Του Γιώργου Καλεάδη
Ο Ρώσος ΥΠ.ΕΞ. κατά την διάρκεια επισκέψεως του στην Νότιο Αφρική δήλωσε: “Αν μιλάμε για το τι συμβαίνει στην Ουκρανία δεν πρόκειται για υβριδικό πόλεμο: αυτός είναι αληθινός πόλεμος εναντίον της Ρωσίας για τον οποίο η Δύση προετοιμαζόταν πολύ καιρό. Η Δύση προσπαθεί να καταστρέψει κάθε τι ρωσικό, από την γλώσσα έως τον πολιτισμό (www.iefimerida.gr 24-1-2023). Ο δε αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας Μεντβέντεφ στο κανάλι του στο Telegram σημείωσε: ” Μπράβο, τέλος πάντων σε αυτόν τον Μπορέλ με το χαμένο πρόσωπο. Θυμήθηκε ότι η χώρα μας νίκησε τον Ναπολέοντα και τον Χίτλερ. Σημειώστε ότι ο ίδιος έκανε μία αναλογία. Κατά συνέπεια οι Ουκροναζί και η Δυτική Ευρώπη είναι οι άμεσοι κληρονόμοι εκείνων που πολέμησαν με τη Ρωσία. Και ο πόλεμος, επομένως, μαζί τους ένας νέος Πατριωτικός Πόλεμος. Και η νίκη θα είναι δική μας. Όπως το 1812 και το 1945″ (www.warnews.gr 23-1-2023).
Δυστυχώς οι συγκεκριμένες δηλώσεις φανερώνουν ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν πλησιάζει στην λήξη του, αλλά αντιθέτως λαμβάνει από την πλευρά της Ρωσίας τις πραγματικές του διαστάσεις, δηλαδή είναι ένας πόλεμος της Δύσης(Η.Π.Α.-ΝΑΤΟ-Ε.Ε) εναντίον της. Οπότε τούτο αποτελεί πλέον ένα δεδομένο με βάση το οποίο οφείλει να γίνεται οποιαδήποτε ανάλυση σε παγκόσμιο και εθνικό επίπεδο.
Στις επερχόμενες εθνικές εκλογές οι πολιτικές δυνάμεις που αντιτίθενται στην πολιτική περαιτέρω στρατιωτικής εμπλοκής της Ελλάδας στον πόλεμο, προφανώς και εκφράζουν τους Έλληνες πολίτες,οι οποίοι, σύμφωνα με διεθνείς δημοσκοπήσεις(εφημερίδα “Guardian”),στην πλειοψηφία τους δεν επιθυμούν την αποστολή όπλων από την Ελλάδα στην Ουκρανία.(” Ημεροδρόμος” 16-10-2022). Στην πορεία προς την διεξαγωγή των εκλογών συνεχίζονται οι πληθωριστικές τάσεις στα τρόφιμα, στην στέγη, στα καύσιμα, στην ενέργεια. Με αυτόν τον τρόπο επίσης συνεχίζεται η μείωση της αγοραστικής δυνάμεως των πολιτών, καθώς οι όποιες “αυξήσεις” που εξαγγέλονται προεκλογικώς, υπολείπονται κατά πολύ της αυξήσεως του πληθωρισμού.
Όσο η ζήτηση μειώνεται, τόσο και η παραγωγή την ακολουθεί, χωρίς ωστόσο να μειώνονται και οι τιμές των βασικών αγαθών. Οι πολίτες βιώνουν την συγκεκριμένη πραγματικότητα και γνωρίζουν πως η συγκεκριμένη οικονομική πολιτική που ασκείται δεν τους επιφέρει καμία βελτίωση στην καθημερινή τους ζωή, αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Εάν το εκλογικό σώμα έχει κουραστεί από τις ανούσιες πολιτικές εναλλαγές στην εξουσία, θα καταδειχθεί τόσο από το εκλογικό αποτέλεσμα όσο και από την μαζική ή μή συμμετοχή στις εκλογές, καθώς επίσης και από τις ηλικίες που θα προσέλθουν στις κάλπες.
Σημαντικό επίσης ρόλο στις επιλογές των πολιτών θα παίξει και η ύπαρξη ή μή ενός μεγάλου πειστικού πατριωτικού δημοκρατικού μετώπου το οποίο θα προασπίσει τα οικονομικά συμφέροντα της μεγάλης μάζας του Ελληνικού Λαού, θα υπερασπιστεί τους δημοκρατικούς θεσμούς και θα αγωνιστεί να διευρύνει την Δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα της Ελληνικής κοινωνίας, σε τοπικό και εθνικό επίπεδο.
Απαιτείται σε τούτους τους Καιρούς μία πραγματικά ανεξάρτητη εθνική πολιτική για μία Ελλάδα που όντως θα ανήκει στους Έλληνες πολίτες. Απαιτείται επίσης μία εθνική οικονομική πολιτική εναντίον των φαινομένων της νέας ένδειας, της ανεργίας, της υποαπασχολήσεως, στήριξεως και ενισχύσεως των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων, του πρωτογενούς τομέα της παραγωγής, των μικρομεσαίων τοπικών επιχειρήσεων, των εγχωρίων προϊόντων. Απαιτείται μία πολιτική αναπτύξεως της Ελληνικής οικονομίας με γνώμονα και άξονα την περιφερειακή ανάδειξη και την επιχειρηματική αναζωογόνηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της επαρχίας και της υπαίθρου. Ένα τέτοιο μέτωπο έχει την δυναμική να εκφράσει τους Έλληνες πολίτες και να αποτελέσει μία πολιτική δύναμη αναδημιουργίας του οικονομικού, κοινωνικού, πολιτικού τοπίου, θέτοντας τις βάσεις της Αλλαγής και ανατροπής του ζόφου στην οικονομία και στην κοινωνία, προσφέροντας Ελπίδα και Μέλλον σε μία Ελλάδα που εδώ και δεκαετίες ” προχωρά” οπισθοχωρώντας.
“[….] Και ξάφνου εκεί σαστίζουμε…Εσύ είσαι, μνήμη, και Θάλασσα ακόμα κατ’ εικόνα σου; Συνεχίζεις να πηγαίνεις και σε ονομάζεις, κι εμείς θάλασσα σ’ ονομάζουμε ακόμα, εμείς που πλέον όνομα δεν έχουμε…Και θα μπορούσαμε κι άλλο να σ’ ονειρευόμαστε, όμως για λίγο ακόμα, να σ’ ονομάζουμε…
Θάλασσα του γιορτασμού και της μαρμαρυγής-ιδού:
Πηγή: ΙΣΚΡΑ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου