Πολιτικά και κομματικά σκουπίδια σε διαδικασία ανακύκλωσης


Του Περικλή Δανόπουλου 

Ένα από τα πλέον άλυτα μυστήρια για εμένα, είναι τούτο:

Τόσα κόμματα από την αρχή της μεταπολίτευσης υπήρξαν και τα περισσότερα διαλύθηκαν, μαράζωσαν , φυλλορροούν ή απλά υπάρχουν ως πολιτικές τσόντες. 

Εξαίρεση το ΚΚΕ και η ΝΔ. Αν προσπεράσουμε το ΚΚΕ που είναι κόμμα μιας σταθερής ιδεολογίας, είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς μαζί του, το να βρίσκεται η ΝΔ σταθερά και μόνιμα στον αφρό, είτε ως κυβέρνηση είτε ως αξιωματική αντιπολίτευση, πρέπει να απασχολεί την επιστήμη της ψυχοπαθολογίας.

Σε μια χώρα όπου πάντα η δεξιά, είχε ισχυρές βάσεις στον λαό, θα ήταν ενδεχομένως αιτιολογημένο το φαινόμενο. Ταυτόχρονα όμως, αυτή η δεξιά, μεγάλωσε στην μεταπολεμική περίοδο, όπου η χώρα πέρασε φτώχεια και ανέχεια και αυτή η επιλογή δεν έμοιαζε δικαιολογημένη.

Σήμερα όμως, σε εποχή μνημονίων και βαθύτατης εξάρτησης, ο λαός γκρέμισε εν μέρει κάποια είδωλα, όταν έσπασε την αλυσίδα των κληρονομικών ηγεσιών, αποδομώντας πλήρως την οικογένεια Παπανδρέου στο πρόσωπο του έσχατου της δυναστείας.

Όμως ο νεποτισμός, μοιάζει ανέγγιχτος στο αντίπαλο στρατόπεδο, όπου Καραμανλήδες και Μητσοτάκηδες, ανταγωνίζονται για το ποιος θα κυριαρχήσει απόλυτα, στην χώρα , αλλά και στην ιστορία. Και όλα αυτά σε μια εποχή όπου η συμμετοχή με εξαιρέσεις, όλου του πολιτικού προσωπικού, στην ζοφερή πραγματικότητα της χώρας, είναι καταλυτική.

Ποιος λογικός άνθρωπος, ψάχνει την σωτηρία σε αυτούς που τον κατέστρεψαν και πως η πολιτική εμμονή, υπερβαίνει και αυτό ακόμα το ένστικτο επιβίωσης;

Φαίνεται ότι το κομμάτι εκείνο του λαού, που ψηφίζοντας τα ίδια κόμματα, διαμορφώνει τις εξελίξεις, δεν διαθέτει πλέον κανένα πολιτικό κριτήριο.

Σε τελική ανάλυση, όπως πολλοί συμπολίτες μας ψάχνουν μέσα στους κάδους των σκουπιδιών για τροφή, έτσι και πολλοί άλλοι ψάχνουν μέσα στα σκουπίδια για να βρουν τους ηγέτες τους.

Τελικά το πολιτικό γίγνεσθαι στην Ελλάδα, δεν διαφέρει σε πολύ από την διαδικασία ανακύκλωσης των απορριμάτων.

Δεν πετάμε ποτέ τα (κομματικά) σάπια τρόφιμα και τα (πολιτικά) άχρηστα και τοξικά αντικείμενα.




Δρόμος ανοιχτός

1 σχόλιο :

  1. Νομίζω,ότι δεν είναι πρόβλημα νεποτισμού,αλλά πρόβλημα πολιτικού συστήματος κ θεσμών δλδ κοινοβουλευτισμού κ κομμάτων.Αυτού τογ τύπου το σύστημα,που επικράτησε σταδιακά διεθνώς,για να υπηρετήση τον καπιταλισμό,που έπαιρνε τη θέση της φαιουδαρχίας,πιάνει σήμερα,σταδιακά επίσης,τα όριά του.Το σύστημα δεν είναι θεμα προσωπων κ τίποτα δε γκρεμίστηκε,καθώς η προσπάθεια αναζήτησης νέας προοπτικής απο το κίνημα του '10-'12 απέτυχε στη χώρα μας,όπως έγινε μέχρι στιγμής κ σε όλες τις χώρες,όπου εμφανίστηκαν ανάλογα κινήματα.Με το ότι η δεξιά είχε ισχυρές βάσεις στο λαό,διαφωνώ κάθετα.Σε κανένα λαό δεν έχει βάσεις η δεξιά,όπως κ όλες οι ολιγαρχίες στην ιστορία.Είναι απλά ισχυρές,όταν ο λαός είναι πολιτικά στο περιθώριο,για διάφορους ιστορικούς λόγους.Η μετεμφυλιακή δεξιά επιβλήθηκε με βία κ νοθεία στις εκλογές,καθώς κ τρομοκράτηση κάθε προοδευτικής φωνής,μέχρι κ με δικτατορία.Το ότι πολλοί λαϊκοί άνθρωποι δηλωναν δεξιοί,αποτυπώνει μια φαινομενική πραγματικότητα.Ο λαός σαν σύνολο,με τη δυναμική έννοια,είναι κάτι διαφορετικό από τα ξεχωριστά άτομα,που τον συναπαρτίζουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή