Ενώ η κυβέρνηση εμφανίζεται ανυποχώρητη ως προς την προώθηση του νομοσχεδίου για την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, η ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για την εθνική οικονομία και την απασχόληση, καταδεικνύει ότι οι νομοθετικές ρυθμίσεις από το 2010 έως σήμερα έχουν επιφέρει συντριπτικά πλήγματα στους εργαζόμενους.
Η “σωτηρία” των εργαζομένων και η προώθηση (με fast track διαδικασίες) μέτρων, τα οποία αυθαίρετα οι αρμόδιοι βαφτίζουν “καλές πρακτικές” είχαν ως συνέπεια την δραματική μείωση τους εισοδήματος και την αύξηση της φτώχειας, την ώρα που οι Έλληνες εργάζονται περισσότερο.

Ελλάδα: Ειδική Οικονομική Ζώνη

Αναλυτικότερα, σύμφωνα με τος επιστημονικούς συνεργάτες των συνδικάτων:

• Η Ελλάδα έχει τη χειρότερη επίδοση ως προς την ποιότητα της απασχόλησης στην Ε.Ε. και ταυτόχρονα το υψηλότερο ποσοστό υποβάθμισης της εργασίας σε σχέση με το 2010.
• Ο αριθμός των οικονομικά μη ενεργών εκτινάχθηκε και η διαφορά σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2019 υπερβαίνει τα 160 χιλιάδες άτομα. Εξάλλου, κατά το β’ τρίμηνο του 2020, ως συνέπεια του πρώτου κύματος της πανδημίας, υπήρξε μεγάλη πτώση της απασχόλησης σε σχέση με τους ίδιους μήνες του 2019 (μείωση κατά περίπου 302 χιλιάδες άτομα) και αντίστοιχα μεγάλη αύξηση του αριθμού των μη ενεργών (αύξηση κατά περίπου 297 χιλιάδες άτομα).
• Τα ποσοστά ανεργίας και υποαπασχόλησης του εργατικού δυναμικού είναι από τα υψηλότερα στην ευρωζώνη.
• Η διάρκεια της τυπικής εβδομαδιαίας εργασίας είναι η υψηλότερη στην Ε.Ε.
• Η Ελλάδα έχει το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό απασχολουμένων που εργάζονται με παρατεταμένο ωράριο, δηλαδή από 49 ώρες και άνω, μετά την Τουρκία, και το υψηλότερο ποσοστό μισθωτών στην Ε.Ε. που εργάζονται Σάββατο και Κυριακή.
• Η διευρυμένη χρήση υπερεργασίας φέρνει την αγορά εργασίας της Ελλάδας πιο κοντά στο πρότυπο των βαλκανικών χωρών, αναδεικνύοντας το αναπτυξιακό χάσμα της με τις χώρες της ευρωζώνης.
• Η Ελλάδα είναι το μόνο κράτος-μέλος της Ε.Ε. στο οποίο ο μέσος μισθός μειώθηκε σε σχέση με το 2010, ενώ κατά τη διάρκεια της πανδημίας υπήρξε περαιτέρω επιδείνωσή του.
• Η Ελλάδα είναι επίσης το μόνο κράτος-μέλος στο οποίο για το ίδιο διάστημα υπήρξε απώλεια της αγοραστικής δύναμης του μέσου μισθού και ταυτόχρονα του κατώτατου μισθού που, πλέον, βρίσκεται κάτω από το όριο της απόλυτης φτώχειας.
• Το ίδιο ισχύει και για το ποσοστό κάλυψης των συλλογικών διαπραγματεύσεων, το οποίο αποκλίνει σημαντικά από τα ισχύοντα στην Ευρώπη.
• Αξιοσημείωτα υψηλή είναι η υστέρηση που εμφανίζει η Ελλάδα ως προς τους βασικούς κοινωνικούς δείκτες της “Ατζέντας 2030” του ΟΗΕ αναφορικά με τον κίνδυνο φτώχειας στην εργασία, την εξέλιξη της φτώχειας και της άνισης διανομής του εισοδήματος.
• Η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας είναι ιδιαίτερα περιορισμένη σε σχέση με τις ανάγκες της κοινωνίας και της οικονομίας. Το 2019 το ποσοστό απασχόλησης στην Ελλάδα ήταν ίσο με 56,4%, ενώ στην Ε.Ε. το ποσοστό απασχόλησης ήταν ίσο με 68,5%.

Θατσερικοί σκελετοί

Και ενώ η κυβέρνηση κατά το πρότυπο των δανειστών μας, βγάζει τους… θατσερικούς σκελετούς από την ντουλάπα της ιστορίας, ισχυριζόμενη ότι με αυτό τον τρόπο θα πετύχει τον στόχο της ανάπτυξης, το ΙΝΕ/ ΓΣΕΕ επισημαίνει ότι κατά την διάρκεια της πανδημίας, το εθνικό οικονομικό μοντέλο αποδείχθηκε η “αχίλλειος πτέρνα της οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας”.

Η μεγάλη εξάρτησή της οικονομίας από τις υπηρεσίες, σε συνδυασμό με την επενδυτική ανεπάρκεια (σσ παρά την δεκαετή συρρίκνωση μισθών και δικαιωμάτων), δημιουργούν ένα εκρηκτικό οικονομικό κοκτέϊλ με σοβαρές παρενέργειες.

Ισχυρή μείωση καταγράφεται στην ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (-8,1%) κατά την περίοδο της πανδημίας από τον τομέα των υπηρεσιών (-9,4%) και ειδικότερα από τους κλάδους “τέχνες, διασκέδαση και ψυχαγωγία∙ άλλες δραστηριότητες παροχής υπηρεσιών, δραστηριότητες νοικοκυριών ως εργοδοτών” (-25,4%) και “χονδρικό και λιανικό εμπόριο, μεταφορές, παροχή υπηρεσιών καταλύματος και εστίασης” (-22,8%).

Αντίστοιχα είναι και τα ευρήματα ως προς τη μείωση του όγκου της απασχόλησης.

Ο αγροτοκτηνοτροφικός τομέας και η βιομηχανία εμφανίζουν σαφώς μεγαλύτερη ανθεκτικότητα απέναντι στις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας περιορίζοντας τις απώλειες της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας κατά 0,3% και 3,9% αντίστοιχα.

Από τους κλάδους της βιομηχανίας η μεγαλύτερη ανθεκτικότητα ως προς τον όγκο παραγωγής, καταγράφεται στον κλάδο “παραγωγή βασικών φαρμακευτικών προϊόντων και φαρμακευτικών σκευασμάτων” λόγω της ισχυρής ζήτησης που προκάλεσε η πανδημία για τα συναφή προϊόντα.

Αντιθέτως, τη χαμηλότερη ανθεκτικότητα παρουσίασε ο κλάδος της ένδυσης και υπόδυσης.

Ο τομέας των κατασκευών εμφανίζει ισχυρή τάση ανάκαμψης μετά τη μακροχρόνια κρίση της προηγούμενης δεκαετίας, γεγονός που αποτυπώνεται στη συνδυαστική αύξηση της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας (10,4%) και των πραγματικών επενδύσεων σε πάγια στοιχεία “κατοικιών και λοιπών κτιρίων και υποδομών” (10,7%).

Αύξηση κατά 4,9% αποτυπώνουν οι πραγματικές επενδύσεις σε εξοπλισμό τεχνολογίας πληροφοριών και επικοινωνίας ως αποτέλεσμα των ψηφιακών αναγκών που προκάλεσε η τηλεργασία και το ηλεκτρονικό εμπόριο.