Του Περικλή Δανόπουλου

Μετά από ένα τρίμηνο που όλη η υφήλιος ασχολείται με τον κορονοϊό, κατέληξα κι εγώ στα δικά μου συμπεράσματα. Να τονίσω ότι δεν είμαι φυσικά λοιμωξιολόγος. Όλα όσα συμπέρανα είναι αποτελέσματα νοητικής διαδικασίας, με βάση την προσωπική μου έρευνα, πέρα απ’τα προφανή.

- Ναι, ο SARS-COV-2 υφίσταται και είναι ένας ιός αρκετά επικίνδυνος για ευπαθείς ομάδες και ηλικιωμένους. Δεν είμαι ειδικός για να τον συγκρίνω με τον ιό τη γρίπης, ο οποίος παρεπιπτόντως σκοτώνει τα τελευταία χρόνια αρκετό κόσμο, παρά την ύπαρξη εμβολίων. Είναι ένας επίμονος ιός με μάλλον μεγαλύτερη μεταδοτικότητα από τον ιό τη γρίπης και γι αυτό χρήζει προσοχής.

- Στην καπιταλιστική δύση (γιατί υπάρχει και η καπιταλιστική ανατολή), υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής στην διαχείριση της εξάπλωσης του ιού. Η εγκατάλειψη και υποβάθμιση του συστήματος δημόσιας υγείας και η σταδιακή αντικατάσταση του με το ιδιωτικό. Σε όλο τον κόσμο, αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο η δημόσια υγεία έχει παραδοθεί ως πρόβατο επί σφαγή στην ακόρεστη αναζήτηση κέρδους

- Στην χώρα, μας, όπως και στην βαθιά πληγείσα Ιταλία, το πρόβλημα είναι εντονότατο. Κι εδώ όπως κι εκεί, όλα όσα συνέβησαν, έδειξαν πως ο βασιλιάς (κράτος) , είναι γυμνός, ανίκανος να προστατέψει τους υπηκόους του, κυνικός και αδίστακτος. Οι πολίτες στην Ελλάδα, είμαστε απροστάτευτοι μπροστά σε κάθε κίνδυνο, ο οποίο θα αντιμετωπιζόταν από ένα στοιχειωδώς οργανωμένο κράτος. Όχι ασφαλώς , μόνο με την σημερινή κυβέρνηση

- Πολλά τα παραδείγματα επιτυχούς αντιμετώπισης του ιού από χώρες που όπως η Ισλανδία, η Ταϊβάν, η Ν.Κορέα. Αντιμετώπιση βασισμένη στα αυτονόητα: τεστ στο μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού και μέτρα περιορισμού μόνο εκεί που χρειάζεται, εκεί δηλαδή όπου εμφανίζονται πολλαπλά κρούσματα. Ιδιαίτερη μέριμνα στην ιχνηλάτηση των ευπαθών ομάδων, μεγάλο βάρος και προσοχή στις δομές φιλοξενίας ηλικιωμένων.

- Η εικόνα στις ΗΠΑ, όπου η πλειοψηφία των θυμάτων είναι από χαμηλά κοινωνικά στρώματα, που δεν έχουν την δυνατότητα να "πληρώσουν για να σωθούν", τα λέει όλα. Με τον φόβο αυτό η δική μας κυβέρνηση, με το διαλυμένο και με την δική της τεράστια συμβολή σύστημα δημόσια υγείας, αποφάσισε να ακολουθήσει την πεπατημένη. Εγκλεισμός και Άγιος ο Θεός. Δεν έκανε τίποτα για να λάβει σοβαρά μέτρα, δεν πλημμύρισε την αγορά με προσιτά τεστ, δεν προχώρησε στη επίταξη ιδιωτικών θεραπευτηρίων. Στην κουλτούρα του νεοφιλελευθερισμού και των ελεύθερων αγορών, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Στον σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο δεν υπάρχει φιλανθρωπία και αλληλεγγύη, παρά μόνο ως ξέπλυμα άλλων δραστηριοτήτων. Όλα έχουν την τιμή τους

Θα ρωτήσει κάποιος....μα μέσα στην ΕΕ και με απουσία πόρων τι θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση; Όπως φαίνεται πόροι υπήρχαν, για να δοθούν στα ΜΜΕ , στις εταιρείες διοδίων και στα....σκοιλ ελικικού. Θα μπορούσαν να δοθούν ακριβώς για την επιθετική αντιμετώπιση του ιού, με τεστ, με γνώση του πραγματικού αριθμού κρουσμάτων και το που χρειάζεται να γίνει το κάτι παραπάνω (καραντίνα) και όχι να μπει όλη η χώρα σε γύψο. Αλλά ποιος θα έκανε κάτι τέτοιο; Ο ορισμός του νεοφιλελεύθερου αλλά και διαπλεκόμενου (Siemens) Κ.Μητσοτάκης; Ο Άδωνις; Ο Χατζηδάκης; Ποιος ;

Στην χώρα των "παλαμακίων", της αγιοποίησης του επικεφαλής λοιμωξιολόγου (των 20.000 ευρώ) που φάσκει και αντιφάσκει, αλλά είναι ''τόσο συμπαθής'', στην χώρα που δεν πρέπει να υπάρχει συνωστισμός, εκτός και αν είναι δικά μας παιδιά όπως στην Ομόνοια, στην χώρα των μόνο εκατόν πενήντα κάτι θυμάτων, όπου ακόμα και ο θάνατος από αυτοκινητιστικό, εφόσον ο ασθενής βρεθεί ότι έχει τον ιό, καταγράφεται στα θύματα του ιού, το success story , βρίσκει πολλά θύματα που το αποδέχονται.

Όμως η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Το Ελληνικό Lockdown , ενδέχεται να χτυπήσει την κοινωνία με τέτοια σφοδρότητα, που ο ιός θα μοιάζει σαν κάτι συνηθισμένο.

Και τότε , ίσως, ο λαός να καταλάβει με τι τέρατα έχει να κάνει και να αντιδράσει επιτέλους όπως πρέπει. Και φυσικά όλοι καταλάβαμε ότι η καθολική καραντίνα, κρύβει πολλά άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία, όπως την αποδοχή της κρατικής αυστηροποίησης και αυθαιρεσίας σχετικά με τα δικαιώματά μας, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση που θα γίνει εν καιρώ.

Και κάτι τελευταίο....δεν υπάρχει σύγκριση μόνο με αριθμό θυμάτων, όταν υπάρχει απόλυτη άγνοια του αριθμού των κρουσμάτων, των ειδικών χαρακτηριστικών κάθε χώρας, του τρόπου καταγραφής των θανάτων που αλλάζει από χώρα σε χώρα.

Αλλά είπαμε, αυτή η καθημαγμένη κοινωνία, ψάχνει για σωτήρες. Και τι κρίμα, που ψάχνει στα σκουπίδια.