Του Νίκου Ταυρή

Ένα από τα πολιτικά θέματα των ημερών είναι και ο διορισμός του Μαργαρίτη Σχοινά στη θέση του αντιπροέδρου Προστασίας Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομισιόν). Με αφορμή τη συζήτηση που γίνεται προκύπτει ένα σοβαρό ερώτημα. Ο διορισμός αυτός πρόκειται για μια επιτυχία της Ελλάδας και του πρωθυπουργού ή για μια επιλογή από το υπερ-κράτος της Ε.Ε. ενός γραφειοκράτη πλήρως αφοσιωμένου στο ευρωπαϊκό σχέδιο;

Το υπερ-κράτος
Η Ε.Ε. είναι αναμφισβήτητα ο φορέας και ο διαμορφωτής της παγκοσμιοποίησης στην Ευρώπη. Σκοπός και στόχος της είναι η ανάδειξή της σ’ έναν παγκόσμιο παίκτη κύρια κάτω από την ηγεμονία της Γερμανίας. Αυτό περνάει μέσα από τη δημιουργία του υπερ-κράτους της Ε.Ε. , δηλαδή μιας υπερ-εξουσίας που είναι, όχι μόνο πάνω από τις ευρωπαϊκές χώρες, τους θεσμούς και τους πολίτες αυτών των χωρών, αλλά λειτουργεί και ως μία εξουσία που έχει μεγεθυμένα αυταρχικά και αντιδημοκρατικά χαρακτηριστικά, δημιουργώντας ολοένα περισσότερους θεσμούς και βραχίονες επιβολής καταναγκασμών όλων των ειδών απέναντι στους ευρωπαϊκούς λαούς. Και βέβαια αυτή η υπερκρατική δομή, το υπερ-κράτος της Ε.Ε., λειτουργεί με έντονη ταξικότητα και διαπερνάται από πολλαπλά ιμπεριαλιστικά και αποικιοκρατικά χαρακτηριστικά, δηλαδή έχει σαν σκοπό να διαφυλάσσει και να προωθεί τα συμφέροντα των ισχυρών κρατών της Ευρώπης και των κάθε λογής ελίτ απέναντι στα μικρότερα κράτη και τα υποτελή στρώματα όπως και απέναντι στην περιφέρεια του πλανήτη.

Το παγκοσμιοποιητικό υπερκράτος της Ε.Ε. είναι παράλληλα πλήρως νεοφιλελεύθερο. Όχι μόνο ως προς την πολιτική που εφαρμόζει αλλά και ως δομή (Κομισιόν, Eurogroup, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κ.λπ.). Μια δομή απολυταρχική, δηλαδή πλήρως αυταρχικά ιεραρχημένη, με τη δημοκρατία διαρκώς φθίνουσα στο εσωτερικό της. Ο ευρωπαϊσμός σαν πληθωρική ιδεολογία που φιλοδοξούσε ευμάρεια, σύγκλιση, κοινή ιστορία, πολλαπλή απογείωση σε όλους τους τομείς, αντικαθίσταται από λογικές πειθαναγκασμού, φρουρίου και γυμνής επιβολής. Η ίδια η δημοκρατία στο εσωτερικό των μελών της Ε.Ε. συρρικνώνεται. Είναι χαμηλής ουσίας, δηλαδή εξαντλείται σε θεσμικά υπολείμματα κενά περιεχομένου.

Το υπερ-κράτος της Ε.Ε. έχει και μια σκληρή γραφειοκρατία που το υποστυλώνει. Τα βασικά χαρακτηριστικά της δεν είναι άλλα από τον κυνισμό, τον σκληρό ρεαλισμό και την επίτευξη των στόχων της Ε.Ε. Γέννημα-θρέμμα αυτής της γραφειοκρατίας είναι και ο Μαργαρίτης Σχοινάς

Αυτό το υπερ-κράτος δεν μπορεί να λειτουργήσει αν δεν υπάρχει και ένας μηχανισμός, μια σκληρή γραφειοκρατία που να το υποστυλώνει. Πρόκειται για μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων (πολλές χιλιάδες) οι οποίοι ζουν μέσα σε ένα σύστημα με χαρακτηριστικά υψηλού μορφωτικού επιπέδου, εντατικοποίησης της καριέρας κ.λπ. που ασπάζονται πλήρως το αφήγημα του νεοφιλελευθερισμού και της ολοκλήρωσης της Ευρώπης σαν ένα υπερ-κράτος με τα χαρακτηριστικά που περιγράψαμε παραπάνω. Δεν υπηρετούν την πολιτική κατεύθυνση κάποιας από τις πολιτικές οικογένειες που δραστηριοποιούνται στο Ευρωκοινοβούλιο (Δεξιά, Σοσιαλδημοκρατία, Αριστερά, Πράσινοι, Ακροδεξιά κ.ο.κ.) παρόλο που πολλοί από αυτούς τους γραφειοκράτες προέρχονται απ’ αυτές τις πολιτικές ομάδες. Τα βασικά χαρακτηριστικά τους δεν είναι άλλα από τον κυνισμό, τον σκληρό ρεαλισμό και την επίτευξη των στόχων της Ε.Ε.

Γέννημα-θρέμμα αυτής της γραφειοκρατίας είναι και ο Μαργαρίτης Σχοινάς. Μια ματιά μόνο στο βιογραφικό του αρκεί για να σιγουρευτούμε γι’ αυτό.

Ο Μαργαρίτης Σχοινάς γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1962 και σπούδασε νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έλαβε δίπλωμα ειδικών ευρωπαϊκών σπουδών, στην ευρωπαϊκή δημόσια διοίκηση, από το Κολλέγιο της Ευρώπης και μεταπτυχιακό τίτλο στη δημόσια διοίκηση και πολιτική, από τη Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου. Τον Οκτώβριο του 2011, αποφοίτησε από το πρόγραμμα «High Potential Leadership (Υψηλή Δυναμική Ηγεσία)», της Σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, με χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Από το 1989 εργάζεται στη Γενική Διεύθυνση Μεταφορών της Ε.Ε. και ακολούθως στο Γραφείο της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Αθήνα. Επίσης διετέλεσε αναπληρωτής επικεφαλής στο γραφείο της αντιπροέδρου της Λογιόλα Ντε Παλάθιο, αρμόδιος για θέματα Μεταφορών, Ενέργειας και Σχέσεων με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και επικεφαλής του γραφείου του Ευρωπαίου Επιτρόπου της Κύπρου Μάρκου Κυπριανού. Το 2010 διορίστηκε αναπληρωτής διευθυντής του Γραφείου Συμβούλων Ευρωπαϊκής Πολιτικής από τον τότε πρόεδρο της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο. Τον Απρίλιο του 2013 ανέλαβε γενικός διευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικών και Χρηματοδοτικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το 2013 και το 2014 επέστρεψε στην Αθήνα, όπου ανέλαβε συντονιστής, εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όλων των ομάδων που παρείχαν «τεχνική βοήθεια» στην Ελλάδα. Από τον Νοέμβριο του 2014 ανέλαβε καθήκοντα επικεφαλής εκπροσώπου τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μετά από πρόταση του προέδρου της, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ. Από τον Δεκέμβριο του 2015, ανέλαβε αναπληρωτής γενικός διευθυντής της Διεύθυνσης Επικοινωνίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τον Σεπτέμβριο του 2019 διορίστηκε αντιπρόεδρος Προστασίας Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής (αλήθεια, τι φοβερός τίτλος είναι αυτός;) της Κομισιόν με αρμοδιότητες την ασφάλεια, τη μετανάστευση και την κινητικότητα. (πηγή βιογραφικού: wikipedia)

Όπως καταλαβαίνουμε μόνο με τέτοιο βιογραφικό μπορείς να διοριστείς σε μια θέση –από τις οκτώ– αντιπροέδρου της Κομισιόν. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που ο ξένος Τύπος σημειώνει ότι ο Μαργαρίτης Σχοινάς υπήρξε ένας από τους βασικούς συνεργάτες του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ έχοντας αποδείξει πολλαπλώς την αφοσίωσή του στην Ε.Ε. και στο ευρωπαϊκό σχέδιο αφού «γαλβανίστηκε» στις πολλαπλές υπαρξιακές κρίσεις της Ε.Ε. την τελευταία πενταετία. Αυτό τον έχει κάνει να είναι και ένα από τα πλέον επιφανή και αποδεκτά μέλη της ομάδας της νέας προέδρου της Κομισιόν, της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, κάτι που υπογραμμίστηκε και από τον πρόσφατο διορισμό του. Μετά από όλα αυτά μπορεί κάποιος να πει ότι ο νέος αντιπρόεδρος της Κομισιόν θα λειτουργήσει έχοντας έστω και λίγο την Ελλάδα στο μυαλό του;



Σαν μεγάλη επιτυχία της Ελλάδας αλλά και σαν προσωπική του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη αντιμετωπίζεται από μεγάλη μερίδα των ελληνικών ΜΜΕ ο διορισμός του Μαργαρίτη Σχοινά στη θέση του αντιπροέδρου της Κομισιόν. Και αυτό εξηγείται με την επιχειρηματολογία ότι για πρώτη φορά η Ελλάδα θα έχει μάτια και αυτιά μέσα στο κονκλάβιο των αντιπροέδρων – στον ηγετικό πυρήνα της Κομισιόν. Όπως επίσης ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε να μην «αρκεστεί» η Ελλάδα σε μια θέση επιτρόπου αλλά να πάρει μια θέση αντιπροέδρου. Και το πέτυχε αυτό παραμερίζοντας την κομματική επετηρίδα της Ν.Δ. επιλέγοντας ένα ευρωπαϊκό στέλεχος, που είναι ξένο στη Νέα Δημοκρατία – γεγονός που προκάλεσε στο βαθύ κόμμα, και κυρίως στον Αντώνη Σαμαρά, μια σχετική φαγούρα.