Του Παύλου Δερμενάκη

Η κυβέρνηση ΣΎΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από τη στιγμή που υπέγραψε το 3ο μνημόνιο το υπηρετεί πιστά διακηρύσσοντας ότι όσο πιο σωστά και γρήγορα το εφαρμόσει τόσο πιο γρήγορα θα ανακάμψει η οικονομία και θα βρεθούμε εκτός μνημονίων. Η εφαρμογή αυτής της πολιτικής απαιτεί να παρουσιάζεται με κάθε τρόπο μια συνεχής βελτίωση της πορείας της οικονομίας. Έτσι η κυβέρνηση, για να στηρίξει το μύθο, επικαλείται απίθανα επιχειρήματα ή «τεχνάσματα». Η γνωστή δημιουργική λογιστική έχει περάσει, σε σχέση με το παρελθόν, σε πιο «εξελιγμένα» επίπεδα.

Όμως, οι αρνητικές συνέπειες των μνημονιακών πολιτικών είναι αμείλικτες. Τα οικονομικά μεγέθη δεν φτιασιδώνονται, παρά τις κυβερνητικές λαθροχειρίες να τα φέρει στα μέτρα της. Σε όποιον τομέα της οικονομίας και αν ερευνήσεις θα διαπιστώσεις τα ίδια πράγματα. Γενική καθίζηση της οικονομίας, βάρη για τα λαϊκά στρώματα και οφέλη για πολύ λίγους.

Η ανάπτυξη δεν ήρθε

Τον Σεπτέμβρη του 2016 στη ΔΕΘ ο κ. Τσίπρας διακήρυσσε ότι η Ελλάδα το 2016 ήταν σε τροχιά ανάπτυξης. Πριν μια βδομάδα ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ τα αναθεωρημένα αποτελέσματα για το ΑΕΠ την περίοδο 2014-2016. Το 2014 ξεκίνησε μετά από 5 χρόνια ύφεσης (-25% περίπου) μια δειλή ανάπτυξη (+0,7%) για να ξαναπέσει στο -0,3% το 2015 και στο -0,2% το 2016.

Για το 2017 η κυβέρνηση και οι δανειστές ξεκίνησαν με στόχο ανάπτυξης 2,7% (προϋπολογισμός 2017) για να αρχίσει η ανώμαλη προσγείωση σε 1,8% τον Ιούνιο του 2017 με τον μεσοπρόθεσμο στόχο στον οποίο επιμένουν μέχρι σήμερα. Βέβαια, ξανά υπάρχει ισχυρή αμφισβήτηση και γι’ αυτό. Ο ΙΟΒΕ δεν βλέπει να ξεπερνά ο ρυθμός μεγέθυνσης του ΑΕΠ το 1,3%. Σύμφωνα με τις δικές μας αναλύσεις, η μεγέθυνση θα κυμανθεί γύρω στο 1%.

Βέβαια, ακόμα και αυτή η μείωση του ΑΕΠ κατά 0,2% είναι πλασματική, καθώς σε ουσιαστικούς όρους παραγωγής είναι ακόμα μεγαλύτερη. Αρκεί να αναφέρουμε ότι αυτό το -0,2% προκύπτει μετά την αύξηση τω φόρων κατά 7,8% (!) το 2016 έναντι αύξησης 1,7% το 2015. Δηλαδή ένα μέγεθος 2 δισ. ευρώ που εμφανίζεται ότι συνέβαλε στο ΑΕΠ το 2016 δεν ήταν κάτι που παρήχθη από την οικονομία, αλλά ένα ποσό που επιβλήθηκε επί της παραγωγής ως φόρος. Φυσικά με τέτοιες καταστάσεις δεν είναι δυνατόν ούτε η ανεργία να μειωθεί πραγματικά, ούτε τα εισοδήματα να βελτιωθούν, ούτε η ιδιωτική κατανάλωση να αυξηθεί. Δηλαδή έχουμε ανάπτυξη… της υπερφορολόγησης.

Πλεόνασμα δεν υπάρχει

Οι διαψεύσεις της κυβέρνησης δεν σταμάτησαν στο ΑΕΠ. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, το τελικό πρωτογενές πλεόνασμα του 2016 δεν ήταν 4,2% όπως πανηγύριζε μέχρι πρόσφατα η κυβέρνηση αλλά 3,8%. Όμως και αυτό είναι «κατασκευασμένο». «Επετεύχθη», εκτός από την υπερφορολόγηση που προαναφέραμε, με τον ετεροχρονισμό μιας σειράς δαπανών. Κοινώς, έμειναν απλήρωτοι μια σειρά προμηθευτές με μερικά δισ. ευρώ για να εμφανίζει πλεόνασμα η κυβέρνηση. Η ίδια φυσικά τακτική ακολουθείται και για το 2017. Έτσι, ενώ ο διακηρυγμένος στόχος της κυβέρνησης ήταν ότι θα μηδενιστούν τα χρέη του δημοσίου προς τους ιδιώτες, αυτά όχι μόνο δεν έχουν μηδενιστεί αλλά ανέρχονται σε επίπεδα υψηλότερα από τα 6 δισ. ευρώ στο τέλος Σεπτεμβρίου 2017. Είναι χαρακτηριστικό ότι το τετράμηνο Μαΐου – Αυγούστου 2017 εξοφλήθηκαν ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου προς ιδιώτες ύψους 476,4 εκ. ενώ την ίδια περίοδο δημιουργήθηκαν νέα χρέη 1,1 δισ. ευρώ Με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση δημιουργεί εικονικά πλεονάσματα.

Όλο αυτό το σκηνικό βάζει «μπουρλότο» στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης για πρόωρες εκλογές, πριν αρχίσουν τα δύσκολα με τις ήδη ψηφισμένες μειώσεις των συντάξεων κατά 18% (κατάργηση προσωπικής διαφοράς Νόμου Κατρούγκαλου) που οι θεσμοί πιέζουν να γίνουν από το 2018. Σημειώνουμε εδώ ότι για το 2018 προβλέπεται πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% ήτοι 6,3 δισ. ευρώ από 1,75% φέτος και οι θεσμοί (ΕΕ) εκτιμούν ότι υπάρχει ήδη δημοσιονομικό κενό 0,5%, δηλαδή 1 δισ. ευρώ, που ζητούν να καλυφθεί με τη εφαρμογή εντός του 2018, αντί από 1/1/2019, της νέας περικοπής των συντάξεων.

Πληρώνει ο λαός

Σε αντίθεση με την ανάπτυξη που δεν ευημερεί, υπάρχουν μεγέθη που ευημερούν και κάνουν πιο δύσκολη τη ζωή του λαού και πιο πλούσιους όλο και πιο λίγους. Η ζούγκλα της αγοράς εργασίας, στην εποχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είναι η πεμπτουσία αυτής της κατάστασης, μαζί φυσικά με τις συνεχείς μειώσεις των συντάξεων και τις αυξήσεις των φόρων.

Σύμφωνα με τα νεότερα στοιχεία (Ιανουάριος 2017) με βάση τις καταγραφές του ΕΦΚΑ για την κοινωνική ασφάλιση τα συμπεράσματα είναι οδυνηρά για τον λαό: Το 30% πλέον των μισθωτών είναι μερικής απασχόλησης, 554.679 εργαζόμενοι αμείβονται (ζουν;) με 395 ευρώ μεικτά τον μήνα.

Σύμφωνα με επεξεργασίες στοιχείων του ΕΦΚΑ και της ΕΛΣΤΑΤ για την περίοδο Ιούλιος 2014 – Ιούλιος 2016 προκύπτουν τα ακόλουθα: Ο ρυθμός αύξησης των μερικώς απασχολούμενων ήταν τριπλάσιος (20,6%) έναντι του ρυθμού αύξησης των πλήρως απασχολούμενων (7,4%). Μια ακόμα απόδειξη, ότι τελικά η ανεργία δεν μειώνεται αλλά μία θέση πλήρους απασχόλησης μοιράζεται, μέσω της μερικής ή εκ περιτροπής σε απασχόλησης, σε περισσότερους από έναν ανέργους για να αμείβονται όλοι με ψίχουλα… Ο μέσος μισθός των μερικώς απασχολούμενων από 448 ευρώ που ήταν τον Ιούλιο 2014 έπεσε σε 396 τον Ιούλιο του 2016. Μείωση κατά 52 ευρώ ή 11,6%, την εποχή της κυβέρνησης της «Αριστεράς». Την ίδια περίοδο ο μέσος μισθός των πλήρως απασχολουμένων μειώθηκε κατά 4,4%.

Φυσικά όλα αυτά δεν γίνονται χωρίς κάποιοι να επωφελούνται οικονομικά. Όπως έχουμε ξαναγράψει, σύμφωνα με τα στοιχεία του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, οι πλούσιοι σήμερα είναι πλουσιότεροι σε σύγκριση με το 2010 και οι φτωχοί φτωχότεροι. Το πλουσιότερο 20% το 2010 είχε 5,6 φορές το εισόδημα των φτωχότερων. Ενώ σήμερα το νούμερο έχει διαμορφωθεί σε 6,5 φορές πάνω. «Η διαφορά των φτωχών με τους πλούσιους σήμερα έχει μεγαλώσει», όπως ανέφερε πρόσφατα στη Βουλή ο επικεφαλής του Γραφείου, καθηγητής κ. Π. Λιαργκόβας.

Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα "e-dromos.gr"

Πηγή: Η ΣΦΗΚΑ