Ούτε μια λέξη συμπαράστασης προς τους Αρμένιους ...


Του Περικλή Δανόπουλου

Κάποτε ο Σαρτζετάκης είχε γράψει ότι είμαστε έθνος ''ανάδελφον''. Πράγματι οι γλωσσική κυρίως ιδιαιτερότητα, αλλά και η πολιτιστική τοιαύτη μας εμποδίζει από κάθε συγγένεια με λοιπούς λαούς.

Υπήρχε όμως, σχεδόν πάντα μια έλξη μεταξύ των Ελλήνων και κάποιων άλλων λαών. Το ομόδοξον έπαιξε μεγάλο ρόλο, αλλά και το ένστικτο του Έλληνα που νοιώθει κάποιους λαούς που κατατρέχονται.

Σιγά σιγά  το εξωνημένο πολιτικό μας σύστημα , τα κατάφερε να σπάσει  κάθε δεσμό, φροντίζοντας να τονίζει σε κάθε ευκαιρία το ''ευγενές ψεύδος'' της στοργικής αγκαλιά της ΕΕ. Έτσι, αφού έχουν κοπεί τα πολλά πολλά με τους Ρώσους, ακολούθησαν οι Σέρβοι και τώρα, δεν υπάρχει ούτε καν μια λέξη συμπαράστασης προς τους Αρμένιους, που μάχονται σε τελική ανάλυση τους Αζέρους, αλλά και τους τους παλιούς γενοκτόνους τους, τους Τούρκους. 

Καμία ηθική, καμία ανθρώπινη συμμαχία με χώρες που πλήττονται από τον ίδιο εχθρό. Καμία σημασία σε αυτό που θέλει ο λαός, που οδηγείται από κάποιο μυστικισμό και ένστικτο, ώστε να δείχνει ιδιαίτερη συμπάθεια σε κάποια έθνη.

Και τώρα, πρέπει όλοι εμείς να δεχθούμε, ότι χώρες όπως η Εσθονία, η Λετονία , μας νοιώθουν και μας συντρέχουν.

Ε όχι λοιπόν, και ο πολιτικός ρεαλισμός έχει τα όρια του.

Μια από καρδιάς ευχή στους Αρμένιους, να πετύχουν νικηφόρο αποτέλεσμα στον πόλεμο τους

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου