Η Γαλλία έχει ένα αρκετά ιδιόμορφο πολιτικό σύστημα, μείγμα θεσμών αρκετών πολιτευμάτων (ρωμαϊκή respublica, συνταγματική μοναρχία, αστική δημοκρατία) και στοιχεία πολιτευμάτων πολλών χωρών της Δύσης. Το πολίτευμά της στα χαρτιά είναι αρκετά φιλελεύθερο και προοδευτικό για κοινωνία με αυτοκρατορικό και αποικιοκρατικό παρελθόν. Τις τελευταίες δεκαετίες το πολιτικό σύστημα (δεξιά – σοσιαλιστές) προωθεί περαιτέρω ολιγαρχοποίηση του πολιτεύματος μέσω καταργήσεων διατάξεων του Συντάγματος όπως αυτής περί «εσχάτης προδοσίας».

Επισήμως το όνομά της είναι «Γαλλική Δημοκρατία» (RépubliqueFrançaise) και το πολίτευμα της είναι «Ημι-προεδρευομένη Δημοκρατία»*.

*Στα ελληνικά αποδίδεται ως Γαλλική Δημοκρατία, αλλά με την δημοκρατία έχει τόση σχέση όση κι η Ελληνική… Γενικά στην Δύση υπάρχει μεγάλη σύγχυση με την χρήση του λατινικού όρου «respublica» και του ελληνικού «δημοκρατία». Στην γαλλική γλώσσα, όπως και στις υπόλοιπες, ο όρος «république» χρησιμοποιείται για να γίνει αναφορά στην μορφή του πολιτεύματος και ο όρος «démocratie» στην φύση του πολιτεύματος, χρησιμοποιείται δηλαδή ως επιθετικός προσδιορισμός! Αντίθετα στην ελληνική γλώσσα δεν υπάρχει λέξη για την «respublica». Χαρακτηριστικές είναι οι διατυπώσεις του τύπου «nous voulons rétablir la démocratie en France» (=θέλουμε να αποκαταστήσουμε την δημοκρατία στην Γαλλία) ή ««il faut une république plus démocratique» (=χρειάζεται μια δημοκρατικότερη… δημοκρατία»)…

Ας αρκεστούμε στην ουσία ότι δηλαδή το πολίτευμα της Γαλλίας –υποτίθεται ότι– είναι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, όποιον όρο κι αν χρησιμοποιούν. Αναγκαστικά κι εδώ ο όρος «République» θα αποδίδεται καταχρηστικά «Δημοκρατία» όπως έχει επικρατήσει αλλά θα εννοείται ο όχι και τόσο δημοκρατικός πολιτικός θεσμός της Αρχαίας Ρώμης.

ΤΡΕΧΟΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ

Από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης το γαλλικό πολίτευμα μετράται χρονικά σε Δημοκρατίες (θα μπορούσαμε να το αποδώσουμε και ως «Μεταπολιτεύση»). Από το 1958 μέχρι σήμερα η Γαλλία ζει την «5η Δημοκρατία (5e République).To 1958 o De Gaulle φιλελευθεροποίησε αρκετά το σύνταγμα με την εισαγωγή του θεσμού των περίφημων δημοψηφισμάτων θύμα των οποίων έπεσε κι ο ίδιος το 1962. Μέχρι το 1946 ορόσημα για την χρονολόγηση των «Δημοκρατιών» (Μεταπολιτεύσεων) της πολιτικής ζωής της Γαλλίας ήταν κυρίως οι πόλεμοι, τα αυτοκρατορικά πραξικοπήματα κι οι επαναστάσεις. Περιληπτικά:

*1η Δημοκρατία: 1792 - 1804 (στο μεσοδιάστημα είχαμε: Παλινόρθωση, Αυτοκρατορία του Ναπολέοντος, Μοναρχία του Ιουλίου και Επανάσταση του 1848).

*2η Δημοκρατία: 1848 - 1852 (στο μεσοδιάστημα είχαμε Συνταγματική Μοναρχία, 2η Αυτοκρατορία, Γαλλο-Πρωσικό Πόλεμο, Παρισινή Κομμούνα). 

*3η Δημοκρατία: 1870 - 1940 (στο μεσοδιάστημα είχαμε την κατοχική Κυβέρνηση του Βισύ).

*4η Δημοκρατία: 1946 - 1958 (1958: Μεταρρύθμιση Ντε Γκωλ).

*5η Δημοκρατία: 1958 - σήμερα.

ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ

Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από 2 πρόσωπα – εξ ου και το «ημι-προεδρευομένη: από τον Πρόεδρο και από τον Πρωθυπουργό.

- ο Πρόεδρος είναι ο Αρχηγός του Κράτους, σύμφωνα με το Σύνταγμα της 5ης Δημοκρατίας, δηλ. εγγυητής του πολιτεύματος, αρχηγός των όπλων και αρχηγός της διπλωματίας. 

- ο Πρωθυπουργός διορίζεται από τον Πρόεδρο, καθορίζει και ασκεί την εσωτερική πολιτική (παιδεία, υγεία, δικαιοσύνη, ενέργεια κλπ). 

ΕΚΛΟΓΕΣ

Τόσο οι Προεδρικές όσο και οι Βουλευτικές Εκλογές διεξάγονται κάθε 5 χρόνια με καθολική ψηφοφορία από τον λαό. Οι Βουλευτικές εκλογές διεξάγονται λίγες εβδομάδες μετά από τις Προεδρικές. Στο παρελθόν η θητεία του Προέδρου διαρκούσε 7 χρόνια ενώ οι εκλογές για κυβέρνηση διεγάγονταν κάθε 5 χρόνια, γεγονός που οδηγούσε συχνά στην «συγκατοίκηση», στο φαινόμενο δηλ. να έχουμε φερ’ ειπείν δεξιό πρόεδρο με αριστερή κυβέρνηση. Από το 1981 -μεταρρύθμιση Μιττεράν- η συγκατοίκηση δεν είναι πλέον εφικτή ή είναι πιο δύσκολη. 

ΤΡΟΠΟΣ ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑ

Ο Πρόεδρος δεν εκλέγεται τόσο καθολικά όσο ακούγεται… Σ’ αυτό το σημείο η Γαλλία πρωτοτυπεί παγκοσμίως. Για να αναδειχθεί κάποιος ως υποψήφιος πρέπει να έχει συγκεντρώσει τουλάχιστον 500 υπογραφές (η διαδικασία ονομάζεται «parrainage», δηλ. βάπτισμα) από αιρετούς.

ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2017

Οι προεδρικές εκλογές διεξάγονται πάντα σε 2 γύρους. Την πρώτη Κυριακή λαμβάνουν μέρος όλοι οι υποψήφιοι, ενώ την δεύτερη Κυριακή μόνον οι 2 πρώτοι. Φέτος οι προεδρικές εκλογές θα λάβουν χώρα στις 23 Απριλίου και στις 07 Μαίου. Συμμετέχουν 11 υποψήφιοι. Ακολουθεί ονομαστική λίστα με αριθμό υπογραφών και πολιτική προέλευση.

Οι προεδρικές εκλογές του 2017 παρουσιάζουν μοναδικό ενδιαφέρον, αφού για πρώτη φορά στην ιστορία της Γαλλίας: 

- Το ποσοστό των αναποφασίστων είναι τόσο μεγάλο.

- Το επίπεδο της προεκλογικής εκστρατείας είναι τόσο χαμηλό.

- Η αδιαφορία των πολιτών είναι τόσο μεγάλη, γεγονός που αντικατοπτρίζει την απελπισία των Γάλλων για την πορεία της χώρας τους.

- Οι τρεις επικρατέστεροι υποψήφιοι για την προεδρία (Fillon, Macron, LePen) είναι μπλεγμένοι σε σκάνδαλα για διασπάθιση δημοσίου χρήματος. Ο δε Macron θεωρείται άνθρωπος του GeorgeSoros.

- Υπάρχει ο κίνδυνος να πάει η προεδρία στην άκρα δεξιά.

- Προτείνεται η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ευρώ και το ΝΑΤΟ ως πρόγραμμα από υποψήφιο.

Σε γενικές γραμμές η εκστρατεία των «υποψηφίων του συστήματος» χαρακτηρίζεται απ’ ό,τι και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες: ασάφεια, αοριστία, σοφιστία, λαϊκισμός, εμμονή σε «πιασάρικα» θέματα όπως η ασφάλεια ή σε θέματα που αφορούν την εσωτερική πολιτική και πάντως θέματα που αφορούν τα καθήκοντα του θεσμού του Προέδρου της Δημοκρατίας, για τον οποίο θα κληθούν οι Γάλλοι πολίτες στις κάλπες δεν θίγονται καθόλου ή όταν θίγονται τυγχάνουν δημαγωγίας όπως για παράδειγμα η εκστρατεία της LePen.

Ο υποψήφιος της Αριστεράς, Mélenchon, δεν πείθει κανέναν γιατί πρώτον κανείς –ούτε μάλλον κι ο ίδιος– δεν καταλαβαίνει τί προτείνει και δεύτερον επειδή είναι αριστερά όσο αριστερά είναι κι ο Τσίπρας στην Ελλάδα. Ο υποψήφιος της Δεξιάς, Fillon, έχει τεθεί εκτός κούρσας λόγω του οικονομικού σκανδάλου που τον βαρύνει. Η υποψηφιότητα του νεαρού τραπεζίτη Macron, εμπνευστή του μεσαιωνικού «Νόμου Μακρόν» για τα εργατικά πέρυσι εξελίσσεται σε φιάσκο. Ο κατ΄ ευφημισμόν σοσιαλιστής Hammon το μόνο που έχει να προτείνει, εκτός το μεγαλοφυές ««αγώνα εναντίον των λεπτών μορίων στον αέρα που αναπνέουμε», είναι και το τέλος της 5ης Δημοκρατίας. Το ίδιο προτείνει και ο αριστερός Mélenchon. Τέλος, το μόνο που είναι σαφές στο πρόγραμμα της ακροδεξιάς LePen είναι η ξενοφοβία και η ισλαμοφοβία. Παρά τις «πατερίτσες» που προσπαθεί να βρει είτε στον Πούτιν είτε στον Τραμπ, φαίνεται να πείθει για τις αληθινές της προθέσεις και ως εκ τούτου θεωρείται μάλλον απίθανο να έρθει πρώτη στον δεύτερο γύρο.

_________________________________________________________________________________________

Έχουμε ήδη πάρει φωτιά και οι πολιτικοί μας χτενίζονται με... ευρωπαϊκές τσατσάρες! - Του Γιάννη Αθανασιάδη

_________________________________________________________________________________________

Η μεγάλη έκπληξη αυτής της προεκλογικής εκστρατείας είναι ο François ASSELINEAU, ο υποψήφιος του FREXIT. Απόφοιτος της Ecole Nationale d’ Administration (= Ανωτάτη Σχολή Διοίκησης, η «κάστα» που διοικεί την Γαλλία) και ο ίδιος, με σταδιοδρομία ως Επιθεωρητής Οικονομικών στην δημόσια διοίκηση, ίδρυσε το 2007 το κόμμα UPR με διακηρυγμένο στόχο την έξοδο της Γαλλίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ευρώ και το ΝΑΤΟ. Κανένας από τους υπόλοιπους υποψηφίους -ούτε καν οι κομμουνιστές υποψήφιοι- δεν προτείνουν με σαφήνεια το FREXIT κι ακόμα περισσότερο έξοδο από το ΝΑΤΟ. Όλοι υπόσχονται το τετριμμένο «διαπραγμάτευση των συνθηκών της ΕΕ» ή «δημοψήφισμα για ορισμένες πολιτικές της ΕΕ». Η δε Le Pen φαντάζεται μέχρι διπλό νόμισμα για την Γαλλία! Ένα για τους πολίτες κι ένα για το κράτος και τις επιχειρήσεις… 

Είναι επίσης ο μόνος υποψήφιος που προτείνει την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Γαλλία (χρησιμοποιεί την ελληνική λέξη). Με το άτυπο καθεστώς λογοκρισίας που έχει επιβληθεί εδώ και δεκαετίες στην Γαλλία από τα ΜΜΕ σχετικά με οτιδήποτε έχει σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, θεωρείται πραγματικός άθλος η εξεύρεση 587 υπογραφών για έναν τέτοιο υποψήφιο. Σημειωτέον ότι αντίθετα από την Βρετανία, η Γαλλία είναι -ή ήταν μέχρι πρότινος- ανοικτή και ανεκτική κοινωνία και δεκτική στο διαφορετικό. Ήταν επίσης η βασική χώρα που είχε πρωτοστατήσει στην ιδέα μιας ενωμένης Ευρώπης στην προσπάθεια της να απαλλαγεί δια παντός από τον μόνιμο βραχνά πολέμου από την Γερμανία. Επομένως, για τον μέσο Γάλλο πολίτη η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση ισοδυναμεί με υπαρξιακό φόβο. Παρ’ όλ’ αυτά με επιμονή, με καλή οργάνωση και τηρώντας απολύτως τους κανόνες του παιχνιδιού ο François ASSELINEAU τα τελευταία δέκα χρόνια όργωνε την Γαλλία απ’ άκρου εις άκρον και εξηγούσε πειστικά και τεκμηριωμένα για ποιούς λόγους πρέπει η Γαλλία να εγκαταλείψει την ΕΕ. Αποτέλεσμα, σήμερα, μετά από την επίσημη ανακήρυξή του ως υποψηφίου, ο ιστότοπος του κόμματος και το βίντεο του προγράματός του να έχουν την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στην Γαλλία, τα μέλη του κόμματος αυξάνονται ανά εκατοντάδες κάθε μέρα, την στιγμή που τα μεγάλα κόμματα χάνουν μέλη. Όλα αυτά είναι πρωτόγνωρα για την Γαλλία, στην πρωτεύουσα της οποίας βλέπεις πια να κυμματίζουν περισσότερες σημαίες της ΕΕ παρά της Γαλλίας.

Η Γαλλία μπορεί να μην βρίσκεται αντιμέτωπη με το φάσμα της επιβίωσης όπως η Ελλάδα αλλά η πολιτική της ζωή εκφασίζεται τάχιστα, οικονομικά ο λαός της υποφέρει και γεωπολιτικά έχει καταστεί σε υπηρέτη της Γερμανίας και των ΗΠΑ, για να μην αναφερθούμε στον κίνδυνο απώλειας της πολιτιστικής της ταυτότητας. Η νίκη του ΒΡΕΧΙΤ στην Βρετανία, η καταστροφή της Ελλάδας, η ενοχλητική ηγεμονία της Γερμανίας, και οι υπό κοινωνική έκρηξη Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία φαίνεται να προβληματίζουν πολύ σοβαρά τους ψηφοφόρους, έτσι ώστε το FREXIT να γίνει πραγματικότητα και στην Γαλλία.