Το νέο μακελειό στα Βορίζια δεν είναι κεραυνός εν αιθρία· είναι το τελευταίο επεισόδιο μιας επαναλαμβανόμενης ιστορίας.
Χτες, μέλη μίας οικογένειας έριξαν βόμβα σε σπίτι που έχτιζε μια άλλη. Σήμερα, η άλλη οικογένεια «απάντησε» με σφαίρες. Δύο χιλιάδες πυροβολισμοί με καλάσνικοφ, δύο νεκροί, τέσσερις σοβαρά τραυματίες και δεκάδες μικροτραυματισμοί. Έτσι “λύνουν” τα προβλήματα οι “καπεταναίοι” στην Κρήτη. Κάνοντας πόλεμο στον ίδιο τους τον τόπο και σπέρνωντας την καταστροφή… Η Κρήτη, για ακόμη μία φορά, έγινε πρωτοσέλιδο για λάθος λόγους.
Κάποιοι θα σπεύσουν πάλι να πουν ότι το νησί μπαίνει άδικα στο στόχαστρο, πως «αυτά γίνονται και αλλού». Ναι, γίνονται και αλλού. Όχι, όμως, στην έκταση, με τη συχνότητα και τη βουβή αποδοχή που βλέπουμε να συμβαίνουν εδώ. Όποιος δεν το βλέπει, όποιος υποβαθμίζει αυτή την πραγματικότητα, δεν υπερασπίζεται την Κρήτη — τη βυθίζει ακόμα πιο βαθιά στο σκοτάδι.
Η κουλτούρα της ατιμωρησίας
Ο “πόλεμος”, σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά πρακτορεία του Ηρακλείου, συνεχίστηκε στα φαράγγια, με τους λεβεντοκρητικούς να λύνουν τις διαφορές τους με τα όπλα — γιατί έτσι κάνουν οι «άντρες». Όχι στα δικαστήρια, που είναι «για τους φλώρους τους πεδινούς». Αυτή είναι η αφήγηση της ντροπής που βαφτίσαν κάποιοι παράδοση.
Η Κρήτη έχει γεμίσει φραπέδες και μαφιόζους, κατσικοκλέφτες και μικρούς «βαρόνους» της αυθαιρεσίας. Ανθρώπους που αφαιρούν τη σήμανση από τα πρόβατα για να τα παρουσιάζουν ως δικά τους, που αναζητούν πάντα τον πιο πλάγιο δρόμο προς τον πλουτισμό. «Έξυπνος» δεν είναι ο δημιουργός κι ο παραγωγός, αλλά ο κηφήνας που καρπώνεται τους κόπους των άλλων. «Μάγκας» είναι ο τραμπούκος, ο εκβιαστής, ο καπετάνιος της ανομίας. Μάγκας είναι ο κλέφτης, αν δεν τον πιάσουν. Κι αν τον πιάσουν; Ε τότε φταίει το σύστημα. Φταίει ο ΟΠΕΚΕΠΕ.
Από τον ΟΠΕΚΕΠΕ στη γενικευμένη διαφθορά
Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι το καθρέφτισμα μιας νοοτροπίας. Μπράβοι βρέθηκαν με τεράστιες περιουσίες, με «ιδιοκτησίες» σε εκτάσεις που ποτέ δεν τους ανήκαν. Έχτισαν σπίτια, γκαρσονιέρες, «παλάτια» με βρώμικο χρήμα — από ζώα που ποτέ δεν είχαν και επιδοτήσεις που ποτέ δεν έπρεπε να έχουν πάρει, με τη βοήθεια κυκλωμάτων που καρπώθηκαν μεγάλα οφέλη και όσων κάνουν τα στραβά μάτια, είτε από φόβο είτε επειδή έχουν κι αυτοί οφέλη.
Αυτό είναι το έγκλημα: Ότι πλέον οι άνθρωποι φοβούνται να μιλήσουν για την τόσο ξεδιάντροπη ατιμία που συμβαίνει μπροστά στα μάτια τους γιατί έχουν πειστεί ότι μονο που θα μπλέξουν, επειδή γνωρίζουν, ότι το πρόβλημα δεν είναι αυτοί που τα κάνουν αλλά οι ισχυροί που τα επιτρέπουν, που πολλές φορές συμμετέχουν στη μάσα.
Κι ενώ ο έντιμος παραγωγός ζει μέσα στη φτώχεια, τιμωρούμενος για την τιμιότητά του, αυτοί που δεν έχουν παράξει ούτε μια στάλα γάλα πλουτίζουν.
Τι μήνυμα δίνει αυτό στους νέους των χωριών;
Ότι η επιτυχία έρχεται από τη δουλειά ή από την κλεψιά;
Από την παραγωγή ή από την απειλή ενός όπλου;
Από την αξία ή από το βύσμα;
Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι
Δεν φταίει ο ΟΠΕΚΕΠΕ για τη διαφθορά στο νησί. Η διαφθορά στον οργανισμό είναι το σύμπτωμα — όχι η αιτία. Το πρόβλημα βρίσκεται πιο ψηλά: στις πολιτικές οικογένειες, στους παράγοντες που προσφέρουν ασυλία για λίγους ψήφους. Είναι η συγκάλυψη που κάνει τον εγκληματία «σεβαστό άντρα του τόπου» και τον νομοταγή πολίτη ανυπεράσπιστο.
Η Κρήτη κυβερνάται —εδώ και δεκαετίες— από ένα δίκτυο σχέσεων που προστατεύει τους δυνατούς, τους πλούσιους και τους βίαιους.
Το ψάρι όμως βρωμάει από το κεφάλι, και η δυσωδία έχει πια καλύψει ολόκληρο το νησί.
Βορίζια: ένα σύμπτωμα, όχι εξαίρεση
Τα Βορίζια χαρακτηρίζονται χρόνια τώρα ως επικίνδυνο χωριό. Όλοι το γνωρίζουν: οι κάτοικοι των γειτονικών περιοχών, οι αρχές, η κοινωνία.
Σπίτια με κάμερες, αποθήκες γεμάτες όπλα, πλούτος αδικαιολόγητος.
Από πού προέκυψε; Από ποια παραγωγή; Από ποια δουλειά;
Και όμως, κανείς δεν αγγίζει τους υπαίτιους. Οι τοπικοί παράγοντες συναγελάζονται με όσους τρομοκρατούν, οι νόμοι μένουν στα χαρτιά, και η ομερτά κρατά.
Όλα συνεχίζονται… κανονικά, ώσπου να ακουστεί ξανά ο ήχος των όπλων και να ματώσει το νησί — ξανά και ξανά. Μετά, όλοι μένουν έκπληκτοι. Πόσες φορές θα γίνει ακόμα για να υπάρξουν πραγματικές συνέπειες; Για να προκύψει κάποια αλλαγή;
Πρέπει μήπως πρώτα να εξαφανιστεί η ύπαιθρος; Γιατί, όταν ξεγυμνώνεται η ύπαιθρος από τους ανθρώπους που δημιουργούν και παράγουν, όταν αυτοί μπαίνουν στο περιθώριο, η ύπαιθρος θα εξαφανιστεί. Ήδη συμβαίνει. Η ύπαιθρος πεθαίνει, παρά τον παράνομο πλούτο κάποιων.
Ή, ζουν κάποιοι πολύ καλά, για να πεθάνουν οι πολλοί…
Το ψευδώνυμο της «λεβεντιάς»
Τη στιγμή που εξεγείρονται κάποιοι για τους ξυπόλητους από το Σουδάν, την Αίγυπτο και το Μπαγκλαντές που φτάνουν με σαπιοκάραβα στο νησί, η Κρήτη βυθίζεται όχι εξαιτίας των μεταναστών αλλά εξαιτίας ενός πολιτισμού ατιμωρησίας, ψευδολεβεντιάς και βίας που κληροδοτείται ως δήθεν “παράδοση”. Ενός πολιτισμού που επιβραβεύει κηφύνες και ενός πολιτικού συστήματος που αντί να αλλάξει την κατάσταση αποτυπώνει την κυριαρχία του διαμορφώνοντας σχέσεις με κατεστημένα καταστρεπτικά για το νησί.
Άραγε, πόσες βεντέτες ακόμα θα χρειαστούν για να αντιληφθούμε ότι αυτή η τοξική κληρονομιά πνίγει το μέλλον του νησιού;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου