Όπως πάνω έτσι και κάτω. “Οδός άνω κάτω μία και ωυτή”, παρατηρούσε ο Ηράκλειτος δυόμισι χιλιετίες πριν. Και δεν είχε άδικο. Ειδικά σε στιγμές μεγάλων μεταβολών και ανακατατάξεων, όταν τα πάντα δείχνουν πως η αλλαγή παραδείγματος στις σχέσεις ισχύος και την παγκόσμια οικονομική ρύθμιση είναι προ των πυλών, το ανώτερο πολιτικό επίπεδο και το μοριακό κοινωνικό μοιάζουν να συντονίζονται. Εν προκειμένω, το αληθές του λόγου του μεγάλου Ίωνα διαλεκτικού αποτυπώθηκε ευκρινώς στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, ισοσταθμίζοντας τα δύο άκρα της οδού που ενώνει το Σαν Φρανσίσκο και την Αλάσκα.

Στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας, έκανε το γύρο του διαδικτύου το περιστατικό της επίθεσης του Αμερικανού Στίβεν Τζένκινς ενάντια στην 75χρονη Αμερικανίδα κινεζικής καταγωγής Xiao Zhen Xie, στο κέντρο του Σαν Φρανσίσκο. Ο – προφανώς υπέρμαχος της “λευκής ανωτερότητας” (απέναντι σε ηλικιωμένους) – Τζένκινς είχε επιτεθεί λίγο πριν σε έναν 83χρονο Ασιάτη άνδρα. Αυτό που δεν περίμενε, βέβαια, ήταν η αντίσταση, και έπειτα η αντεπίθεση, της αρκoύντως δυναμικής Xie. Κραδαίνοντας το μαδέρι της, η Κινέζα γιαγιά φαίνεται στο βίντεο να “στολίζει” ακατάπαυστα τον λευκό εκδικητή στην μητρική της γλώσσα. Ο 39χρονος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με πολλούς τραυματισμούς.

Την ίδια μέρα, Τετάρτη, 17 του Μάρτη, ξεκινούσε στο Άνκορειτζ της Αλάσκα η πρώτη σινο-αμερικανική συνάντηση υψηλόβαθμων αξιωματούχων, έπειτα και από την αλλαγή φρουράς στον Λευκό Οίκο. Ο Υπουργός Εξωτερικών Αντόνι Μπλίνκεν και ο Σύμβουλος Εθνικής ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν κάθισαν στο ίδιο τραπέζι με τους κορυφαίους Κινέζους διπλωμάτες Yang Jiechi και Wang Yi, με σκοπό να καταστεί εφικτή μια πρώτη προσέγγιση των δύο μεγάλων δυνάμεων σε ένα πολύ ευρύ φάσμα προβλημάτων και διενέξεων, οι οποίες έχουν συσσωρευτεί με κύρια ευθύνη της αμερικανικής πλευράς, και βέβαια της εξωτερικής πολιτικής απέναντι στην Κίνα του Ντόναλντ Τραμπ.

Η ανοικτή συνάντηση της Τετάρτης μπροστά στις κάμερες, όπως και εκείνη η άλλη, η πιο ταπεινή, στο Σαν Φρανσίσκο, υπήρξε από την αρχή ιδιαίτερα έντονη. Βρετανοί αναλυτές τη χαρακτήρισαν “ασυνήθιστα αντι-διπλωματική”, ενώ η γενική αίσθηση είναι ότι εξελίχθηκε σε έναν ιδιότυπο αγώνα “λεκτικής πυγμαχίας”. O Μπλίνκεν ξεκίνησε την τοποθέτησή του κάνοντας επίθεση στην Κίνα για μια σειρά ζητημάτων τα οποία η τελευταία θεωρεί διαχρονικά ως “κόκκινη γραμμή” και παρέμβαση στις εσωτερικές της υποθέσεις. Ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών επεσήμανε σε έντονο τόνο τη διαχείριση από πλευράς της Κίνας των διαμαρτυριών στο Χονγκ-Κονγκ, την πολιτική της απέναντι στην Ταϊβάν και τους Μουσουλμάνους Ουιγούρους της επαρχίας Σιντζιάνγκ. Κατηγόρησε επιπλέον τους Κινέζους για διαδικτυακές επιθέσεις ενάντια στις ΗΠΑ, αλλά και για προσπάθειες “οικονομικού καταναγκασμού” συμμάχων της Αμερικής. Στην, αρκετά προκλητική, κατάληξη του λόγου του ο Μπλίνκεν τόνισε πως “η εναλλακτική μιας διεθνούς τάξης βασισμένης σε κανόνες είναι ένας κόσμος λοπου ο δυνατός ορίζει το δίκαιο και ο νικητής τα παίρνει όλα, και αυτός θα είναι ένας πολύ βίαιος και ασταθής κόσμος”.

Όλα τα παραπάνω βέβαια αποτελούν γνωστές και χιλιοειπωμένες αιτιάσεις της Ουάσινγκτον, ενώ αποτέλεσαν και το πρόσχημα για τον εμπορικό πόλεμο που είχε εξαπολύσει όλο το προηγούμενο διάστημα η προεδρία Τραμπ απέναντι στην Κίνα, με οικονομικές και εμπορικές κυρώσεις που η κυβέρνηση Μπάιντεν διατηρεί ανέπαφες. Αυτό που μάλλον δεν περίμενε o Μπλίνκεν, όπως και ο Τζένκινς στο άλλο άκρο της οδού, ήταν η αντεπίθεση από τον Κινέζο ανώτερο υπεύθυνο εξωτερικής πολιτικής. O Yang, που πήρε το λόγο αμέσως μετά, υπερέβη κατά πολύ όλα τα όρια χρόνου και ανέπτυξε σε μια 18λεπτη τοποθέτηση την άποψή του πως οι ΗΠΑ είναι μια “ιμπεριαλιστική δύναμη”, η οποία έχει παρωχημένη “ψυχροπολεμική νοοτροπία”. Δεν παρέλειψε επίσης να επιστρέψει τις κατηγορίες για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναφερόμενος στο κίνημα Black Lives Matter και τις εκατοντάδες δολοφονίες Aφροαμερικανών από την αστυνομία.

Σε ένα γενικότερο επίπεδο, η ένταση του ψυχροπολεμικού λόγου (αλλά και δράσης) από πλευράς των ΗΠΑ φαίνεται πως συνεχίζεται και αυξάνεται από τη νέα κυβέρνηση. Η κληρονομιά του τραμπικού “κινεζικού ιού” που οδήγησε σε ένα τεράστιο κύμα αντι-ασιατικών επιθέσεων σε όλη τη χώρα (με πιο πρόσφατη την τραγική αιματηρή επίθεση στην Ατλάντα όπου σκοτώθηκαν 6 γυναίκες ασιατικής καταγωγής) δεν μοιάζει να ενοχλεί ιδιαίτερα τον νέο πρόεδρο. Ο ίδιος ο Μπάιντεν σέρνει πρώτος τον χορό, χαρακτηρίζοντας σε πρόσφατη συνέντευξή του τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν “δολοφόνο”. Ενώ την ίδια στιγμή μεγάλες είναι οι προσπάθειες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ να αποφευχθούν διακρατικές συμφωνίες άλλων χωρών με τη Ρωσία που αφορούν το εμβόλιο Sputnik-V ενάντια στον κορονοϊό. Προσπάθειες οι οποίες δεν ενδιαφέρονται διόλου για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης στην Ε.Ε. ή την Βραζιλία, αλλά, αντίθετα, θέτουν ως πρώτη μέριμνά τους το “να μην σωθούμε από τους Ρώσους”, έστω κι αν το τίμημα σε ανθρώπινες ζωές θα παραμείνει τεράστιο.

Επιπλέον, οι κεντρόφυγες τάσεις ανάμεσα ακόμα και σε παραδοσιακούς διαχρονικούς συμμάχους των ΗΠΑ εντός της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ είναι ενδεικτικές για την μεγάλη αλλαγή παραδείγματος που επίκειται. Όταν η Γερμανία παρουσιάζεται έτοιμη να ικανοποιήσει όλες τις ανάγκες θέρμανσής της μέσω του ρωσικού φυσικού αερίου, και ένα από τα σημαντικότερα think tanks του γαλλικού στρατού στέλνει ανοιχτό γράμμα στον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ καταγγέλλοντας την ύπαρξη της συμμαχίας αποκλειστικά πλέον ως λειτουργούσας για τα αμερικανικά συμφέροντα ενάντια σε έναν “μη-πραγματικό” εχθρό για την Ευρώπη, όπως θεωρούν οι Γάλλοι αξιωματικοί τη Ρωσία, γίνεται κατανοητό πως η “Αυτοκρατορία” βάλλεται και τραυματίζεται πλέον και εκ των έσω. Ένα λαβωμένο θηρίο είναι βέβαια ακόμη πιο επικίνδυνο και κάνει πολύ περισσότερο θόρυβο. Η γραμμή του νέου “Ψυχρού Πολέμου” σε όλα τα μέτωπα είναι η αντανάκλαση αυτού του θορύβου στη δημόσια σφαίρα της διεθνούς πολιτικής.
Πηγή: ΚΟΣΜΟΔΡΟΜΙΟ