Ελληνική σχοινοβασία στη Μέση Ανατολή

 

Του Δημήτρη Μηλάκα

Η εσπευσμένη επίσκεψη Δένδια σε Ιερουσαλήμ και Ραμάλα (εν μέσω της ισραηλινοπαλαιστινιακής σύγκρουσης) και οι επαφές του με τον Ισραηλινό ομόλογό του Γκάμπι Ασκενάζι και τον Παλαιστίνιο πρωθυπουργό Μοχάμαντ Ιμπραχίμ Στάγεχ προβάλλεται από την ελληνική κυβέρνηση ως απόδειξη του ειδικού βάρους της Ελλάδας στην περιοχή. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι διαφορετική…

Η ελληνική διπλωματία έχει εδώ και καιρό (πάνω από μια δεκαετία) απολέσει το προνόμιο του αμερόληπτου «τρίτου», τον οποίο εμπιστεύονται και αξιοποιούν οι αντιμαχόμενοι (Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι) προκειμένου να αναζητήσουν συμβιβασμούς και διέξοδο.

Η καλλιέργεια της στρατηγικής σχέσης, την τελευταία δεκαετία (εκκίνηση επί κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου), με το Ισραήλ και η επισφράγιση της ελληνοαμερικανικής στρατηγικής / στρατιωτικής συνεργασίας την τελευταία δεκαετία τοποθετούν εκ των πραγμάτων την Ελλάδα στη μία πλευρά (την ισραηλινή) της διαμάχης. Οι πανθομολογούμενοι δεσμοί της Ελλάδας με τον αραβικό κόσμο και ειδικά με τους Παλαιστινίους ανήκουν στο παρελθόν.


Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται από τη στάση της επίσημης Παλαιστινιακής Αρχής, η οποία πανηγύρισε με την απόφαση του Ερντογάν να μετατρέψει την Αγια-Σοφιά σε τζαμί. Προφανές χάσμα χωρίζει την ελληνική πλευρά και από το ριζοσπαστικό ισλαμικό (και κυρίαρχο στην ενδοπαλαιστινιακή διαμάχη) τμήμα των Παλαιστινίων, τη Χαμάς.Στις δηλώσεις του άλλωστε μετά την επίσκεψή του στην περιοχή ο Νίκος Δένδιας επέρριψε έμμεσα αλλά με σαφήνεια την ευθύνη της σημερινής αιματοχυσίας στη Χαμάς μιλώντας (όπως και ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπάιντεν) για το «δικαίωμα αυτοάμυνας του Ισραήλ».

Ζημιές και κέρδη

Αφήνοντας κατά μέρος τα «γιατί» (όπου μπορεί κάποιος να βρει βάσιμες δικαιολογίες για την επιθετική στάση της Χαμάς), η εν εξελίξει σύγκρουση ξεκίνησε με το μπαράζ επιθέσεων με ρουκέτες που εκτόξευσαν (πάνω από 3.000 ρουκέτες ενός τόνου με 175 κιλά εκρηκτικά έκαστη) οι δυνάμεις της Χαμάς σε πόλεις σ’ όλη την επικράτεια του Ισραήλ. Η απάντηση των Ισραηλινών στις αναβαθμισμένες στρατιωτικές δυνατότητες των Παλαιστινίων (Χαμάς) υπήρξε συντριπτική.

Ωστόσο, αναζητώντας κέρδη και ζημιές απ’ αυτό το επεισόδιο της ισραηλινοπαλαιστινιακής διαμάχης, η Χαμάς (όπως και το καθεστώς Νετανιάχου) δεν είναι στην πλευρά των χαμένων. Ο Νετανιάχου και η αποφασιστική του στάση αποκομίζουν στο εσωτερικό ισραηλινό πολιτικό σκηνικό κέρδη ανάλογα με αυτά που η Χαμάς εξασφαλίζει ως η δύναμη αντίστασης στην παλαιστινιακή πολιτική σκηνή.

Αναζητώντας ζημιές απ’ αυτήν την υπόθεση θα πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στην Ουάσιγκτον και στη νέα αμερικανική διοίκηση του Προέδρου Μπάιντεν, η οποία αδυνατεί να βγει από τον βούρκο στον οποίο την τραβά η ισχυρή σχέση της με το Τελ Αβίβ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι εν μέσω της σύγκρουσης ο Μπάιντεν αποφάσισε να προχωρήσει τη συμφωνία (κοντά στο 1 δισ. δολάρια) για τον εφοδιασμό του Ισραήλ με «βλήματα ακριβείας», προφανώς για να συντηρηθεί το στοκ του ισραηλινού στρατού στα απαραίτητα επίπεδα μετά τη μαζική χρησιμοποίηση αυτών των όπλων στην τρέχουσα διαμάχη.

Από μια άλλη πλευρά, αυτό το 1 δισ. δολάρια μπορεί να είναι και το αντίτιμο που κατέβαλε το Τελ Αβίβ για να εξασφαλίσει την αμερικανική «σιωπή» στους μαζικούς βομβαρδισμούς αμάχων στη Λωρίδα της Γάζας.

Η Τουρκία “παίζει”

Αντίθετα από την (εμφανιζόμενη να αμφιταλαντεύεται μεταξύ στρατηγικής ελληνοϊσραηλινής σχέσης και παραδοσιακών ελληνοπαλαιστινιακών δεσμών) ελληνική διπλωματία, η θέση τής Άγκυρας εμφανίζεται σαφής και διεκδικεί απτά διπλωματικά (και άλλα) κέρδη.

Η Τουρκία του Ερντογάν συνεχίζει να διεκδικεί εμπράκτως τον ρόλο του προστάτη των απανταχού μουσουλμάνων, στην προκειμένη περίπτωση των μαχόμενων Παλαιστινίων. Οι δηλώσεις του Ερντογάν (και) σε αυτήν τη φάση της ισραηλινοπαλαιστινιακής σύγκρουσης ήταν ξεκάθαρες, «δείχνοντας» μάλιστα τις ΗΠΑ και τον Μπάιντεν ως βασικούς υπαίτιους του «κακού».

«Σήμερα είδαμε», δήλωσε ο Ερντογάν, «πως ο κύριος Μπάιντεν ενέκρινε την πώληση όπλων στο Ισραήλ. Κύριε Μπάιντεν, στη δήθεν γενοκτονία των Αρμενίων σταθήκατε δίπλα στους Αρμένιους. Τώρα στο γεγονός στη Γάζα που προκαλεί τον θάνατο ανθρώπων εσείς γράφετε Ιστορία με τα αιματοβαμμένα χέρια σας».

Επιπρόσθετα ο εκπρόσωπος του Τούρκου Προέδρου Ιμπραήμ Καλίν υιοθέτησε ακόμη πιο σκληρούς τόνους: «Το να αναφέρουμε τον Πρόεδρό μας, ο οποίος φέρει την παλαιστινιακή υπόθεση ως ιερό λείψανο, και τον Νετανιάχου, τον δολοφόνο βρεφών, στην ίδια πρόταση μόνο τους σιωνιστές κάνει χαρούμενους. Αυτή η ιερή αναλογία δεν είναι πολιτική, αλλά αφορά τον νου και τη συνείδηση».

Με αυτού του είδους τις τοποθετήσεις είναι προφανές ότι η Άγκυρα μετατρέπεται σε βασικό κέντρο αναφοράς για τους Παλαιστινίους, ειδικά για το ζωτικό ριζοσπαστικό κομμάτι τους, το οποίο εκ των πραγμάτων ενισχύεται σε περιόδους έντασης όπως είναι η τρέχουσα.

Το άμεσο πολιτικό – διπλωματικό «έπαθλο» που διεκδικεί για αυτήν την προσφορά της στην παλαιστινιακή υπόθεση η Άγκυρα είναι απτό και συγκεκριμένο: η τουρκική πρόταση για τη συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών της Τουρκίας με τη Λωρίδα της Γάζας είναι ήδη στο τραπέζι, έστω κι αν επί του παρόντος μια τέτοια εξέλιξη φαντάζει ως διαπραγματευτικό χαρτί παρά ως σχέδιο άμεσης υλοποίησης…

Παιχνίδι και με ΑΟΖ

Αν υπάρχει κάποιο συμπέρασμα απ’ όλα αυτά είναι ότι η Ελλάδα (με τις επιλογές των κυβερνήσεών της, της σημερινής και των προηγούμενων), τείνει να γίνει μέρος του προβλήματος στη Μέση Ανατολή, καθώς έχει συρθεί με σαφήνεια στην πλευρά του Ισραήλ. Το επιχείρημα της ελληνικής κυβέρνησης, ότι αυτή είναι η πλευρά των ισχυρών (Αμερικανών), δεν απαλύνει τις συνέπειες της ελληνικής εμπλοκής σε μια υπόθεση της οποίας το ιστορικό βάθος προεξοφλεί τη μακροπρόθεσμη συνέχιση μιας διαμάχης με απρόβλεπτες επιπλοκές και κατάληξη.

Επιπρόσθετα οι τουρκικές προσπάθειες για την τοποθέτηση του Παλαιστινιακού στην «ατζέντα» της «Γαλάζιας Πατρίδας» με την πρόταση για οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Λωρίδας της Γάζας περιπλέκει ακόμη περισσότερο την κατάσταση, υπονομεύοντας τελικά και ό,τι έχει απομείνει από τους ελληνοπαλαιστινιακούς δεσμούς…

Πηγή : ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου