Του Βαγγέλη Γεωργίου

«Αν δεν μπορείτε να τους πείσετε, μπερδέψτε τους» ήταν μια συνταγή που χρησιμοποιούσαν οι αντίπαλοι του προέδρου Χάρυ Τρούμαν. Τουλάχιστον αυτό πίστευε. Μετά από πολλά χρόνια, ένα 22χρονο διάσημο μοντέλο, φόρεσε ημίγυμνο ένα μπλουζάκι προσπαθώντας να πείσει τους συμπατριώτες της για τα «κάλλη» της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΟΚ, ενόψει του δημοψηφίσματος του 1975.

Το μπλουζάκι της Βρετανίδας Beverley Pilkington έγραφε: «Ευρώπη ή καταστροφή» (Europe or bust) κάνοντας λογοπαίγνιο με το «bust», που σημαίνει καταστροφή, αλλά και στήθος. Ήταν ο τρόπος της Mirror να επηρεάσει τον κόσμο για την παραμονή στην ΕΟΚ. Το παράδειγμά της Pilkington ακολούθησε και το μοντέλο Siv Hederby φορώντας ένα μπικίνι με τις σημαίες των κρατών μελών. Η εκστρατεία των Bremainers θύμιζε κουνελάκια του Playboy. Η συνταγή του Χιου Χέφνερ να «πιάσει» τον μέσο Αμερικανό υιοθετήθηκε από τους Bremainers να πείσουν τον μέσο Βρετανό για την ελκυστική ΕΟΚ. Η εκστρατεία των φιλοκοινοτικών πέτυχε και η Βρετανία παρέμεινε μέλος της ΕΟΚ.


Τη δεκαετία του 1970, εκείνοι που ηγήθηκαν της παραμονής ήταν ηγέτες του κατεστημένου. Προφανώς και θα ήταν δύσκολο να πείσουν τον μέσο Βρετανό προσωπικότητες όπως η Μάργκαρετ Θάτσερ με το απαίσιο πουλόβερ, που έδειχνε ένα μωσαϊκό των σημαιών των χωρών της ΕΟΚ. Έπρεπε να επιστρατευτούν καλλίγραμμα κορίτσια, αλλά και διασημότητες, ένα απολίτικο celebritization of referendum.

Θάτσερ 1975

Δηλαδή, άνθρωποι από τον χώρο του θεάματος –όχι απαραίτητα σκεπτόμενοι- όπως διάσημοι ποδοσφαιριστές, τζόκεϋ και μοντέλα που θα προπαγάνδιζαν την ΕΟΚ, κάνοντάς την πιο εύπεπτη και ελκυστική. Προσωπικότητες που διέπρεψαν σε συγκεκριμένους -πλην ελιτίστικους- χώρους στο εξωτερικό και απέδειξαν ότι κατάφεραν να ανταποκριθούν στον ανταγωνισμό. Τότε λοιπόν οι Βρετανοί πείστηκαν.

«Ο βρετανικός λαός όμως […] δεν μπορούσε ακόμα να σταθμίσει τις επιπλοκές του να είσαι μέλος της Κοινής Αγοράς«, έλεγε σε συνέντευξη ο βουλευτής Enoch Powell. Πέρασαν τα χρόνια και οι Βρετανοί είδαν τις επιπλοκές και αποφάσισαν να βγουν. Το εάν είναι μια απόφαση που θα τους βλάψει ή θα τους ωφελήσει, θα τους καταστρέψει ή θα τους ξανακάνει αυτοκρατορία δεν έχει σημασία. Εάν το μεταναστευτικό αποτέλεσε πρώτο θέμα στην ατζέντα των Brexiteers μπορεί να κριθεί ως αυτό αλλά όχι ως δικαιολογία για να υποδειχθεί σε έναν λαό να το ξανασκεφτεί. Παρ’ όλα αυτά φαίνεται ότι αυτή η απόφαση δεν αρέσει και γι’ αυτό οι Βρετανοί πρέπει να… το ξανασκεφτούν.

Ξανασκεφτείτε το

Beverley Pilkington

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφάσισε να παρατείνει τη «μεταβατική περίοδο» μέχρι το 2020. Ένα μεγάλο χρονικό διάστημα που μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά σε ομάδες, όπως οι Βρετανοί αλιείς. Στο μεταξύ υπάρχει χρόνος για να μαρκεταριστεί διαφορετικά το πλεονέκτημα της παραμονής, δηλαδή «ξανασκεφτείτε το». Εξάλλου το άρθρο 50, λένε πονηρά οι Ευρωπαίοι, προβλέπει ακόμα παράταση ή και να ανακαλέσει το άρθρο 50 η Βρετανία.

Λίγο πριν εκπνεύσει το 2018, η Γαλλίδα υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Nathalie Loiseau είχε πει ότι «η Βρετανία μπορεί ακόμα να πραγματοποιήσει ένα δεύτερο δημοψήφισμα για το Brexit«. Ο συντονιστής του Ευρωκοινοβούλιο για το Brexit, ο φιλελεύθερος Guy Verhofstadt κάλεσε σε διακομματικό διάλογο τους Βρετανούς πολιτικούς ώστε «να επανεξετάσουν τις κόκκινες γραμμές του Ηνωμένου Βασιλείου«. Οι Ευρωπαίοι μάλιστα παρέδωσαν μια συμφωνία που θυμίζει τον όγκο της Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, περίπου 600 σελίδων. Η κοινή γνώμη πρέπει να σταματήσει να είναι κοινή και να γίνει κουρασμένη και φυσικά μετανιωμένη.

Στη Βρετανία ο πρώην πρόεδρος της YouGov δημοσιεύει έρευνες που δείχνουν να έχει συρρικνωθεί το στρατόπεδο των υποστηρικτών της εξόδου, ζητώντας την προσφυγή στον λαό! Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και στο Federal Trust. Στην Ελλάδα, θυμάμαι στο ντιμπέιτ που διοργάνωσε το Battle of Ideas Institute που συμμετείχα, ο Άδωνις Γεωργιάδης πρότεινε στον Βρετανό συντονιστή της συζήτησης να ξανακάνουν οι Βρετανοί δημοψήφισμα. Δηλαδή μια ντεκαφεϊνέ δημοκρατία.

Σχέδιο Τρόμος

Common Market or BustΟι περισσότεροι ιθύνοντες στις Βρυξέλλες και σε άλλες δεξαμενές σκέψης απέχουν τόσο πολύ από την πραγματικότητα -όχι μόνο τη βρετανική- που δεν θεωρούσαν ότι θα ψήφιζε η πλειονότητα των Βρετανών την έξοδο από την ΕΕ. Εξάλλου «τίποτα δεν εξηγεί καλύτερα την ευτέλεια της ρητορικής της Βρεξόδου(Brexit) από την απόλυτη πλήξη των πρωταγωνιστών της«, θεωρεί ο διευθυντής της δεξαμενής σκέψης German Marshall Fund, Jan Techau. Έτσι απλά.

Θυμίζουμε όμως ότι το 2016 η κυβέρνηση Κάμερον χρησιμοποίησε τον κρατικό μηχανισμό και χρήματα για να προπαγανδίσει την παραμονή, μοιράζοντας παράλληλα φυλλάδια στα νοικοκυριά. Ήταν το «Σχέδιο Τρόμος», Project Fear, προκειμένου να φοβηθούν οι Βρετανοί για τις «καταστροφικές» επιπτώσεις του Brexit. Η εκστρατεία τρόμου συνεχίζεται μάλιστα διασυνδέοντας τους άστεγους στη Βρετανία με το χάος που θα φέρει το Brexit! Κατηγορούνε το Brexit για όλα τα δεινά της κοινωνίας και αυτό παγιδεύει τον κόσμο.

Ωστόσο, είναι διαφορετικό η διασταύρωση επιχειρημάτων από δύο αντιτιθέμενες πλευρές από την εκμετάλλευση του κρατικού μηχανισμού προκειμένου να αυξήσεις την διαπεραστικότητα των θέσεών σου. Είναι unfair. Είναι αληθές πως «αυτή η σκόπιμη υστερία» των Bremainers «εμπόδισε την πραγματοποίηση των προετοιμασιών που θα έπρεπε να γίνουν«, όπως δήλωσε την 7η Ιανουαρίου 2019 ο Βρετανός πρώην υπουργός Εξωτερικών Μπόρις Τζόνσον.

Μεταμοντέρνα πραξικοπήματα

Siv Hederby

Στην Ελλάδα οι υποστηρικτές της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ δείχνουν να δυσαρεστούνται, συμφωνία που πέτυχε ο Κάμερον το 2016 η οποία συντηρούσε τη βρετανική εξαίρεση στο πλαίσιο της ΕΕ. Θα επιθυμούσανε δηλαδή την παραμονή σε μέλος με τέτοιες εξαιρέσεις; Δεν ακούγεται και τόσο ισότιμο.
δίχως να γνωρίζουν το γιατί. Κανείς δεν αναφέρει τη

Στην Ελλάδα -και όχι μόνο- συντηρείται σκοπίμως μια παρεξήγηση, ότι το Brexit δεν συμφέρει ούτε τους Βρετανούς ούτε και τους Έλληνες. Δηλαδή, είναι μια ευρύτερη αμαρτωλή πράξη. Είναι αναληθές. Άλλη στάση έχει στο Brexit η Ιταλία, άλλη η Πολωνία και άλλη η Κύπρος. Για την τελευταία μάλιστα το Brexit μπορεί να αποτελέσει και μια ευκαιρία επαναπροσδιορισμού των σχέσεων με το Λονδίνο.

Πριν το δημοψήφισμα του 2016, ο Peter Kellner είχε σημειώσει: «Έτσι, σε όσους αισθάνονται βέβαιοι ότι αν νικήσει το ‘ναι’ θα λυθεί το ζήτημα για μια γενιά, τους λέω μην είναι τόσο σίγουροι. Είτε από γαντζωμένο στον εθνικισμό είτε στην αυτοκρατορία, το στρατόπεδο του ‘όχι’ θα κάνει ό,τι μπορεί για να κρατήσει το ζήτημα ανοιχτό.» Απ’ ότι φαίνεται όμως, το στρατόπεδο του «ναι» κάνει οτιδήποτε για να παρακάμψει τη λαϊκή ετυμηγορία.

Η Βρετανίδα πρωθυπουργός δήλωσε ότι «οι βουλευτές έχουν καθήκον να υλοποιήσουν τις δημοκρατικές επιθυμίες του βρετανικού λαού. Ένα δεύτερο δημοψήφισμα θα προκαλούσε μεγαλύτερη διχόνοια». Είτε έχουμε ένα Brexit που Bremaiνίζει είτε νέο δημοψήφισμα, αποδεικνύεται η εμφάνιση μεταμοντέρνων κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων στο πλαίσιο της φιλελεύθερης «ευρωπαϊκής δημοκρατίας». Μπερδέψτε τον κόσμο λοιπόν, μέχρι να κουραστεί και να έρθει στην ευρωπαϊκή «κανονικότητα».

Πηγή: SLpress