστήριξη υποψηφίων που είναι του χεριού τους. Τρανό παράδειγμα αποτελούν οι προεδρικές εκλογές στη Ρουμανία τις οποίες, ενώ κέρδισε ο Καλίν Γκεογκέρσκου που πρωτίστως υποστήριζε τη χώρα του και παράλληλα ήθελε να διατηρήσει καλές σχέσεις και με τη Ρωσία, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρουμανίας ακύρωσε τις εκλογές με την αιτιολογία ότι υπήρξε επηρεασμός από τη Ρωσία.
Φέτος μάλιστα, την ώρα που ο Γκεοργκέσκου ετοίμαζε την εγγραφή του ως υποψήφιος στις νέες προεδρικές εκλογές, τον συνέλαβαν απαγγέλοντάς του ψευδείς κατηγορίες με αποτέλεσμα να αποκλειστεί από τις εκλογές του Μαίου. Ο πρώην Επίτροπος Thierry Breton, σε συνέντευξή του στο Ράδιο Μόντε-Κάρλο στις 9 Ιανουαρίου του 2025 ανέφερε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έπαιξε ρόλο στη δικαστική διαδικασία που κατέληξε στον αποκλεισμό του Γκεοργκέσκου από τις εκλογές, προσθέτοντας ότι ανάλογα μέτρα επηρεασμού θα μπορούσε να λάβει η Ε.Ε. και στη Γερμανία στην περίπτωση που το Κόμμα των Εναλλακτικών (AFD) κέρδιζε τις εκεί εκλογές.
Επίσης, άλλο ένα παράδειγμα είναι η περίπτωση της Μαρίν Λε Πεν στη Γαλλία που αποκλείστηκε από τις επόμενες προεδρικές εκλογές, τις οποίες θα κέρδιζε όπως φαινόταν, με το σκεπτικό ότι βρέθηκε ένοχη για κατάχρηση χρημάτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αντιθέτως, στην Κριστίν Λαγκάρντ που βρέθηκε ένοχη το 2016, όταν ήταν υπουργός Οικονομικών, για κακοδιαχείριση ύψους 500 δις ευρώ που δόθηκαν σε υποστηρικτή του κόμματός της δεν επιβλήθηκε καμιά ποινή.
Στη Γερμανία, η Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος ανακήρυξε πρόσφατα, στις 2 Μαΐου, το Κόμμα των Εναλλακτικών (AFD) «ακροδεξιό πολιτικό σχηματισμό, επικίνδυνο για τη Δημοκρατία», κάνοντας έτσι το πρώτο βήμα για την απαγόρευση της συμμετοχής του σε μεταγενέστερες εκλογές. Κι όλ’ αυτά γιατί το AFD βγήκε στις πρόσφατες γερμανικές εκλογές δεύτερο κόμμα συγκεντρώνοντας το 20,6% των ψήφων. Και διερωτάται κανείς, γιατί δεν είχε γίνει η ανακήρυξη αυτή σε προγενέστερες εκλογές; Προφανώς γιατί τότε δεν είχε μεγάλη δύναμη το AFD και δεν αποτελούσε εμπόδιο στις πολιτικές φιλοδοξίες άλλων αρεστών στο ιερατείο της Ε.Ε. κομμάτων. Οι ΗΠΑ, με δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο, χαρακτήρισαν την παραπάνω απόφαση σαν μεταμφιεσμένη τυραννία και κάλεσαν τη Γερμανία ν’ αλλάξει πορεία.
Σε προηγούμενο άρθρο μας είχαμε αναφερθεί στον κίνδυνο που παρουσιάζει η Γερμανία σήμερα καθώς εξοπλίζεται με ένα κονδύλι ενός τρις ευρώ για υποδομές και εξοπλισμούς και είχαμε εκφράσει την ευχή να μην επαναληφθεί εξαιτίας της για τρίτη φορά το αιματοκύλισμα του κόσμου. Το 1933 είχαν τεθεί εκτός νόμου στη Γερμανία το σοσιαλιστικό (SPD) και το κομμουνιστικό κόμμα, σήμερα πάει να συμβεί το ίδιο με το ακροδεξιό (AFD) κόμμα όπως το χαρακτήρισε η Υπηρεσία Προστασίας του Γερμανικού Συντάγματος. Και, με την ευκαιρία που γίνεται λόγος για τη Γερμανία, το υπουργείο Εσωτερικών της ανακοίνωσε πρόσφατα ότι θα επιστραφούν στην Ελλάδα ως πρώτη δόση περίπου 34.010 παράνομοι μετανάστες, όσα άτομα δηλαδή χωράει το Στάδιο Καραϊσκάκη. Θα το δεχτεί αυτό η ελληνική κυβέρνηση; Ελπίζουμε πως όχι, αν προηγουμένως δεν προβεί το Βερολίνο στην εξόφληση των γερμανικών χρεών προς την Ελλάδα από την εποχή της Κατοχής που ανέρχονται σε περισσότερο από ένα τρις ευρώ (μετά τον ανατοκισμό) και που παρανόμως παρακρατάει.
Η χρήση της Δικαιοσύνης για να παρεμποδίζεται η έκφραση της λαϊκής βούλησης αποτελεί ένα επικίνδυνο προηγούμενο που οδηγεί στον σταδιακό θάνατο της Δημοκρατίας στην Ευρώπη. Εναπόκειται στους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αξιοποιήσουν τη δύναμή τους και να σταματήσουν την μετατροπή της σε μια ολοκληρωτική Ένωση.
* Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος, Υπηρέτησε ως πρέσβης της Ελλάδος στην Αρμενία, την Πολωνία, τον Καναδά, ως Γ.Γ. του ΟΣΕΠ (2006-12) και ως Γενικός Διευθυντής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στο Υπουργείο Εξωτερικών. Όπως και ο πατέρας του, διετέλεσε Γενικός Πρόξενος στην Κωνσταντινούπολη. Για την αντιμνημονιακή του αντίσταση του αφαιρέθηκε με προεδρικό διάταγμα το 2013 ο τίτλος του πρέσβη επί τιμή, που του επεστράφη το 2016. Είναι συγγραφέας των βιβλίων "Το χρονικό του Καυκάσου" (2004) και του "Όταν η Ελλάδα τολμά".
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου