Το θλιβερό θέατρο του παραλόγου


Ο λογαριασμός στην Ελλάδα δεν βγαίνει σε καμία περίπτωση, με τα μνημόνια και με τους υπερβολικούς φόρους – ενώ με τη βοήθεια τους δρομολογείται απλά η υφαρπαγή ολόκληρης της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας μας, η αλλοίωση του πληθυσμού, καθώς επίσης η αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της πατρίδας μας.
.
Του Βασίλη Βιλιάρδου

«Ἐξεύρω, ὅτι εἰς ὅλων τὰς καρδίας εἶναι ριζωμένη ἡ ματαία ἐκείνη πρόληψις, ὅτι ποτὲ μόνοι μας δὲν ἐμποροῦμεν νὰ ἐλευθερωθῶμεν, ἀλλὰ πρέπει νὰ προσμένωμεν ἀπὸ ξένους τὴν σωτηρίαν μας… Ἔχετε πάντοτε πρὸ ὀφθαλμῶν, ὅτι ποτὲ ξένος δὲν βοηθεῖ ξένον χωρὶς μεγαλώτατα κέρδη. Τὸ αἷμα, τὸ ὁποῖον θέλουσι χύσει οἱ ξένοι δι’ ἡμᾶς, θέλομεν τὸ πληρώσει ἀκριβότατα· καὶ ουαὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα, ὅταν συστηματικὴ δεσποτεία ἐνθρονισθῇ εἰς τὰ σπλάχνα της. Ὅταν ὅμως μόνοι μας ἀποσείσωμεν τὸν ζυγὸν τῆς τυραννίας, τότε τῆς Εὐρώπης ἡ πολιτικὴ θέλει βιάσει ὅλας τὰς ἰσχυρὰς δυνάμεις νὰ κλεισωσι μὲ ημᾶς συμμαχίας καὶ ἐπιμαχίας ἀδιαλύτους» (Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο πρώην υπασπιστής του Τσάρου στους αναμένοντες ρώσικη βοήθεια, 8/10/ 1820)
.
Ενώ μαίνεται η μάχη της Ιταλίας (ανάλυση), στην Ελλάδα βιώνουμε ένα απίστευτο θέατρο του παραλόγου – όπου τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση, μαζί με ορισμένα άλλα κόμματα, έχουν υποταχθεί πλήρως στους δανειστές της χώρας, υπό την απολυταρχική ηγεσία της Γερμανίας. Δεν κατανοούμε ούτε πως έχουν πέσει πια οι τίτλοι τέλους (άρθρο), ούτε ότι η Ελλάδα καταρρέει οριστικά – αφού ο λογαριασμός δεν βγαίνει, από όπου και αν τον κοιτάξει κανείς.

Για παράδειγμα, για να καταλάβει κανείς το μύθο των πρωτογενών πλεονασμάτων (εάν πράγματι υπήρχαν σε αυτό το ύψος θα είχαν καλυφθεί οι τόκοι κάτω από 6 δις € ετησίως, οπότε μαζί με τα έσοδα των ιδιωτικοποιήσεων θα μειωνόταν το χρέος) αρκεί να κοιτάξει στο προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2019 την εξέλιξη του χρέους της κεντρικής Διοίκησης (Α στο γράφημα, 357,250 δις € το 2018 από 321,332 δις το 2015) και κάτω ακριβώς το χρέος ως προς το ΑΕΠ (195,1% από 182,3%).


Το ΑΕΠ στην τελευταία γραμμή του γραφήματος (πηγή), στα 183,101 δις € το 2018, από 177,735 δις € το 2017 είναι βέβαια εντελώς θεωρητικό, οπότε και το χρέος ως προς το ΑΕΠ – αφού το πρώτο τρίμηνο ο ρυθμός ανάπτυξης ήταν 0,9% και το δεύτερο μόλις 0,2%. Σε κάθε περίπτωση όμως, παρά το ότι ξεπουλάμε τα πάντα και φορολογούμαστε απάνθρωπα, το χρέος συνεχίζει την ανοδική του πορεία ασταμάτητα – τόσο σε απόλυτο μέγεθος, όσο και ποσοστιαία.

Όσον αφορά δε τη σύνθεση του δημοσίου χρέους το 2018 από το ίδιο γράφημα, όπου οι συντελεστές της Τρόικα μας έχουν δανείσει 257,250 δις € μαζί με την τελευταία δόση, ενώ οι κάτοχοι ομολόγων κυρίως από το PSI 51,54 δις €, έχουμε βραχυπρόθεσμους τίτλους 15,2 δις € (έντοκα γραμμάτια τραπεζών) και 23 δις € βραχυπρόθεσμα τραπεζικά δάνεια – γεγονός που σημαίνει πως το χρεοκοπημένο κράτος δανείζεται από τις χρεοκοπημένες τράπεζες που ενδεχομένως θα χρειαστεί να τις διασώσει!

Το δε «μαξιλάρι» ύψους 24 δις € που έφτιαξε η κυβέρνηση, είναι εξ ολοκλήρου με δανεικά που μας κοστίζουν τουλάχιστον 240 εκ. € το χρόνο, εάν υποθέσουμε πως προέρχονται όλα από την Τρόικα με επιτόκιο 1% – αν και τα 6 δις € προέρχονται από τα χρήματα των δημοσίων οργανισμών που αφαίρεσε η κυβέρνηση από τις τράπεζες, μειώνοντας τη ρευστότητα τους, στραγγίζοντας την οικονομία και καταθέτοντας τα στην ΤτΕ!

Με απλά λόγια, με δανεικά 24 δις € από την Τρόικα, επιτοκίου 1%, θα προσπαθήσουμε να δανειστούμε από τις αγορές με πάνω από 4%, για να πληρώσουμε τα προηγούμενα δανεικά της Τρόικα – οπότε πρόκειται για τον ορισμό του θεάτρου του παραλόγου. Εκτός αυτού, θα υποχρεωθούμε ενδεχομένως να διασώσουμε εμείς τις τράπεζες ξανά, ως ομολογιούχοι, μέτοχοι ή καταθέτες τους, για να συνεχίσουν να μας παίρνουν τα σπίτια, να δανείζουν τις ξένες εταιρείες για να εξαγοράζουν σε εξευτελιστικές τιμές τις δικές μας, να μας χρεώνουν έως και 20% στις πιστωτικές μας κάρτες κοκ. – ενώ οι τράπεζες μας έχουν κοστίσει ήδη πάνω από 40 δις € που επιβάρυναν το δημόσιο χρέος μας. Έξυπνοι οι Έλληνες; Σίγουρα όχι.


Από την άλλη πλευρά το δημόσιο, τα ταμεία του οποίου ελέγχονται από την Τρόικα στο Λουξεμβούργο, εκτός του ότι θα υποθηκεύσει ακόμη και την Ακρόπολη, συνεχίζει να μας ληστεύει για να πληρώνει τους δανειστές (γράφημα λήξης χρεών) – με τους υπερβολικά υψηλούς φόρους, με τη μείωση του κοινωνικού κράτους (φάρμακα, νοσοκομεία, συντάξεις κλπ.), με τα εξοντωτικά πρόστιμα (η καθυστέρηση μίας δόσης ρύθμισης της εφορίας κοστίζει πρόστιμο 15% το μήνα, οπότε 180% το χρόνο – άρα πρόκειται για το άκρον άωτο της τοκογλυφίας), με φορολογικούς εκβιασμούς, με νέες αυξήσεις στα ακίνητα από το 2019 (πηγή) κοκ.

Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε πολλά άλλα παραδείγματα της μεγάλης ληστείας, αλλά θα ήταν πολύ κουραστικό – ενώ θα αύξανε επικίνδυνα την οργή μας. Εάν τώρα αμφιβάλλει κανείς σχετικά με το πού οδηγείται η Ελλάδα από τις κυβερνήσεις της, με αντάλλαγμα τις καρέκλες τους, ή για το θέατρο του παραλόγου που βιώνουμε, καθώς επίσης εάν πιστεύει πως η Ελλάδα βγήκε τα μνημόνια και όχι απλά από τις δανειακές συμβάσεις, είναι άξιος της μοίρας του – χωρίς φυσικά να θέλουμε να θίξουμε κανέναν.

Πηγή: Analyst

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου