3. Στην «Ενωμένη Ευρώπη», την επέτειο της 9ης Μαΐου δεν την αναγνωρίζουν καν. Αντιθέτως, μαζεύτηκαν και εξέδωσαν ανακοίνωση στην οποία μιλούν για το «σιδηρούν παραπέτασμα», όρο που εφηύρε ο Δρ. Πάουλ Γιόζεφ Γκαίμπελς και χρησιμοποιήθηκε τόσο στην χώρα μας την εποχή της χούντας, όσο και στις ΗΠΑ, την σκοτεινή εποχή του Μακαρθισμού. Μίλησαν μάλιστα για τον αγώνα που δόθηκε πριν τριάντα χρόνια…τότε δηλαδή που είχαμε το γκρέμισμα του τείχους της και την επανένωση των δυο Γερμανιών. Τότε δηλαδή που η Γερμανία θα ξεκινούσε, το οικονομικό πλάνο κυριαρχίας με άλλα μέσα, οικονομικά στην Ευρώπη και της υποδούλωσης σταδιακά των ασθενέστερων χωρών.

Οι ηγέτες της «ενωμένης Ευρώπης», εξυμνούν το τέταρτο Ράιχ, γιατί μόνο έτσι εξηγείται η στάση τους. Την επέτειο της νίκης κατά του φασισμού δεν θέλουν να την θυμούνται:

α. Γιατί ο Στάλιν ονόμασε τον πόλεμο κατά των ναζί «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο» και κάτι τέτοιο, είναι αδιανόητο στην νεοταξίτικη λογική τους.
β. Γιατί τον μπαμπούλα του φασισμού και της ακροδεξιάς, τον χρησιμοποιούν όπως τους βολεύει.

Επιτίθενται σε όσους αρνούνται την ηγεμονία του ευρωιερατείου σε βάρος των λαών, χαϊδεύουν τρυφερά τους φασίστες της Ουκρανίας και κρύβουν τον υβριδικό Ευρωφασισμό που εφαρμόζουν. Το τελευταίο με την αμέριστη συμπαράσταση της ευρισκόμενης ακόμα στις αρχές του 20ου αιώνα αριστεράς.

Στις Ευρωεκλογές, πλην δυστυχώς της Ελλάδας, είναι πιθανό να μάθουν από πρώτο χέρι τι σκέφτονται οι λαοί γι’ αυτούς.

ΥΓ. Επειδή αρκετό καιρό τώρα, διαβάζω για τους «κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ», το λέω μετά λόγου γνώσεως, ότι αν, ύστερα από την υπογραφή του Πρωθυπουργού στο κείμενο, κάποιοι επιμένουν να μιλάνε για κομμουνιστές στην εξουσία, θα τους αποκαλώ ηλίθιους και με την άδεια της αστυνομίας.

Ένας πλανητικός φασισμός, που απαντάται με πολλές μορφές και σχήματα, με προβειές και μάσκες, από την ακροδεξιά μέχρι την ακροαριστερά, σε όλο το πολιτικό φάσμα, απλώνεται πάνω από τα κεφάλια μας και κάποιοι επιμένουν… Φτάνει.