Φιρμάνια εξουσίας, παραπληροφόρηση ΜΜΕ, τυφλή υποταγή, μια αλυσίδα που πρέπει να σπάσει ...


Του Περικλή Δανόπουλου

Για να εκφράσεις άποψη για ένα λαό, μπορείς απλά να μελετήσεις εκ του μακρόθεν, κυρίως το πως ψηφίζει. Δεν είναι εύκολο όμως να καταλάβεις γιατί ψηφίζει με αυτό τον τρόπο ή και γιατί δεν ψηφίζει καθόλου. Ούτε μπορεί κανείς, να είναι σίγουρος για τα κίνητρα του καθενός, το καθημερινό του status,τα προβλήματα και τις ανησυχίες του.

Σε ένα τυπικό λεωφορείο της Αθήνας, η γνωστή εικόνα με τους ''μασκοφορεμένους''επιβάτες και την υψίστη αντίθεση, των ανύπαρκτων αποστάσεων. Μάσκες και κοινωνικός αυτοματισμός, εξευτελισμός και μοχθηρία σε όσους δεν φορούν...

Μια κυρία, που φοράει μάσκα, δεν βρίσκει που να καθήσει , αφού τα μισά καθίσματα είναι παροπλισμένα , κουρασμένη όπως είναι, κάθεται στην ''διακεκαυμένη'' ζώνη, δηλαδή δίπλα σε μια άλλη κυρία. Αμέσως αρχίζει η διαμαρτυρία, ότι απαγορεύεται , ότι υπάρχουν πρόστιμα και αρχίζει μια φιλονικία, ήπια σχετικά. Κάτι συνηθισμένο στον μικρόκοσμο των μετακινούμενων με λεωφορεία,πλην όμως η συγκεκριμένη στιχομυθία βγάζει λαγό. Η θιγόμενη κυρία, μια γυναίκα στα 40, φωνάζει απελπισμένα, ότι δεν γίνεται να καθόμαστε δυο δυο, γιατί το λέει.....ο νόμος.

Καμία έστω και στοιχειώδης γνώση των βασικών, τι είναι νόμος, τι είναι υπουργική ή κυβερνητική απόφαση, τι είναι αστυνομική διάταξη. Ο μέσος τρομοκρατημένος πολίτης, δεν φοβάται τόσο πολύ τον κορονοϊό. όσο τα πρόστιμα από έναν νόμο που ... δεν υπάρχει. Δεν ξεχωρίζει τον νόμο από το ''αποφασίζουμε και διατάζουμε '' φιρμάνι της εξουσίας. Το υπακούει τυφλά.

Όταν σε χαμηλούς τόνους , εξήγησα στην κυρία πως δεν πρόκειται για νόμο, διαπίστωσα ρωγμή στην πανοπλία της αδιαλλαξίας που φόραγε, το σκεφτόταν, το ζύγιζε. Μαζί και κάποιοι άλλοι άνθρωποι που άκουγαν και κουνούσαν το κεφάλι τους.

Όλοι μας κάνουμε πολιτική εκ του μακρόθεν. Οι άνθρωποι διψούν για πληροφορίες και αλήθειες. Και εφ όσον δεν τις βρίσκουν αλλού, ξαναγυρνούν στα θανατηφόρα ΜΜΕ. Και συνεχίζουν από εκεί που το άφησαν, να προσπαθούν να επιβιώσουν όντας νομοταγείς.

Δεν σημαίνει ασφαλώς, ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, αποκτώντας αληθινή πληροφόρηση, θα μετατραπούν σε δυνητικούς επαναστάτες. Αλλά όσο πιστεύουμε ότι θα εξεγερθούν, επειδή τους το λέμε στο διαδίκτυο, ματαιοπονούμε και τους κατηγορούμε και άδικα από πάνω.

Η πολιτική και η ενημέρωση του πολίτη, δεν θέλει ούτε τον αριστερό σνομπισμό, ούτε ανέξοδες πατριωτικές κορώνες, ούτε κριτική εκ του ασφαλούς. Θέλει συζήτηση , στο δρόμο, στην αγορά, στα ΜΜΜ.

Θέλει απόφαση και κινητοποίηση και υπερνίκηση της εθνικής μας οκνηρίας και της μαζικής μας κατάθλιψης.

Ο Μωάμεθ δεν πάει τελικά στο βουνό....πρέπει να πάει το βουνό σε αυτόν!

Δρόμος ανοιχτός

2 σχόλια :

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δε συμφωνώ.Προφανώς η κυρία φοβόταν τον κορωνοϊό κ ζήτησε στήρηξη στο νόμο.Δεν μπορεί κανείς στοωλεωφορείο να αναζητά ακριβολογία ανάμεσα στο νόμο,την υπουργική απόφαση κ την αστυνομική διάταξη.Άλλωστε όλα αυτά υπάγονται στο νόμο,εφ' όσον νομιμοποιούνται να εκδίδωνται.Όποιος τα παραβαίνει,υποχρεούται ή όχι από το νόμο,να πληρώνη το πρόστιμο; Κατά τα άλλα,είναι αλήθεια,ότι οι Έλληνες επιχειρηματολογούν στη βάση του "νόμου".Αυτό πιθανότατα ωφείλεται σε ιστορικούς λόγους,εξ αιτίας της μακραίωνης υποδούλωσής τους,που δεν ξεκινά από τους Τούρκους,αλλά ήδη απο τους Ρωμαίους κ έχει σημαδέψει τη σχέση του λαού με το κράτος.Αλλού,π.χ. στη Γερμανία,επιχειρηματολογούν στη βαση του "σωστού",πάλι για ιστορικούς πιθανότατα λόγους.Στην Ελλάδα αν προσπαθήσης να υποστηρήξης τη θέση σου στη λογική του τι είναι σωστό,ο άλλος σε κοιτάζει σαν χαζός.Δε νομίζω πάντως,ότι το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με πληροφόρηση.Η πληροφόρηση είναι ένα όπλο,αλλά δε φτάνει.Ο αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης είναι η χειραφέτηση του λαού από τους ντόπιους δυνάστες του,το πέρασμα της εξουσίας στα χέρια του.Τότε θα αγαπήση κ θα πάψη να φοβάται το νόμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή