Η ''ηθική'' των realities και ο εξευτελισμός ... για ένα πιάτο φαγητό


Του Περικλή Δανόπουλου

Τα ζώα τα οποία έχουν γεννηθεί στην αιχμαλωσία και ζουν σε προστατευμένο περιβάλλον, δεν έχουν καμία γνώση για την ελεύθερη ζωή στην σαβάνα. Ειδικά οι θηρευτές, πιθανότατα δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν αν αφήνονταν ελεύθεροι, καθώς οι ικανότητες τους θα έχουν εκφυλιστεί,αφού δεν κυνήγησαν ποτέ για να βρουν τροφή. Η πραγματικότητά τους δεν είναι άλλη, από το να περιμένουν να τους ταϊσουν.

Τα νέα παιδιά, κυρίως τα milenials, όσα δηλαδή έχουν γεννηθεί από το 2000 και μετά, έχουν μεγαλώσει σε ένα ειδικό περιβάλλον, όπου οι σκέψεις τους χειραγωγούνται απόλυτα από τα ΜΜΕ. Η πραγματικότητά τους, αδιαπραγμάτευτη και μοναδική, είναι ο Ευρωπαράδεισος, το ευρώ ως τοτέμ, η σαγηνευτική swowbiz, τα παιχνίδια realities κλπ. Σε αυτό το καθεστώς, επιβάλλονται ως γκουρού, διάφοροι επιλεγμένοι από το σύστημα, αστέρες. Και όπως συμβαίνει κατά κόρον στην Ελλάδα, τα show έρχονται με καθυστέρηση και αναπαράγονται με έναν φτηνό συχνά μιμητισμό.

Κάπως έτσι η Ελλάδα, ανακάλυψε τον Έκτορα Μποτρίνι. Τον είδε να προβάλλεται ως ο απόλυτος σεφ, που σώζει επιχειρήσεις εστίασης, αφού πρώτα προσβάλλει με τον χειρότερο τρόπο, ιδιοκτήτες και εργαζόμενους.

Τα νέα παιδιά για να επανέλθουμε, επειδή ζούμε και σε χαλεπούς καιρούς, έχουν μπροστά τους το πρόβλημα του βιοπορισμού. Έχουν ταυτόχρονα και το όνειρο της διασημότητας, της χλίδας, σαν κι αυτή που βλέπουν σε κάθε Μποτρίνι , σε κάθε Άκη κλπ. Πιθανότατα επίσης να είναι έτοιμα να υποστούν τα πάντα, εξευτελισμούς, bullying , κτυπήματα, μπορεί να τα βλέπουν και σαν δοκιμασία για να γίνουν διάσημοι σεφ... Πιθανόν.  Σε τέτοιες καταστάσεις βέβαια, χάνεται κάθε ήθος, αλλά μην γελιόμαστε, ποιος θα προσλάβει έναν σεφ επειδή έχει ήθος. Φτάνει να ξέρει να μαγειρεύει καλά και ας βρίζει σαν νταβατζής.

Το τι έγινε ακριβώς με την καταγγελία του νεαρού, θα αποδειχθεί. Αυτό όμως το οποίο προσωπικά εμένα με ξενίζει, είναι η αλαζονική στα όρια της περιφρόνησης, αντίδραση του Μποτρίνι. "Ποιος κάθεται σε μια δουλειά όταν τρώει ξύλο, ας πήγαινε σε άλλη δουλειά..."

Βέβαια, γιατί στον κόσμο του κυρίου Μποτρίνι, δεν υπάρχει ανεργία, κακοπληρωμένες δουλειές, δεν έχει ακούσει τις καταγγελίες των εργαζομένων στην Amazon ότι τους δίνουν πλαστικές φιάλες για να ουρούν ώστε να μην χάνουν χρόνο. Δεν θα μπορούσε φυσικά να πει λόγια συμπάθειας, για νέα παιδιά που είναι έτοιμα να θυσιάσουν κάθε προσωπική αξιοπρέπεια για να δουλέψουν, για να ζήσουν...

Κακά τα ψέματα, είμαστε όλοι υπεύθυνοι.Θα έπρεπε όταν άρχιζαν τα τηλεσκουπίδια, να κλείναμε την τηλεόραση και να τους κόβαμε την τηλεθέαση. Τώρα είναι αργά, τώρα θα καταπιούμε το δηλητήριο μέχρι το τέλος.

Θα είναι όμως εξαιρετικά γαρνιρισμένο από τον μοναδικό...Έκτορα της καρδιάς μας.

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου