Του Θέμη Τζήμα
Σε άλλες εποχές, ο Κυριάκος Μητσοτάκης με δυσκολία θα γυρνούσε στην πατρίδα μας με όσα φαίνεται ότι πήγε και “έδωσε” στην Τουρκία. Στην δική μας εποχή, τα λιβανιστήρια έχουν πιάσει δουλειά και οι διεθνολογούντες - πρωινατζήδες μάς προετοιμάζουν για μια ακόμα “περιφανή νίκη”, ενώ η αντιπολίτευση κάτι μάλλον θα πει, αλλά ψιθυρίζοντας, δεδομένου ότι θέλει να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει – για όσα φαίνεται ότι έχουν συμφωνηθεί.
Πριν ακόμα από την συνάντησή του με τον Τούρκο πρόεδρο, ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε διαμηνύσει ότι η οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών αποτελεί την πιο σημαντική διαφορά μας με την Τουρκία, μεταξύ πολλών. Θυμάστε αυτά περί μιας και μόνο διαφοράς με την Τουρκία; Λοιπόν, ξεχάστε τα. Προς τέρψη του ιδεολογικού συνεχούς μητσοτακισμού - σημιτισμού - (μέρους του) αριστερισμού, πλέον και τα τελευταία ψήγματα της δεκαετίας του ’80 δίνουν την θέση τους, ξανά, στον “πετυχημένο” συνδυασμό εθνικοφροσύνης - ραγιαδισμού.
Πλέον αναγνωρίζουμε πως έχουμε και άλλες διαφορές. Και αφού δεν θέλουμε να πολεμήσουμε, αλλά να συζητήσουμε, προφανώς επί αυτών θα συζητήσουμε. Μιας δε και εμείς δεν διεκδικούμε κάτι, θα συζητούμε επί των διαφορών τις οποίες θέτει η Τουρκία: Θράκη, αποστρατιωτικοποίηση νησιών του Αιγαίου, γκρίζες ζώνες, κλπ.
Πού εντοπίζεται η αιτία της ανερυθρίαστης και επικίνδυνης αυτής μεταβολής; Στην Ουάσιγκτον και στην επιλογή της να στρέψει το ΝΑΤΟ εναντίον της Κίνας και της Ρωσίας με ακόμα σαφέστερο τρόπο. Ποιον χρειάζονται κατεξοχήν οι ΗΠΑ στο πλαίσιο της εν λόγω πολιτικής; Όπως έχουμε πει πολλές φορές, την Τουρκία, όχι μόνο λόγω των ενόπλων δυνάμεών της αλλά και χάρη στην επιρροή της σε εκδοχές του αντιδραστικού πολιτικού Ισλάμ, κοινώς τζιχαντισμού.
Με άλλα λόγια, το ΝΑΤΟ και ειδικότερα οι ΗΠΑ ζητούν και η ελληνική κυβέρνηση πειθαρχεί. Οι ΗΠΑ ζητούν να φτιάξουμε ένοπλες δυνάμεις συμπληρωματικές προς τις τουρκικές κα τις δικές τους, με αντιπάλους την Ρωσία και την Κίνα και το εν Ελλάδι κατεστημένο σπεύδει ασμένως – με το αζημίωτο των προμηθειών φυσικά. Οι ΗΠΑ ζητούν να γίνει η ελληνική επικράτεια οικόπεδο προς στρατιωτική αξιοποίηση από τις ίδιες και εμείς χειροκροτούμε. Οι ΗΠΑ περιμένουν να ξαναμοιράσουμε την κυριαρχία μας με την Τουρκία στο πλαίσιο της επαναπροσέγγισής τους με την Άγκυρα και εμείς δεν τις απογοητεύουμε.
Παραλλήλως, σε μια επανάληψη γεγονότων τα οποία έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν, οι “τουρκοφάγοι” σύμμαχοί μας (βλ. Γαλλία) “ξαφνικά” το ξανασκέφτονται. Εδώ που τα λέμε τι να κάνουν κι αυτοί; Να σπεύσουν να πολεμήσουν για χατίρι εκείνων των οποίων οι μόνες σταθερές “εθνικές γραμμές” είναι όσες τους δίνουν σε non-papers οι γνωστές πρεσβείες;
Ο Έλληνας πρωθυπουργός “πουλάει” την άτακτη και στρατηγικού χαρακτήρα υποχώρησή του σε θέσεις της Τουρκίας ως “ομαλοποίηση” και αποφυγή προκλήσεων και εντάσεων. Ποιος προκαλεί και ποιος οξύνει τις εντάσεις; Και οι δύο; Προφανώς αυτή είναι πλέον η θέση της κυβέρνησης. Υπήρχαν και άλλοι (πέραν του πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού από τον οποίο όμως είχαμε απαλλαγεί σχετικώς νωρίς) που μοιράζονταν τέτοιου τύπου θέσεις: εκείνοι που είχαν αποσύρει το 1967 την ελληνική μεραρχία από την Κύπρο για να μην προκαλούνται οι Τούρκοι και εκείνοι που κατέβαζαν σημαίες από ελληνικά νησιά για τους ίδιους λόγους.
Αφήνουμε πίσω το καλοκαίρι του 2020 λοιπόν. Να προσέξουμε μην τυχόν και βρούμε μπροστά μας όμως το καλοκαίρι του 1974.
Πηγή: ΚΟΣΜΟΔΡΟΜΙΟ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου