Του Παναγιώτη Μπελεγρή
Το νέφος της ανασφάλειας πλανιέται με θόρυβο πάνω από τον πλανήτη, ενώ είναι ιδιαίτερα γκρίζο πάνω από την Ευρώπη και ειδικότερα την Ελλάδα. Θα 'πρεπε να μας κάνει ισχυρή εντύπωση το γεγονός ότι μόνο στη γειτονιά μας, σε παγκόσμιο επίπεδο, αμφισβητούνται ανοιχτά πλέον σύνορα κρατών.
Είναι, νομίζω, κοινή η διαπίστωση ότι το άμεσο μέλλον διαγράφεται δύσκολο, ενώ το πιο μακρινό είναι απρόβλεπτο με κάποιο φόβο ότι τα πράγματα μπορεί να "ξεφύγουν" προς το χειρότερο.
Επί χρόνια στην Ελλάδα ακολουθούσαμε ένα αρρωστημένο οικονομικό μοντέλο, βασιζόμενοι στις θετικές προσδοκίες μας για το μέλλον του ελληνικού τουρισμού. Δυστυχώς, η ιστορία δεν εισάκουσε τις φωναχτές ελπίδες μας και μας έφερε (απρόσμενα;) μπροστά σε οικονομικό αδιέξοδο και γεωπολιτικό κίνδυνο.
Το χρέος της Ελλάδας πλησιάζει το 200% και με τον νεο δανεισμό (τα χρήματα της Ευρώπης δανεικά είναι), σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις θα πλησιάσει το 240%. Θυμάστε κάποτε που μας έλεγαν ότι αν το χρέος ξεπεράσει το 120% δεν είναι διαχειρίσιμο; Έχει αρχίσει το χρέος να γίνεται απειλητικό για την εθνική μας επιβίωση και μέσα στα πλαίσια της ευρωπαϊκής ένωσης δεν υπάρχουν άλλα εργαλεία αντιμετώπισής του παρά η ανάπτυξη ή η παραχώρηση περιουσιακών εθνικών στοιχείων.
Με άλλα λόγια, με το χρέος πιστοποιείται η εθνική μας εξάρτηση από κέντρα εξουσίας εκτός Ελλάδας και η μονοδιάστατη οικονομική δραστηριότητα δείχνει την αδυναμία μας να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας αυτή την τόσο πολυσύνθετη κατάσταση. Σε συνδυασμό με τον γεωπολιτικό κίνδυνο που είναι πλέον ορατός, δημιουργείται ένα εκρηκτικό κοκτέιλ ικανό να τινάξει κάθε θετική σκέψη για το μέλλον.
Δεμένοι στο άρμα μιας Ευρώπης ανίκανης να πάρει αποφάσεις, με την κάθε χώρα να τραβάει το δρόμο της υπακούοντας στα συμφέροντά της αδιαφορώντας για τις υπόλοιπες (αναρωτιέμαι: τι εννοούν αυτοί που μιλάνε για την προστασία της Ευρώπης;),* βρισκόμαστε μόνοι μας προσπαθώντας γονατιστοί (μοναχή το δρόμο επήρες/ εξανάρθες μαναχή)** να δημιουργήσουμε βιώσιμες συμμαχίες ικανές
να αποτρέψουν το κακό.
Σύμφωνα με τους στρατηγούς μας, δεν μπορώ βέβαια να αμφισβητήσω τη γνώμη τους, έχουμε ικανή αποτρεπτική ισχύ. Δεν γνωρίζω όμως, αν λαμβάνουν υπ' όψη τους την ανικανότητά μας να αντιμετωπίσουμε τα τούρκικα drones τα οποία η ίδια η Τουρκία παράγει. Επιθετικά όπλα, προηγμένης τεχνολογίας με μικρό ή ανύπαρκτο ίχνος στα ραντάρ και μεγάλη ικανότητα πτήσης. Αν δεν μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε δεν έχουμε λόγο να εμπλακούμε σε σύγκρουση -ο νοών νοείτο.
Με δεδομένη την οικονομική μας αδυναμία, δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποιος αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης της κατάστασης. Μόνο ευχές για την ενεργητική ανάμειξη των ξένων μεγάλων δυνάμεων.
Πως τα καταφέραμε έτσι, μια χώρα με σταθερή ανάπτυξη, ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, σε ισορροπία πάντα με την Τουρκία, να είμαστε αδύναμοι και καταχρεωμένοι; Τα δεινά μας ξεκίνησαν από τη δεκαετία του 90 όταν "δέσαμε" την ισοτιμία της δραχμής (συνθήκη Μάαστριχ του 1993), μπαίνοντας σε καθεστώς εξάρτησης.
Τώρα, το κοινό νόμισμα μας δένει τα χέρια, καθιστώντας μας αδύναμους για δύσκολες αποφάσεις. Με τους "φίλους" μας Γερμανούς φιλικούς προς την Τουρκία, την Ιταλία να παίζει το δικό της παιχνίδι αναπολώντας τις παλιές δόξες, επιμένουμε στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό και αδυνατούμε να κατανοήσουμε ότι η ελευθερία μας να παίρνουμε μόνοι μας τις αποφάσεις που μας αφορούν είναι προϋπόθεση της ανεξαρτησίας μας. Δυσκολευόμαστε, επίσης, να κατανοήσουμε ότι η εξάρτησή μας (μόνο;) βολεύει πολύ κόσμο.
Με τον ουρανό του τουρισμού να μαυρίζει (και το 21 προβλέπεται αβέβαιο και από πλευράς ιού αλλά και από οικονομικής άποψης) το σφίξιμο του ζωναριού θα είναι αναπόφευκτο.Μακάρι να κάνω λάθος, αλλά τα χειρότερα δεν τα είδαμε ακόμη.
*Μόλις πληροφορήθηκα ότι ο Δένδιας επισκέφτηκε σήμερα με τον υπουργό εξωτερικών της Ευρώπης Μπορέλ. τα κοινά ευρωπαϊκά σύνορα στον Έβρο. Αυτό προσφέρεται για πολλές σκέψεις και αναγνώσεις. Θα πρέπει να αναμένουμε τις εξελίξεις.
**Από τον Ύμνο στην ελευθερία του Σολωμού.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου