Του Σπύρου Στάλια *

Με λίγα λόγια ο Κέυνς μας δίδαξε ότι σε μια οικονομία που επικυριαρχεί η αγορά που χρησιμοποιεί χρήμα, οι ατέλειες της πλευράς της προσφοράς, συμπεριλαμβανομένων των σταθερών μισθών, τιμών και της παγίδας ρευστότητας, δεν αποτελούν αναγκαία συνθήκη για την ύπαρξη ανεργίας και μείωσης της παραγωγής.

Ακόμα ο Κέυνς κατέδειξε ότι οι ευέλικτοι μισθοί, οι εύκαμπτες τιμές, και η επικράτηση του πλήρους ανταγωνισμού δεν αποτελούν επαρκείς όρους διαβεβαίωσης για πλήρη απασχόληση και αύξηση της παραγωγής. Ακριβώς τα αντίθετα από ότι οι νεοφιλελεύθεροι ισχυρίζονται δια των μεταρρυθμίσεων και επαγγέλλονται διαρκή λιτότητα και φτώχεια για να έχουμε κάποτε ανάπτυξη.

Έτσι ο Κέυνς έστρεψε την προσοχή του στην πλευρά της ζήτησης και διατύπωσε το αξίωμα της ενεργού ζήτησης που μας λέει: σε μια οικονομία η απασχόληση και η παραγωγή εξαρτώνται από την συνολική ζήτηση και όχι από την ατομική συμπεριφορά της καθ έκαστα προσφοράς.

Εφ’ όσον η απόφαση κάποιου να μην δαπανήσεις για φαγητό σήμερα, όπως ο ίδιος τόνισε, δεν συνεπάγεται ότι θα δαπανήσει αύριο, σημαίνει ότι από τις επενδύσεις εξαρτώνται οι αποταμιεύσεις και όχι το αντίθετο όπως ισχυρίζονται οι νεοφιλελεύθεροι.

Επιπλέον δεν υπάρχει αυτόματος μηχανισμός που μπορεί να εξαφανίσει την ανεργία και να θέσει σε λειτουργία την υπάρχουσα παραγωγική δυνατότητα.

Το επιτόκιο είναι καθαρά χρηματικό φαινόμενο και δεν εξαρτάται από την παραγωγικότητα και την αρετή της φειδούς. Δεν υπάρχει φυσικό επιτόκιο που εξισώνει τις αποταμιεύσεις με τις επενδύσεις και έτσι μια αύξηση των αποταμιεύσεων σημαίνει περισσότερη ανεργία και λιγότερη παραγωγή.

Αυτή είναι επί της ουσίας η Κεϋνσιανή Επανάσταση στην οικονομική επιστήμη, που από μια μελαγχολική επιστήμη την μετέτρεψε σε ανθρωπιστική και αισιόδοξη επιστήμη, την έκανε κοινωνική επιστήμη του πολιτισμού, δηλαδή της δημοκρατίας, της δίκαιης κατανομής του εισοδήματος και της προώθησης της ισότητας στην κοινωνία, στο πλαίσιο την παρέμβασης του κράτους, που εκδίδει το δικό του νόμισμα, στην οικονομία.

Κεϋνσιανισμός με άλλα λόγια, σημαίνει ότι ο λαός δια της πολιτικής, κυριαρχεί επί της οικονομικής ζωής και που η δημοκρατία εξαπλώνεται από την πολιτική σφαίρα στην οικονομική σφαίρα με τρόπο ειρηνικό.

Όλα αυτά σε αντίθεση με το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της ευρωζώνης, όπου μια μικρή ομάδα τραπεζιτών και γραφειοκρατών επικυριαρχούν μέσω της οικονομίας στην πολιτική ζωή, κάνοντας τους πολιτικούς υπαλλήλους τους και βάζοντας τον λαό στην άκρη, αφού οι εκλογές είναι παρωδία.

Γίνονται μεν, αλλά η πολιτική δεν μεταβάλλεται.

ΥΓ: Κάποιος σύμβουλος του Πρωθυπουργού μίλησε σήμερα για περαιτέρω μεώση των συντάξεων....Πάμε σε πραγματικό χάος

*Ο Σπύρος Στάλιας είναι Οικονομολόγος PhD - spyridonstalias@hotmail.com Πηγή : Spyros Stalias στο facebook