Της Γεωργίας Καλαρά

Τούτη την ώρα που με το 4ο μνημόνιο (το 2ο επί των ημερών της) η κυβέρνηση βάζει οριστική ταφόπλακα σε εργασιακά δικαιώματα, ρημάζει το λαϊκό εισόδημα μειώνοντας το αφορολόγητο και τις κοινωνικές δαπάνες και ξεπουλά τη χώρα, τούτη την ώρα που ο κύριος Τσίπρας ως πλανόδιος πραματευτής  διαφημίζει το μνημόνιό του ως το καλύτερο όλων εμπαίζοντάς μας από το βήμα της Βουλής, μας έρχονται στο μυαλό ανόσιες συγκρίσεις που επιχειρούνται κατά καιρούς από τους υποστηρικτές των μνημονίων.

ΣΥΓΚΡΙΣΗΣ ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ

Διαβάσαμε προσφάτως σε τοπική εφημερίδα [1], άρθρο που περιγράφει τις προσπάθειες αποσταθεροποίησης και ανατροπής της κυβέρνησης της Λαϊκής Ενότητας  της Χιλής της περιόδου ’70-’73 για να καταλήξει μέσω υστερογράφων  στη θέση ότι «Οποιαδήποτε ομοιότητα με γεγονότα, καταστάσεις, πρόσωπα, κόμματα, Ελλάδα, Ευρώπη, Αμερική, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΥΧΑΙΑ!» (σ.σ. οι υπογραμμίσεις στο πρωτότυπο)

Δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται ξέπλυμα των πολιτικών της κυβέρνησης Τσίπρα μέσω ενός  παραλληλισμού με την κυβέρνηση Αλιέντε στη Χιλή, στην καλύτερη περίπτωση ατυχούς και άστοχου, στη χειρότερη ανιστόρητα ή σκοπίμως στρεβλωμένου!

Από τη συνέντευξη του Κ. Γαβρά [2] τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που διαβάζαμε ότι: «Ουσιαστικά το πρόβλημα του Τσίπρα είναι ότι διοικεί με 36,34%. Με αυτό το δεδομένο και έχοντας και την Ευρώπη απέναντί του όλα είναι εναντίον του. Αν είχε 51%, θα ήταν διαφορετικά. Για αυτό το ποσοστό ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ μου θυμίζουν τον Σαλβαδόρ Αλιέντε – και αυτός είχε το ίδιο ακριβώς ποσοστό και αυτός είχε όλο τον κόσμο εναντίον του.

Αν πετύχαινε αυτό που είχε στο μυαλό του ο Αλιέντε, θα άλλαζαν τα πάντα στην Λατινική Αμερική. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Τσίπρα. Απλώς τον Αλιέντε τον καθάρισαν με τα όπλα. Σήμερα δεν σε καθαρίζουν με τον ίδιο τρόπο. Σήμερα έχεις απέναντί σου την οικονομία, τη δεξιά πλευρά της Ευρώπης, την Γερμανία, την Ολλανδία, την Πορτογαλία και την Ισπανία. Δεν θα τον αφήσουν εύκολα να κερδίσει»,

μέχρι το εύθυμο άρθρο: «Ο ήχος της κατσαρόλας» [3]  στην Αυγή, το Φλεβάρη του 2016, από την «απαράμιλλη» πένα του εντεταλμένου αυλικού Θ. Καρτερού, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ εγκαλούσε την κυβέρνησή του, τα παιδιά- όπως χαρακτηριστικά γράφει-, να αφήσουν τις πολιτικές ευγένειες  και να σκληρύνουν τη στάση τους (και την καταστολή) απέναντι στις μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις  εκείνης της περιόδου, οι οποίες κατά τον γράφοντα θύμιζαν τις «διαδηλώσεις της κατσαρόλας».

Η περίπτωση Γαβρά έχει ένα μικρό ελαφρυντικό. Οι δηλώσεις έγιναν με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να μετρά μόλις δύο τρεις μήνες ζωής και με τον κόσμο που τη στήριξε –και όχι μόνο- να έχει εναποθέσει πάνω της όλες τις ελπίδες  για απαλλαγή από τα μνημόνια, τις πολιτικές λιτότητας και αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος, τις πολιτικές ξεπουλήματος της  χώρας. Κατά τη γνώμη μας, βέβαια, κάθε αυταπάτη κατέρρευσε με τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη 2015 που επικύρωσε εκ νέου την επιτροπεία από τους «θεσμούς» προλειαίνοντας ουσιαστικά το έδαφος για το τρίτο μνημόνιο,  διατήρησε το ΤΑΙΠΕΔ ανοίγοντας  την «πόρτα» στις ιδιωτικοποίησεις που ακολούθησαν, δέσμευσε την κυβέρνηση στην τήρηση όλων των οικονομικών υποχρεώσεων προς τους δανειστές  και όλων των προηγούμενων μνημονιακών μέτρων.

Η περίπτωση Καρτερού δεν χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης. Ο άνθρωπος κάνει τη δουλειά του. Με το γνωστό εξυπνακίστικο ύφος επιτίθεται σε όποιον δεν στηρίζει και κριτικάρει την κυβέρνησή του, φαντασιοκοπεί υφαίνοντας σενάρια συνομωσίας ότι δήθεν ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο επίκεντρο ενός ενορχηστρωμένου σχεδίου ανατροπής του από τα εγχώρια και  ξένα συμφέροντα (τα οποία υπηρετεί με τις πολιτικές του) και στο τσακίρ κέφι, για να κρατάει και τα δημοσιογραφικά προσχήματα, τραβάει  λιγάκι το αυτί «στα παιδιά».

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Ωστόσο δύο χρόνια μετά, με την κοινωνία να ζει στο πετσί της τη συνέχιση των βάρβαρων αντιλαϊκών πολιτικών, με την άνευ όρων παράδοση της κυβέρνησης στους πιστωτές και την προσπάθεια εμπέδωσης του δόγματος T.I.N.A. (δεν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος,  οι μνημονιακές πολιτικές είναι μονόδρομος, μετά το ευρώ και τη νεοφασίζουσα ΕΕ ακολουθεί το χάος), το να προσπαθεί κανείς να αντιπαραβάλει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την κυβέρνηση της Λαϊκής Ενότητας στη Χιλή, την περίοδο 1970-1973, καταντάει φαιδρό.

Κοινός τόπος των άρθρων αυτού του είδους είναι η επικέντρωση στα σχέδια και τις απόπειρες ανατροπής της κυβέρνησης Αλιέντε από τις αντιδραστικές δυνάμεις, τα εγχώρια μονοπώλια και συμφέροντα, τις ΗΠΑ, τη CIA, που κατέληξαν βέβαια στο γνωστό πραξικόπημα Πινοσέτ, στις  11 Σεπτεμβρίου του 1973 και τη δολοφονία Αλιέντε.

Κοινός τόπος επίσης είναι η καθόλου τυχαία -κατά τη γνώμη μας- αποφυγή του να αφιερωθεί έστω και μία γραμμή στις αλλαγές, τα μέτρα και τις μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης Αλιέντε. Και λέμε καθόλου τυχαία, διότι τότε το «ατόπημα» της ενδεχόμενης σύγκρισης των δύο κυβερνήσεων θα κατέρρεε εν τη συλλήψει του.  

Εξάλλου αν παραθέτονταν μερικές μόνο από τις αλλαγές που πραγματοποίησε η Λαϊκή Ενότητα στον ελάχιστο χρόνο παραμονής της στην εξουσία, τότε ασφαλώς δεν θα μπορούσαν ούτε οι ίδιοι οι εμπνευστές της σύγκρισης να βρουν κανένα ανάλογο με τη  μνημονιακή κυβέρνηση Τσίπρα  και ασφαλώς δεν θα μπορούσε να υπονοηθεί καμία επίθεση στην κυβέρνηση από την ντόπια και  ξένη ολιγαρχία, λόγω της μη εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους από αυτήν.

ΕΠΙ ΑΛΙΕΝΤΕ

Για να δούμε συνοπτικά λοιπόν ορισμένες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στην οικονομία και τη ζωή των πολιτών που έλαβαν χώρα επί Αλιέντε:

-Εθνικοποιήθηκαν τα ορυχεία χαλκού, του κυριότερου εξαγώγιμου προϊόντος που έως τότε η εκμετάλλευσή του γινόταν κυρίως από αμερικανικές πολυεθνικές, εθνικοποιήθηκαν μεταλλουργεία, ορυχεία σιδηρομεταλλεύματος και νίτρου, εργοστάσια τσιμέντου, η κλωστοϋφαντουργία, άλλοι κρίσιμοι τομείς της οικονομίας, όπως η παραγωγή και διανομή ηλεκτρικού ρεύματος, οι τράπεζες.

-Οι εργάτες άρχισαν να συμμετέχουν στη διοίκηση των εθνικοποιημένων εργοστασίων.

-Ο δημόσιος τομέας της Χιλιανής οικονομίας παρήγαγε στα τέλη του 1972 πλέον του 50% του ακαθάριστου βιομηχανικού προϊόντος.

-Σημειώθηκε αύξηση του πραγματικού εισοδήματος των εργαζομένων.

-Η ανεργία σημείωσε μείωση από 8,8% σε 3%.

-Η παιδική θνησιμότητα μειώθηκε ενώ παρεχόταν δωρεάν γάλα στα παιδιά.

-Για πρώτη φορά στη Χιλή δημιουργείται καθολικό υγειονομικό σύστημα.

-Συνεχίστηκε ο αναδασμός της γης που είχε σταματήσει από την προηγούμενη κυβέρνηση, προχώρησε η απαλλοτρίωση τσιφλικιών, χιλιάδες αγρότες πήραν γη και ξεκίνησε η συγκρότηση συνεταιρισμών.

-Αναδασώθηκαν συνολικά 6000000 στρέμματα.

Παρότι δεν μιλάμε για ένα επαναστατικό πρόγραμμα, αλλά για μια σειρά σταδιακών φιλολαϊκών μεταρρυθμίσεων, σίγουρα κάθε σύγκριση με την ασκούμενη μνημονιακή, νεοφιλελεύθερη, αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απέχει έτη φωτός από την πραγματικότητα.

ΕΠΙ ΤΣΙΠΡΑ

Ας δούμε τώρα στον αντίποδα των παραπάνω, μερικά από τα έργα και τις ημέρες  της κυβέρνησης Τσίπρα:

-Δημιουργήθηκε το νέο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων, με ξένο τοποτηρητή, το λεγόμενο υπερταμείο που διαχειρίζεται το ξεπούλημα  και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, των ΔΕΚΟ, ακόμη και αρχαιολογικών χώρων!  Τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια, οι ΟΛΠ και ΟΛΘ, το Ελληνικό, ο Αστέρας Βουλιαγμένης, η Εγνατία, η Κασσιώπη, ο ΑΔΜΗΕ, η ΔΕΥΑΘ είναι μόνο μερικά δείγματα από τη μακρά λίστα των περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού δημοσίου που έχουν περάσει στο υπερταμείο και είτε εκποιούνται είτε είναι υπό εκποίηση. Μια ματιά στους όρους της σύμβασης με τη γερμανική Fraport [4] στην οποία παραχωρήθηκαν 14 περιφερειακά αεροδρόμια για 40 χρόνια, αρκεί για να αντιληφθούμε τη μακροχρόνια και ανυπολόγιστη ζημιά για το ελληνικό δημόσιο και τα πλεονεκτήματα και δικαιώματα που εκχωρούνται στον γερμανικό κολοσσό.

-Καταργήθηκε το ΕΚΑΣ, μειώθηκαν οι συντάξεις χηρείας, αυξήθηκαν τα όρια συνταξιοδότησης, αυξήθηκαν οι εισφορές του ΟΓΑ ενώ έγιναν μια σειρά από περικοπές στις επικουρικές συντάξεις.

-Αυξήθηκαν οι έμμεσοι φόροι, με μια σειρά προϊόντων λαϊκής κατανάλωσης να περνάει από το 13% στον υψηλό συντελεστή του 24%. Καταργήθηκε ο μειωμένος συντελεστής ΦΠΑ του 6% στα νησιά.

-Μειώθηκε το επίδομα θέρμανσης καθώς και ο αριθμός των δικαιούχων.

-Αυξήθηκαν τα εισιτήρια στις αστικές συγκοινωνίες.

-Μειώθηκε επιπλέον το αφορολόγητο.

-Αυξήθηκαν οι εισφορές για την υγειονομική περίθαλψη σε κύριες και επικουρικές συντάξεις.

-Μειώθηκε η κατώτερη σύνταξη του ΙΚΑ.

-Πραγματοποιήθηκαν μεγάλες περικοπές σε συντάξεις αναπηρίας.

Και ο κατάλογος της ντροπής δεν έχει τέλος. Και καλύτερα να σταματήσουμε εδώ διότι αν αρχίσουμε επιπλέον να αριθμούμε τι ΔΕΝ έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ από τις προεκλογικές υποσχέσεις του 2015 που τον έφεραν πρώτη φορά στην εξουσία, αρχής γενομένης από την υποτιθέμενη κατάργηση του ληστρικού ΕΝΦΙΑ τότε χρειαζόμαστε ένα ολόκληρο βιβλίο ίσου περίπου μεγέθους με το επικαιροποιημένο πρόγραμμά του τον Δεκέμβρη του 2014 εν όψει της επερχόμενης εκλογής του.

ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΑΛΕΞΗ

Όσο για τη σύγκρουση με τις ντόπιες και ξένες οικονομικές και πολιτικές ελίτ η πρόθεση του Τσίπρα και της κυβέρνησής του φάνηκε από νωρίς. Αρχής γενομένης  από την εκλογή Παυλόπουλου στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, την πολιτική διάσωση όλου του φθαρμένου πολιτικού προσωπικού και τη νεκρανάσταση του παλιού ΠΑΣΟΚ, τη διατήρηση του Στουρνάρα στη θέση του διοικητή της ΤΤΕ, τις ευλογίες και τις «γενναίες μεταρρυθμίσεις» του προέδρου του ΣΕΒ, τα γεύματα Δούρου – Μαρινάκη, τις μυστικές συναντήσεις του Τσίπρα με τον Σταύρο Ψυχάρη, μέχρι και την πρόσφατη φωτογραφική τροπολογία υπέρ της ΣΕΚΑΠ του Ιβάν Σαββίδη για ζητήματα προστίμων λαθρεμπορίας, φαίνεται ότι τίποτε δεν θα πυροδοτήσει την μήνιν των ισχυρών.

Για αυτό καλύτερα να αφήσουμε επιτέλους ήσυχη τη μνήμη του Σαλβαδόρ Αλιέντε που στο κάτω κάτω, είτε συμφωνούμε είτε όχι με τις πολιτικές που εφάρμοσε στο σύντομο χρονικό διάστημα της προεδρίας του, είναι ένας άνθρωπος που θυσιάστηκε για τις ιδέες που ο ΣΥΡΙΖΑ και οι θιασώτες του ξεπουλούν.

[1] Πολιτεία Σικυωνίων (αρ. 127)

[2] http://www.zougla.gr/politismos/article/kostas-gavras-o-tsipras-mou-8imizi-ton-aliente

[3] http://www.avgi.gr/article/6252714/o-ixos-tis-katsarolas

[4] https://www.thepressproject.gr/article/88058/Auti-einai-i-sumbasi-me-tin-Fraport

Πηγή: ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΡΔΑΤΟΣ