Όταν ο χωρίς πυξίδα ''επιστημονισμός'' συναντά την συντήρηση ...
Του Περικλή Δανόπουλου
Λίγα λόγια και καλά. Όπως και να βλέπει κανείς τον κορονοϊό, η χειραγώγηση των μαζών μέσω της εργαλειοποίησης του φόβου είναι ξεκάθαρη.
Αυτό που προσωπικά μου προξενεί κατάπληξη, είναι η ταύτιση σε σημείο πολιτικού εναγκαλισμού, της αριστεράς με τους φιλελέδες. Απόλυτα εναρμονισμένοι στις οδηγίες, πειθαρχημένοι και λεγκαλιστές στην παγκόσμια ιατρική κοινότητα., ωσάν αυτή να αποτελεί έναν θεσμό, ανεξάρτητο και ανέγγιχτο από την πολιτική εξουσία.
Προσωπικά δεν έχω καταλάβει σε ποιο σημείο τέμνονται ο διαλεκτικός υλισμός με τις Φριντμανικές θεωρίες και τακτικές. Αυτό που έχω καταλάβει όμως είναι πως η αμφισβήτηση της εξουσίας, σε όποια μορφή της, έχει πρακτικά εκλείψει, στο κομμάτι εκείνο το οποίο ευαγγελίζεται ρήξεις και αντιστάσεις , απέναντι στις ελίτ.
Οι νεοφιλελεύθεροι έτσι κι αλλιώς δεν ονειρεύονται αντίσταση στο σύστημα αλλά ακόμα περισσότερες ελευθερίες σε μια ασύδοτη αγορά. Είναι λογικό γι αυτούς, να εμπιστεύονται τις ηγεσίες που δρουν με γνώμονα την αέναη κερδοφορία των ιδιωτικών επιχειρήσεων,όπως πχ.αυτών που κατασκευάζουν ιατρικές μάσκες, εμβόλια κλπ.
Εκεί που ο χωρίς πυξίδα ''επιστημονισμός'' της αριστεράς, συστημικής και εξωκοινοβουλευτικής, συναντά την συντήρηση και την καπιταλιστική ροπή, να βγει κέρδος από παντού, σε μια πάρα φύση διαλεκτική σχέση, εκεί ο λαός σκύβει το κεφάλι.
Αβοήθητος, για πολλοστή φορά, ιδιαίτερα από τις δυνάμεις εκείνες που υποτίθεται ότι μάχονται για τα συμφέροντα του.
Και που συμμαχούν τελικά με αυτούς που υποτίθεται ότι αντιμάχονται. Εξαιρετική τακτική από την διαβολική εξουσία.
Και το μεγαλύτερο κόλπο του διαβόλου, είναι να σε πείθει πως δεν υπάρχει.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου