Αβάσιμες συγκρίσεις - Ώρα ευθύνης


Του Θανάση Παπαγεωργίου

ε προηγούμενα άρθρα αναφερθήκαμε εκτενώς στην προσφιλή τάση πολλών υπευθύνων για τη διαχείριση της πανδημίας, να καταφεύγουν σε συγκρίσεις της χώρας μας με άλλες Ευρωπαϊκές. Για να υποστηρίξουμε την άποψη αυτή, παρουσιάσαμε αναλυτικά τους λόγους για τους οποίους δεν μπορούν να γίνονται τέτοιου είδους συγκρίσεις. Ακόμα κι όταν οι παράμετροι είναι ίδιοι, η ποικιλομορφία των παραγόντων που τους συνιστούν δεν είναι με τον ίδιο τρόπο μετρήσιμοι, τα στοιχεία που χρησιμοποιούνται δεν προέρχονται από αντίστοιχες πηγές, ενώ ακόμη και ορισμένοι δείκτες μπορεί να διαφέρουν, όταν είναι αποτέλεσμα διαφορετικής επεξεργασίας. Επομένως δεν επιτρέπουν συγκρίσεις.
 
Κατανοούμε φυσικά τους λόγους αυτής της συστηματικής προσπάθειας, από την πλευρά τους, ωστόσο όταν οι συγκρίσεις είναι αδόκιμες ή ακόμη και άστοχες, προκαλούν τελικά σύγχυση και λανθασμένες εκτιμήσεις, άσχετα εάν ικανοποιούν  προσωρινά επικοινωνιακές σκοπιμότητες.
 
Η τακτική αυτή γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη, όταν συνοδεύεται και από μια μονομερή και μεροληπτική παρουσίαση αποκλειστικά και μόνον των αρνητικών επιπτώσεων της πανδημίας, χωρίς να αναφέρεται ούτε λέξη για τις στρατηγικές, τις μεθόδους, τις πρακτικές και γενικά για τα μέτρα που παίρνουν οι χώρες αυτές στο επίπεδο της προνοητικότητας, της πρόβλεψης και της πρόνοιας για την αντιμετώπιση της πανδημίας και την προστασία των πολιτών τους.

Τέτοιου είδους αναφορές στα ζητήματα αυτά, πέρα από το γεγονός ότι θα αποτελούσαν μια αντικειμενική ενημέρωση, αν μη τι άλλο θα ήταν πολύ χρήσιμες τόσο για το κοινό, όσο και για τους «ειδικούς». Ειδικά οι τελευταίοι θα είχαν πολλά να μάθουν και να πάρουν υπόψη τους στον τομέα της Δημόσιας Υγείας, στον οποίο έχουν παρουσιάσει επικίνδυνα ελλείμματα και κενά, με τραγικά μέχρις στιγμής αποτελέσματα.
 
Το τελευταίο χρονικά διάστημα, αφού εξάντλησαν όλα τα περιθώρια για επικοινωνιακή εκμετάλλευση και παρερμηνείες,  διαφόρων αναιμικών, συλλήβδην επεξεργασμένων, και ανεπαρκών στοιχείων και επιδημιολογικών δεικτών, εγκατέλειψαν αυτή τη τακτική, αποφεύγοντας σχετικές αναφορές. Έτσι ανέδειξαν άλλους δείκτες, τους λεγόμενους «σκληρούς» (νοσηλευόμενους, διασωληνομένους, θανάτους), με την ελπίδα ότι κι αν ακόμη οι δείκτες αυτοί δεν κατάφερναν πλέον να δημιουργούν μια πλασματικά βελτιωμένη επιδημιολογική εικόνα, όπως παλαιότερα, τουλάχιστον θα ελαχιστοποιούσαν την άσχημη εικόνα από την επικίνδυνη τροπή που έχει πάρει η πανδημία στη χώρα μας,
 
Δυστυχώς σήμερα, στη τραγική κατάσταση που βρισκόμαστε, κι αυτοί ακόμη δεν μπορούν να αποδειχθούν για το σκοπό αυτό χρήσιμοι.
 
Είναι καιρός να συναιτισθούν, να αποφεύγουν συγκρίσεις και επικοινωνιακά πυροτεχνήματα εντυπωσιασμού με στατιστικές ακροβασίες, χρησιμοποιώντας «greek statistcs» και να προχωρήσουν άμεσα σε ειδική εφαρμογή, που θα δεσμεύει την καταγραφή και θα επιτρέπει την άμεση και σε πραγματικό χρόνο, δημοσιοποίηση σε διαδικτυακή πλατφόρμα, με πλήρη διαφάνεια όλων των απαραίτητων στοιχείων και δεδομένων, ώστε να προσφέρονται προς ενημέρωση, αλλά και προς επεξεργασία.  Γιατί κανείς δεν διαθέτει το μονοπώλιο ή την αποκλειστικότητα του τίτλου του «ειδικού». Εξάλλου όσα από αυτά δίνονται μέχρι τώρα στη δημοσιότητα, είναι ανεπαρκή και λόγω  της αδιαφάνειας θα κινδυνεύουν να είναι αμφισβητήσιμα. Για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και την πληρότητά τους, έχουμε αναφερθεί διεξοδικά και κατ' επανάληψη σε πολλά δημοσιεύματα στο tvxs.
 
Επιπλέον έχουμε δώσει καλόπιστα αρκετές φορές υποδείγματα, παραμετροποίησης και καταγραφής δεδομένων, σε μορφή πινάκων, δυστυχώς όμως - όπως πάντα - όχι μόνο δεν εισακουσθήκαμε, αλλά καν  ούτε πήραμε απάντηση. Η τελευταία φορά ήταν σε δημοσίευμα που έγινε μετά τη δήλωση του υπουργού ψηφιακής διακυβέρνησης, που είχε δηλώσει, με αφορμή την παρουσίαση του «χάρτη», ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες θα ήταν ανοικτές σε βελτιωτικές προτάσεις, τις οποίες  ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ Ο ΧΑΡΤΗΣ, που παρουσιάστηκε πρόσφατα ως εξαιρετικό επίτευγμα και πανάκεια.
 
Μιας όμως και μιλάμε για συγκρίσεις, και μάλιστα με «σκληρούς δείκτες», καλό είναι να βλέπουμε πως εξελίσσεται η πανδημία στις άλλες χώρες, σήμερα σε πραγματικό χρόνο.

Για το σκοπό αυτό θα παραθέσουμε ένα αρχείο, το οποίο επιτρέπει στον αναγνώστη να συγκρίνει τη χώρα μας έστω και με αυτά τα δεδομένα, στα οποία αναφερθήκαμε προηγούμενα, με άλλες χώρες.
 
Η πηγή που χρησιμοποιήσαμε αυτή τη φορά είναι η Washington Post, μια εφημερίδα διεθνούς κύρους, που από την αρχή της πανδημίας ασχολείται ειδικά με την πορεία της, σε όλες τις χώρες, με επεξεργασία στοιχείων που αντλεί από τις γνωστές βάσεις δεδομένων, στις οποίες αποστέλλονται όλα τα διαθέσιμα στοιχεία από όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες κάθε χώρας.

Περιττό λοιπόν να υπάρχει αμφισβήτηση. Αν είναι κάτι που πρέπει να αμφισβητηθεί, θα έπρεπε ήδη να είχε γίνει, από όποια υπεύθυνη κυβερνητική αρχή, ασχολείται και είναι επιφορτισμένη να παρακολουθεί τις εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο.
 
Η σύγκριση αφορά μόνον τον αριθμό των  κρουσμάτων και των θανάτων.

Σε κάθε σελίδα υπάρχουν λοιπόν δυο διαγράμματα που αναφέρονται στις δυο αυτές παραμέτρους.

Τα διαγράμματα παρουσιάζουν την εξέλιξη της κάθε παραμέτρου, από την αρχή της πανδημίας μέχρι τις 22 Οκτωβρίου, με βάση τις εβδομαδιαίες μεταβολές και είναι προσαρμοσμένα στον πληθυσμό (ανά 100.000 κατοίκους).  Πάνω από τα διαγράμματα, σε ξεχωριστό πλαίσιο στους πίνακες, υπάρχουν και οι αντίστοιχοι απόλυτοι αριθμοί, που αναφέρονται στο σύνολο.

Ο σκοπός που παρουσιάζονται αυτές οι παράμετροι, τόσο σε μορφή διαγραμμάτων, όσο και σε απόλυτους αριθμούς, είναι ότι αυτού του είδους η οπτικοποίηση, προσφέρει καλύτερη και πιο άμεση αντίληψη των συγκρίσιμων παραμέτρων.
 
Η σύγκριση γίνεται με 23 άλλες χώρες. Αρχικά με μια ομάδα χωρών της ΕΕ, που έχουν περίπου τον ίδιο πληθυσμό με τη χώρα μας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ξαφνικά υιοθετήσαμε την ίδια άποψη με εκείνη όσων – όπως αναφέραμε αρχικά - επιχειρούν συστηματικά τέτοιου είδους συγκρίσεις. Κι αυτό γιατί ακόμη και με τον ίδιο πληθυσμό, οι χώρες αυτές διαφέρουν, όσον αφορά τα δημογραφικά δεδομένα  (γήρανση, ηλικιακή, γεωγραφικά κατανομή κλπ), τα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτισμικά χαρακτηριστικά, τις κοινωνικές συμπεριφορές και πολλούς άλλους παράγοντες.

Στη συνέχεια γίνεται σύγκριση με χώρες πληθυσμιακά μεγαλύτερες, καθώς και με ισχυρότερο οικονομικό  προφίλ και παραγωγική, αναπτυξιακή δυναμική.

Μια άλλη ομάδα είναι χώρες εκτός ΕΕ και μάλιστα χώρες της Ασίας.

Οι συγκρίσεις θα μπορούσαν να επεκταθούν και σε περισσότερες χώρες, πχ  με τις Βαλκανικές, χώρες, τις χώρες της Αφρικής κλπ. Κάτι τέτοιο όμως θα ήταν κουραστικό για τον αναγνώστη.


Εάν λοιπόν επικεντρώσουμε την προσοχή μας στις εξελίξεις των τελευταίων μηνών θα διαπιστώσουμε, ότι η αύξηση των θανάτων που παρατηρείται είναι ανησυχητική, έχει αυξητική τάση,  και αναλογικά σε σχέση με τον πληθυσμό (ανά 100.000) κατοίκους είναι μεγαλύτερη από  άλλες χώρες.  Εξαίρεση αποτελούν το Βέλγιο και η Πορτογαλία  (με μικρή διαφορά) από την πρώτη ομάδα, η Γαλλία, η Ισπανία, η Μ. Βρετανία και η Ιταλία (με μικρή διαφορά), από τη δεύτερη.

Η ανησυχητική αυτή διαπίστωση δεν έχει να κάνει βέβαια με το συνολικό αριθμό των θανάτων και το ποσοστό θνητότητας, που μπορεί να είναι μεγαλύτερος, διότι επηρεάζονται αθροιστικά από τη συνολική διακύμανση αυτών των παραμέτρων. Είναι όμως άξιο προσοχής το γεγονός ότι χώρες, όπως η Γερμανία, η Ελβετία, ακόμη και η Σουηδία, αυτή τη χρονική περίοδο και αναφορικά με τη συγκεκριμένη πληθυσμιακή αναλογία, βρίσκονται σε πολύ καλύτερη μοίρα από τη χώρα μας, ανεξάρτητα αν παρουσιάζουν συνολικά αυξημένο αριθμό κρουσμάτων και θανάτων.

Μια δεύτερη παρατήρηση που θα πρέπει επίσης να μας ανησυχήσει, είναι το γεγονός ότι η χώρα μας παρουσιάζει αυξημένο αναλογικά (ανά 100.000) αριθμό θανάτων σε σχέση με τον αριθμό των κρουσμάτων συγκριτικά με άλλες χώρες. Με άλλα λόγια χώρες με περισσότερα κρούσματα, έχουν μικρότερο αριθμό θανάτων και φαίνεται ότι αντιμετωπίζουν τη σημερινή έξαρση της πανδημίας πολύ καλύτερα απ' ό,τι στην αρχή της. Όπως φαίνεται από τα διαγράμματα οι καμπύλες που αντιστοιχούν σε κρούσματα και θανάτους αντίστοιχα στις δυο αυτές φάσεις, έχουν πλέον αντιστραφεί. Τον πρώτο καιρό με λιγότερα κρούσματα είχαν περισσότερους θανάτους, απ' ό,τι τώρα με αυξημένο αριθμό κρουσμάτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Ιταλία.
 
Υπάρχουν διάφορες ερμηνείες που θα μπορούσαν να δοθούν σε αυτό το ζήτημα. Πάντως ένας βασικός παράγοντας που ενδεχομένως μειώνει τη θνητότητα, είναι η υψηλή ποιότητα των συστημάτων υγείας, σε σχέση με την οργάνωσή τους, τους ανθρώπινους και υλικοτεχνικούς πόρους και τις αντοχές τους.

Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να αποδοθεί αφελώς στον αυξημένο αριθμό test, δεδομένου ότι τα tests δεν "δημιουργούν" κρούσματα. Δηλαδή η διάγνωση δεν δημιουργεί τη νόσο. Η ανεύρεση όσο το δυνατόν περισσότερων  κρουσμάτων με μαζικό testing αποβλέπει στον έγκαιρο εντοπισμό τους, με στόχο την προστασία των νοσούντων, όσο και την απομόνωση αυτών και των επαφών τους, ώστε να επιτευχθεί τελικά η περιχαράκωση της διασποράς της νόσου στην κοινότητα. Εν πολλοίς ο αυξημένος αριθμός κρουσμάτων είναι δυστυχώς δεδομένος και το μαζικό testing είναι η βασικότερη στρατηγική που ακολουθείται σε παγκόσμιο επίπεδο για την αντιμετώπισή τους.
 
Οι αυξητικές μεταβολές που έχουν επέλθει τον τελευταίο μήνα, όσον αφορά τα κρούσματα και τους θανάτους, αποτυπώνεται στο διάγραμμα που ακολουθεί.

(Πατήστε πάνω στην φωτογραφία για να φανεί ολόκληρη)


Όπως φαίνεται τα κρούσματα έχουν αυξηθεί μεσοσταθμικά περίπου κατά 70%, οι δε θάνατοι κατά 80% αντίστοιχα.
  
Από την ομάδα των χωρών εκτός ΕΕ. η χώρα μας σε σχέση με τις προηγούμενες παρατηρήσεις παρουσιάζει καλύτερη εικόνα από τη Ρωσία, αν και η διαφορά μας με αυτήν είναι μικρότερη από εκείνη που έχουμε με το Βέλγιο και την Ισπανία. Η ίδια ωστόσο, παρουσιάζει χαμηλό αριθμό θανάτων σε σχέση και με τον πληθυσμό της, αλλά και με τα κρούσματα.

Το Ισραήλ είναι σε ασφαλώς χειρότερη κατάσταση, αλλά αυτό είναι ήδη γνωστό, δεδομένου ότι είναι η πρώτη χώρα που κατέφυγε σε δεύτερο lockdown. Αυτό όμως που είναι λιγότερο γνωστό, είναι ότι η χώρα μας, όπως είχε δημοσιευθεί στο tvxs, υποδέχονταν χωρίς έλεγχο (μόνο δειγματοληπτικό), επισκέπτες από τη χώρα αυτή, ενόσω υπήρχε δραματική αύξηση των κρουσμάτων. Σήμερα εξακολουθούμε να δεχόμαστε έως 10.000 επισκέπτες την εβδομάδα από τη χώρα αυτή (με αρνητικό test).
 
Και επειδή δεν πρέπει να αρκούμαστε σε συγκρίσεις με τους χειρότερους, αλλά να επιδιώκουμε τις συγκρίσεις με τους καλύτερους, η τέταρτη ομάδα, αφορά τις χώρες της Ασίας.
Εδώ τα σχόλια περιττεύουν !!!!
 
Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή στιγμή μόνο, έχουμε το 1/3 περίπου των κρουσμάτων που είχε η Κίνα, όλο αυτό το χρονικό διάστημα.

Η συγκεκριμένη χώρα του 1,5 δις κατοίκων, όχι μόνο αντιμετώπισε με υποδειγματική επιτυχία την έκρηξη της πανδημίας, από έναν παντελώς άγνωστο μέχρι τότε ιό, αλλά και αποσόβησε την αναζωπύρωση της μέχρι σήμερα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό που συνέβη πρόσφατα στο QingDao, όπου με αφορμή τον εντοπισμό 6 θετικών κρουσμάτων, ολόκληρος ο πληθυσμός της πόλης, δηλαδή 6 εκ. κάτοικοι υποβλήθηκαν σε test, από τα οποία προέκυψαν τελικά 17 κρούσματα.

Φυσικά δεν είναι η μόνη χώρα στην περιοχή που κατάφερε να αντιμετωπίσει με επιτυχία την παγκόσμια απειλή. Η Νότια Κορέα, η Σιγκαπούρη, ως οι πρώτες διδάξασες, η Νέα Ζηλανδία, η Αυστραλία, το Βιετνάμ αλλά και άλλες χώρες, αποτελούν μέχρι σήμερα παραδείγματα προς μίμηση. Καλό θα ήταν λοιπόν, να αναζητήσουμε τα αίτια αυτής της επιτυχίας.

Η διαφορετική νοοτροπία, οι κοινωνικές και πολιτιστικές διαφορές μας με τις χώρες της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ασίας, δεν μπορεί να χρησιμεύουν ως βασική ερμηνεία για την επιτυχία που σημείωσαν οι χώρες αυτές στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Πολύ περισσότερο δεν μπορούν να  αποτελούν δικαιολογία για το τι δεν μπορούμε εμείς να κάνουμε.

Η επιτυχία τους οφείλεται στην σωστή εφαρμογή των βασικών κανόνων  της Δημόσιας Υγείας και των μέτρων που ακολούθησαν σύμφωνα με τις οδηγίες του ΠΟΥ.

Δηλαδή testing, με εκτεταμένους μαζικούς και στοχευμένους ελέγχους, ανίχνευση κρουσμάτων, απομόνωση τους, ιχνηλάτηση των επαφών τους και απομόνωσή τους, σπάζοντας έτσι τις αλυσίδες μετάδοσης. Οι έλεγχοι ήταν σχολαστικοί και επαναλαμβανόμενοι, οι ιχνηλατήσεις  εξαντλητικές αξιοποιώντας όλες τις σύγχρονες τεχνολογικές μεθόδους σε συνδυασμό με αυξημένους ανθρώπινους πόρους και οι απομονώσεις απόλυτες, με πλήρη έλεγχο.

Παράλληλα τα συνοδευτικά, εξαιρετικά χρήσιμα και αναγκαία προστατευτικά μέτρα (μάσκα, αποστάσεις, σχολαστική ατομική υγιεινή), εφαρμόσθηκαν με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην καταντήσουν όπως εδώ στη χώρα μας, περιοριστικά ή απαγορευτικά. Προφανώς κι εκεί θα υπήρχαν αντιδράσεις και εξαιρέσεις. Το βέβαιον όμως είναι ότι υπήρχε διαφορετική διαχείριση της κρίσης !!
 
Σήμερα περιττεύουν, οι άστοχες, αδόκιμες και ανόμοιες συγκρίσεις, οι γενικολογίες, τα λογίδρια, οι εντυπωσιασμοί, οι θεατρινισμοί, η δημιουργία της αίσθησης, ότι κάποιο εμβόλιο θα ‘ρθει στη χώρα μας πριν καλά - καλά συμπληρωθούν οι προβλεπόμενες διαδικασίες των κλινικών μελετών και οι απαιτούμενοι χρόνοι για τις σχετικές εγκρίσεις. Περιττεύουν επίσης και η επικοινωνιακή διαχείριση της πανδημίας, με τα «διπλά μηνύματα» και τη μεταφορά της δήθεν «επιστημονικής αβεβαιότητας» στην κοινότητα και τέλος με τη μετάθεση των ευθυνών, που κρύβουν το έλλειμμα και τα κενά του κρατικού μηχανισμού.

Τώρα πια κι ο πιο άσχετος κατάλαβε τι φταίει. Πρέπει όμως να διορθωθεί γιατί δεν υπάρχει πλέον χρόνος.

Από την άλλη, η συζήτηση και η αμφισβήτηση που καλώς γίνεται σήμερα, ξεκίνησε κάπως καθυστερημένα. Έπρεπε να είχαν γίνει πολύ νωρίτερα, στην κατάλληλη στιγμή και όσο υπήρχε ακόμη η πολυτέλεια του χρόνου.
 
Στο μεταξύ μπροστά στις φυσιολογικές ανησυχίες για τις αβέβαιες προοπτικές, η έννοια της «ανοσίας της αγέλης» αυτή τη φορά επιχειρείται να παρουσιασθεί, υπό τύπον νέας «επιστημονικής αβεβαιότητας», που ως δηλητήριο  διαχέεται πλέον από πολλές κατευθύνσεις μέσα στην κοινότητα. Από την επιστημονικοφανή ανέφικτη «στοχευμένη προστασία» και την υποκριτική «βελτιστοποίηση των πόρων» της διακήρυξης Great Barrington, μέχρι τη συνομωσιολογία των «αντισυστημικών», που αξιοποίησε τα περιθώρια που της άφησε το ίδιο το «Σύστημα», οι πιέσεις θα αυξάνονται όλο και περισσότερο, και σε συνδυασμό με την εκμετάλλευση του «αισθήματος κόπωσης από την πανδημία», θα προσφέρουν το κατάλληλο άλλοθι για τη μετατροπή της ανοσίας της αγέλης, από «παρεξηγημένη στρατηγική», σε αναγκαία, σε αναπόφευκτη, έως και μοιραία επιλογή, για να επιτευχθεί ο «βασικός στόχος» : της «διασφάλισης της προστασίας και της μεγιστοποίησης του οφέλους από τη Δημόσια Υγεία για τον καθένα». Άσχετα βέβαια αν οι θιασώτες αυτής της αντίληψης, με τη φράση αυτή, ενώ επιχειρούν να δώσουν υποκριτικά βαρύτητα στο όφελος του ατόμου, υπονοούν το όφελος του κοινωνικού συνόλου, το οποίο επιτυγχάνεται με οποιοδήποτε κόστος για το άτομο !
 
Αυτό που χρειάζεται τώρα, είναι λίγες και μετρημένες κουβέντες, διαφάνεια, πρακτική δουλειά στο πεδίο δράσης, και στα δυο μέτωπα, της Δημόσιας Υγείας και του Ε.Σ.Υ, με υπαρκτά και χειροπιαστά «εργαλεία», υπαρκτό ανθρώπινο δυναμικό και υποδομές, που λειτουργούν και όχι εξαγγελίες ότι θα λειτουργήσουν, είτε κάποτε, είτε όταν χρειαστεί.
 
Γιατί όλα αυτά, χρειάζονται εδώ και τώρα !!

Πηγή: tvxs.gr

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου