Ένα 24ωρο μετά την πρόταση του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών Χάικο Μάας για κατάργηση του δικαιώματος άσκησης βέτο των χωρών-μελών της ΕΕ σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, ο γερμανικός “ρεαλισμός” ή για να είμαστε πραγματιστές ο γερμανικός ιμπεριαλισμός ξαναχτύπησε.

Ο Χάικο Μάας στην τηλεδιάσκεψη που είχε νωρίτερα σήμερα με τους ομολόγους του για την “διαδικασία του Βερολίνου” στα Δυτικά Βαλκάνια έριξε,εμμέσως πλην σαφώς, σε άπταιστη διπλωματική γλώσσα, χολή έναντι της Βουλγαρίας (και στο πρόσωπο αυτής και σε άλλες  μικρότερες χώρες της ΕΕ) απαιτώντας να παραμεριστούν οι…”εσωτερικές πολιτικές” χάριν μείζονος “εξωτερικής πολιτικής” κατά τον τρόπο, εννοείται, που την εννοεί το Βερολίνο.

Όπως είναι γνωστό από πέρσι η Βουλγαρία έχει μπλοκάρει την έναρξη της ενταξιακής διαπραγμάτευσης ΕΕ-Βόρειας Μακεδονίας απαιτώντας από την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ζόραν Ζάεφ (που είχε υπογράψει μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα την συμφωνία των Πρεσπών) να αναγνωρίσει πως το έθνος και η γλώσσα τους έχουν βουλγαρικές ρίζες.

Το ενδεχόμενο αυτό, επισήμως,το απορρίπτει κατηγορηματικά η Βόρεια Μακεδονία, η οποία κατηγορεί τη Βουλγαρία ότι υπονομεύει την ευρωπαϊκή πορεία της.

Η (έμπειρη στις “δύσκολες” διαπραγματεύσεις) κυβέρνηση Ζάεφ ωστόσο έχει ξεκινήσει στο παρασκήνιο διαπραγμάτευση, γεγονός που προκαλεί τις αντιδράσεις της εθνικιστικής δεξιάς αντιπολίτευσης του VMRO-DPMNE που ξεκίνησε το απόγευμα σειρά κινητοποιήσεων και μπλόκα σε δρόμους των Σκοπίων και άλλων μεγάλων πόλεων της Βόρειας Μακεδονίας.

Με βάση τα παραπάνω, αντιλαμβάνεται κανείς καλύτερα, τι ακριβώς εννοούσε σήμερα ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών όταν έλεγε:

“Ας είμαστε σαφείς: Όλοι γνωρίζουμε ότι οι εσωτερικές πολιτικές μπορούν να περιορίσουν το χώρο για ελιγμούς στην εξωτερική πολιτική. Αντιλαμβανόμαστε πως είναι ευαίσθητα τα ζητήματα της Ιστορίας και της ταυτότητας. Όμως τέτοια διμερή ζητήματα δεν θα πρέπει να εμποδίζουν ολόκληρη την ενταξιακή διαδικασία” είπε κατά λέξει ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών.

Και συνέχισε:

“Μιλώντας για πραγματισμό, πιστεύω πως εμείς ως Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει τελικά να υλοποιήσουμε τη δέσμευση για την κατάργηση της βίζας με το Κοσσυφοπέδιο, που παραμένει η μόνη χώρα στην περιοχή που εξαιρείται από την εύκολη ταξιδιωτική μετακίνηση στην ΕΕ…Όλες οι χώρες στην Ευρώπη φέρουν το βάρος της Ιστορίας. Αλλά η Ιστορία δεν θα πρέπει να είναι εμπόδιο σε ένα κοινό μέλλον….”

Είναι ξεκάθαρο πως οι αιχμές που άφησε ο Μάας ήταν εναντίον της Βουλγαρίας.

Όμως, όπως προαναφέραμε, το ζήτημα για το Βερολίνο δεν είναι η συγκεκριμένη χώρα αλλά οποιαδήποτε αδύναμο οικονομικά κράτος που συμμετέχει ως μέλος της ΕΕ και τολμά να στέκεται (για οιονδήποτε λόγο) εμπόδιο στα μακροπρόθεσμα πλάνα του Βερολίνου και άλλων ισχυρών δυνάμεων για ένταξη και “ολοκλήρωση” των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ.

Σαν και τα πλάνα, δηλαδή, που αιματοκύλισαν πριν (τουλάχιστον…) 30 χρόνια την πρώην Γιουγκοσλαβία, δημιουργώντας μία “πλειάδα” (πιο εύκολα ελεγχόμενων και εξαρτώμενων) κρατιδίων.

Δεν είναι άλλωστε τυχαία και η σημερινή αναφορά του Χάικο Μάας στην απόφαση του εφετείου του Διεθνούς Δικαστηρίου στη Χάγη για τον ε.α. στρατηγό των Σέρβων της Βοσνίας, Ράτκο Μλάντιτς.

Ο Μάας φαινόταν να γνωρίζει την τελεσίδικη απόφαση, πριν καλά-καλά βγει η (έτσι και αλλιώς αναμενόμενη) απόφαση ενός οργάνου δήθεν “αμερόληπτου” αλλά επί της ουσίας πειθήνιου στις εντολές των ισχυρών…

Η υπόθεση Μλάντιτς, είπε ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας (που έσυρε πρώτη το χορό διαμελισμού της πρώην Γιουγκοσλαβίας αναγνωρίζοντας μαζί με το Βατικανό την ανεξαρτησία της Κροατίας), “μας θυμίζει τους τρομερούς πολέμους της δεκαετίας του 1990, συμπεριλαμβανομένων ενεργειών γενοκτονίας, μαζικών σφαγών, εθνοκαθάρσεων. Αυτές οι τρομερές αναμνήσεις θα έπρεπε να οδηγούν στο συμπέρασμα πως το μέλλον των Δυτικών βαλκανίων βρίσκεται στην ειρήνη και τη δημοκρατία”.

Η επιλεκτική μνήμη του Μάας ασφαλώς και δεν δημιουργεί κατάπληξη. Ούτε το γεγονός ότι “ευλόγησε” τον πρόσφαταο, αντικανονικό διορισμό του (“συμπτωματικά” επίσης Γερμανού κεντροδεξιού πολιτικού) Κρίστιαν Σμιντ (Christian Schmidt) στη θέση του νέου “Ύπατου Αρμοστή” του ΟΗΕ στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, δίχως καν να συγκλιθούν και τυπικά τα αρμόδια όργανα των Ηνωμένων Εθνών.

Στους παροικούντες την “Ιερουσαλήμ” όλα αυτά δεν προκαλούν κατάπληξη. Εντούτοις, καλό θα ήταν ο γερμανικός “ρεαλισμός” να σταματήσει να φορά τις μάσκες του “ειρηνιστή” και του “καλοθελητή-επενδυτή” και να αποκαλύψει με “ειλικρίνεια” (για πολλοστή φορά) το αποτρόπαιο πρόσωπό του. Το πραγματικό. Αυτό το οποίο, κάθε φορά, πληρώνουν πολύ ακριβά οι λαοί με το αίμα τους.

Κυρίως οι λαοί των Βαλκανίων…