Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου
Αν οι Ευρωπαίοι ψήφιζαν στις αμερικανικές εκλογές, ο Μπάιντεν θα κέρδιζε με συντριπτική διαφορά. Πρόσφατη δημοσκόπηση της γαλλικής εταιρείας BVA στις πέντε μεγαλύτερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Βρετανίας, έφερε τον Τραμπ να συγκεντρώνει το πολύ το 15% των προτιμήσεων (στην Ιταλία). Οι μόνοι που θα θρηνήσουν εάν ηττηθεί θα είναι τα ορφανά του τραμπισμού στη Διεθνή των Εθνικισμών, τύπου Λεπέν, Σαλβίνι, Κατσίνσκι και Ορμπαν.
Αυτό δεν σημαίνει ότι μια νίκη του Μπάιντεν θα επαναφέρει αυτόματα τις διατλαντικές σχέσεις στην προ Τραμπ κατάσταση, η οποία ούτως ή άλλως δεν ήταν ειδυλλιακή ούτε καν επί Μπαράκ Ομπάμα, του πιο δημοφιλούς Αμερικανού προέδρου στην Ευρώπη μετά τον Τζον Κένεντι. Τον Ιούνιο του 2008, δεκάδες χιλιάδες Γερμανοί υποδέχθηκαν τον τότε υποψήφιο πρόεδρο σαν ροκ σταρ, στην Πύλη του Βρανδεμβούργου. Πέντε χρόνια αργότερα, η Μέρκελ του ζητούσε σε πολύ έντονο ύφος εξηγήσεις, ύστερα από την αποκάλυψη ότι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούσαν το κινητό της τηλέφωνο.
Ασφαλώς ο Μπάιντεν θα είναι ένας ευπρεπής και προβλέψιμος ηγέτης, ο οποίος θα προσπαθήσει να αποκαταστήσει την ομαλότητα στις διατλαντικές σχέσεις και να διασώσει το «εγκεφαλικά νεκρό», κατά τον Εμανουέλ Μακρόν, ΝΑΤΟ. Η επιστροφή των ΗΠΑ στη συμφωνία για την κλιματική αλλαγή, στον ΠΟΥ, ίσως και στη συνθήκη για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα θα είναι μουσική στα αυτιά των Ευρωπαίων.
Οταν πρόκειται όμως για τη φορολόγηση των αμερικανικών κολοσσών του Διαδικτύου, τις στρατιωτικές δαπάνες των Ευρωπαίων, τον αγωγό NordStream 2, τα δίκτυα 5G και άλλα ακανθώδη ζητήματα που προκαλούν εντάσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ε.Ε., ο Μπάιντεν δεν θα απομακρυνθεί από την πολιτική Τραμπ, γιατί απλούστατα αυτή εξέφραζε τη δικομματική συναίνεση στην Ουάσιγκτον.
Αμφιλεγόμενο είναι και το σχέδιο του Μπάιντεν για μια «σύνοδο των Δημοκρατιών» Αμερικής, Ευρώπης και Ανατολικής Ασίας με ξεκάθαρη αντιρωσική και αντικινεζική αιχμή. Αν η «επιστροφή στην κανονικότητα» στις σχέσεις ΗΠΑ – Ε.Ε. γίνει όχι με όρους ισοτιμίας, αλλά με την Ευρώπη στον παραδοσιακό ρόλο του ελάσσονος εταίρου, τότε θα πρόκειται για δηλητηριασμένο φρούτο. Επιτέλους, αν η φρικτή τετραετία Τραμπ είχε και κάποιο κέρδος για την Ευρώπη, αυτό ήταν η ευρύτερη συνειδητοποίηση της ανάγκης να κατακτήσει τη στρατηγική αυτονομία της.
Είτε με τον Τραμπ είτε με τον Μπάιντεν στο πηδάλιο της Αμερικής, η ώρα των αποφάσεων για την Ευρώπη δεν θα αργήσει να έρθει.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου