Γίνεται σφαγή εκεί έξω...

 

Του Γιάννη Γερονικολού 

Είμαστε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα...

Τούνη, Μιθριδάτης, Αστυπάλαια, Καλάσνικοφ, εκτελέσεις ψυχών κι ανθρώπων. Μωυσής, Λατινοπούλου, αξύριστες μασχάλες, ταγάρια, ΔΑΠίτισες-ροφοί, ριάλιτι και εφοπλιστές που χέζουν κυβερνήσεις. Σχολεία χωρίς παιδεία και ένας μπατσάκος για κάθε πρόβλημα. Κεντροδεξιά και κεντροαριστερά χωρίς να βρίσκουν κέντρο. Φαγητά michelen, δόσεις μέχρι να πεθάνουν τα παιδιά σου, μουσικά πανηγύρια, διάλογοι κωφών Και όλα αυτά ένας αχταρμάς από άσχετους τίτλους και εικόνες. Νικητής όποιος μπερδέψει πιο πολύ. Νικητής ο Ατζούν! (Δεν ξέρω ποιός είναι αυτός αλλά είναι πρώτο θέμα στο Θέμα!)

ΜΜΕ. Πουθενάδες, άμαθα κωλόπαιδα που τα έβαλαν να μαστιγώνουν τους δούλους και νομίζουν οτι έγιναν διευθυντάδες όταν δεν τους παίρνει στα σοβαρά ούτε ο τελευταίος μπράβος του μαφιόζου-αφεντικού. Γελάμε και κλαίμε με τους γελοίους τίτλους και τις γελοιότερες "ειδήσεις" που σερβίρουν οι μπουκωμένοι με κρατικό χρήμα κλέφτες κειμένων σε εργοτάξια δακτυλογράφων με κάρτα της ΕΣΗΕΑ. Θυμώνουμε με τις εφημερίδες-ζόμπι και τις τηλεοπτικές ειδήσεις για λοβοτομημένους. Με τους "αστέρες" του υπονόμου, τους επιτελείς-σφουγκοκωλάριους, τα τρεμάμενα ανθρωπάκια που υποτίθεται οτι θα ελέγχουν την εξουσία και παθητικά και παρά φύσιν συνουσιάζονται με αυτή.

Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα. Ζωντανοί μα εντελώς νεκροί εδώ και χρόνια σε μια δουλειά που δεν υπάρχει πια, σε μαγαζιά άδεια και μίζερα, που το μόνο που θυμίζει το παρελθόν τους είναι κάποιο λογότυπο που θα ξεχαστεί κι αυτό σιγά-σιγά μέχρι να βουλιάξει στη χαβούζα της νέας τάξης των νέων αφεντικών. Μαφιόζοι στην καλύτερη, απλά μεγαλοαπατεώνες στη χειρότερη, μίξη απατεωνίσκου-βδέλας και εκβιαστή- σε κάποιες περιπτώσεις.

Αλήτες-ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι φωνάζουν οι τίποτα του πληκτρολογίου που καταπίνουν την "αλήθεια" του κάθε λαμόγιου που σήκωσε ένα "ειδησεογραφικό" site αντιγράφοντας τον κόπο κάποιων δημοσιογράφων, όποιου αληταρά με ένα μπλογκ, του κάθε ψεκασμένου με σελίδα στο fb και της κάθε ψωλοκοπάνας με λιγούρια-ακόλουθους στο insta.

Ο ίδιος βλάκας θα σου πει οτι φταίς που ακόμα δουλεύεις γι αυτούς λες και ο ίδιος εργάζεται για τον Αι Βασίλη, θα αρνηθεί οτι φέρει ακέραια την ευθύνη καθώς αυτός είναι που "κλικάρει" μόνο τον κώλο της Τούνη και θα τονίσει περήφανος οτι δεν πέφτει στην παγίδα των media την ώρα που καταναλώνει ολημερίς την πούλπα που του έχουν καρφώσει ενδοφλέβια με πεταλούδα για να μην κουράζονται. Ο τέλειος πελάτης!

Κάπου εκεί έρχονται και οι ιστορίες των συναδέλφων, όπως το "όπλο" της ύλης η Dionissia Almodóvar που ψάχνεται για τον επιούσιο σε διαδικτυακές γαλέρες αφού 30 χρόνια τώρα έχει στήσει το μισό Τύπο, και σε αποτελειώνουν:

Αυτούσιο από τον "τοίχο" της

{Γράφαμε για τις απεργίες κατά του εργασιακού εκτρώματος τις προάλλες και η ατάκα νεαρού συναδέλφου ήταν "έλεος με τους συριζαιους και τους κνίτες, όλο στο δρόμο κατεβαίνουν, δλδ πόσο πασέ πια, ξεκολλάτε, αλλάξαμε αιώνα".

Μάλιστα..

Όταν πήγα πριν λίγους μήνες να μιλήσω για δουλειά, (για τη θέση του υλατζή, με βαρύ βιογραφικό 30ετιας), σε "αριστερή" , προοδευτική εφημερίδα, δέχθηκα πρόταση να πληρωθώ ΟΛΟ ΤΟ ΠΟΣΟ σε κουπόνια σούπερ μάρκετ, και να κάνω υπομονή, μέχρι να "αποδημήσει συνάδελφος, και τότε θα ανοίξει θέση για πρόσληψη και μισθό".

‘Οπως το λέω...

Τι διαφορά έχουν τα κουπόνια από τα ρεπό? Δεν θα πληρώσεις νοίκι, ούτε ΔΕΗ, αλλά τουλάχιστον με τα κουπόνια τρως κατιτις και παίρνεις κι ένα σκιπ..

Τώρα, λίγο πριν το Πάσχα, που ξαναπήγα για να μιλήσω για δουλειά, σε σάιτ πια, μεγάλης και σοβαρής οικονομικής εφημερίδας (που άλλαξε χέρια όμως και τώρα το ιδιοκτησιακό καθεστώς είναι στον αέρα) συμφώνησα για 850, έξι μέρες την εβδομάδα, 8ωρο φουλ με 30 με 35 κομμάτια τη βάρδια , και νυχτερινό (και απλήρωτο φυσικά) 4 με 12 κάθε βράδυ.. Θα πάρεις και τα κυριακάτικα, προς το παρόν τα δίνουμε ,είπε ο διευθυντής.

Για τον πρώτο μήνα πήρα 760 στην τσέπη. Για τον 2ο μήνα πήρα 700.

Σε επικοινωνία με τον διευθυντή για να πω για την οικονομική διαφορά, έλαβα άννοιες για απάντηση, "δεν ξέρω, κλπ" κλείσιμο τηλεφώνου με δέσμευση να επικοινωνήσει με το λογιστήριο και λύση του προβλήματος... απολύοντάς με!!!

Και μάλιστα χωρίς να μου το πει! Το ψυλιάστηκα την επομένη, βλέποντας τις βάρδιες του μήνα και το όνομα μου να ΛΕΙΠΕΙ πανηγυρικά από τη λίστα!

Η απάντηση στο τηλέφωνο ήταν "έκανα αυτό που ήθελες, γιατί δεν έδεσες με την ομάδα και βλέπω πως δυσφορείς, οπότε ας το λήξουμε"!!!! Και το έληξε ρε φίλε! Ούτε ίχνος ανθρωπιάς, συναδελφικότητας, να μη μιλήσω για σεβασμό, έννοιες που είναι ΤΣΑΜΠΑ γμ το φελέκι μου ...

φταίω και από πάνω που δεν έδεσα με την ομάδα! Και δυσφορώ, άκουσον άκουσον, που πήρα 150 ευρώ λιγότερα, τέτοιο θράσος.

Ε, και με λύτρωσε, μην τυχόν και πάρει και καμία ευθύνη πάνω του... Μinority report , φίλε μου. απ' τη ζωή βγαλμένα είναι αυτά.

Εν κατακλείδι, για να 'χω μεροκάματο, έπρεπε μάλλον να πω και φχαριστώ και να βολευτώ με τα 150 ευρώ μείον, γιατί... έτσι!

Η απλά να το κάνω γάργαρα γιατί "γίνεται σφαγή εκεί έξω"?

Πράγματι, συνάδελφοι, γίνεται ΣΦΑΓΗ εκεί έξω }

Yiannis Geronikolos (FB)

Πηγή: artinews.gr

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου