Την ώρα που οι ισχυροί όλου του κόσμου συγκεντρώνονται στο Νταβός για το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, τα στοιχεία της βρετανικής ΜΚΟ Oxfam αποκαλύπτουν ότι το χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς είναι μεγαλύτερο από ποτέ. Η κοινωνική ανισότητα -έλεγε στους φοιτητές της Αμερικανίδα καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας- έχει ξεπεράσει τα ύψη που υπήρχαν λίγο πριν ξεσπάσει η Γαλλική Επανάσταση το 1789, οπότε το λόγο από εκεί και πέρα ανέλαβαν οι καρμανιόλες.
Την εβδομάδα που μας πέρασε, με αφορμή την επέτειο της Ρωσικής Επανάστασης, λέχθηκαν και γράφτηκαν πολλά για την αναγκαιότητα ή μη των κοινωνικών επαναστάσεων. Πριν όμως ο πετεινός λαλήσει τρις, ήρθαν οι νέες αποκαλύψεις για τους φορολογικούς παραδείσους. Τους τόπους εκείνους που οι υπερπλούσιοι και όχι μόνο, παρκάρουν τα χρήματα τους, αποφεύγοντας προκλητικά να πληρώσουν τους φόρους που τους αναλογούν.
Στην έκθεσή της, η βρετανική οργάνωση κάνει λόγο για «αισχρή» συγκέντρωση πλούτου στα χέρια μιας μικρής μειοψηφίας, την ώρα που ένα στα δέκα άτομα στον πλανήτη ζουν με λιγότερο από 2 δολάρια ημερησίως.
Είναι φανερό πως υπάρχει ένα στρεβλωμένο οικονομικό σύστημα που είναι έτσι σχεδιασμένο να ωφελείται το 1%. σε βάρος του υπόλοιπου 99%.
Οι οκτώ πρώτοι δισεκατομμυριούχοι κατέχουν τόσο πλούτο όσο 3,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο. Πολλοί Κροίσοι του χρήματος δεν πληρώνουν σχεδόν καθόλου φόρους. Χρησιμοποιούν φορολογικούς παραδείσους για να κρύβουν τα λεφτά τους. Δημιουργήθηκε έτσι μια κατάσταση όπου δισεκατομμυριούχοι πληρώνουν λιγότερους φόρους σε σχέση με την καθαρίστρια ή την γραμματέα τους.
Εύλογα τίθεται το ερώτημα. Τι κάνουν οι κυβερνήσεις που εκλέγονται από τους λαούς, που συχνά επικαλούνται στα λόγια το Κράτος Δικαίου και ομνύουν ύμνους υπέρ της Δημοκρατίας;
Γιατί δεν εφαρμόζουν το νόμο που ορίζει να πληρώνει ο καθένας ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνατότητες;
Στην πράξη δεν κάνουν τίποτα, κάνουν στραβά μάτια, δείχνουν κραυγαλέα ανοχή, παραβιάζουν κυνικά το νόμο.
Το χειρότερο όμως πέρα από την ανοχή είναι ότι, οι πολιτικές ελίτ, είναι τόσο διαπλεκόμενες με τις μεγάλες εταιρείες, τόσο που έχουν την τάση να ταυτίζουν τα συμφέροντα των πολυεθνικών εταιρειών με τα συμφέροντα των κρατών.
Αυτό πρακτικά σημαίνει πως η στέρηση φορολογικών εσόδων, έχει ως αποτέλεσμα η αναπλήρωση τους να γίνεται μέσω της αύξησης της φορολογίας όλων των υπόλοιπων τάξεων και κοινωνικών στρωμάτων. Στην ουσία η πολιτική ελίτ μεταβλήθηκε σε θεραπαινίδα του χρήματος.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΘΕΣΣΑΛΙΑ» 13-11-2017 Καθημερινή τοπική εφημερίδα -ίδρυση 1883-
Πηγή: Η ΣΦΗΚΑ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου