Θέλετε μια γεύση από φιλό- Αμερικανό Ερντογάν και (συν)ομοσπονδία;

 

Του Θέμη Τζήμα

Αναρωτιέμαι αν το ελλαδικό και ελληνοκυπριακό κατεστημένο θα τολμήσει ποτέ να ομολογήσει ότι είναι πολύ ευχαριστημένο από την πολιτική Ερντογάν αυτό το καλοκαίρι.

Αναρωτιέμαι αν θα τολμήσουν να ομολογήσουν – και δεν αναφέρομαι μόνο στις σημερινές ηγεσίες – ότι η απόλυτη προσχώρηση στην αμερικανοκρατία και η προσφορά του τόπου μας ως εν δυνάμει ορμητηρίου εναντίον της Ρωσίας, γίνεται – επιπλέον των κερδών σε προσωπικό επίπεδο – για να κερδίζουμε λίγους μήνες τουρισμού, εν γνώσει μας ότι κατά τη διάρκεια αυτών των μηνών, η τουρκική ηγεσία θα λαμβάνει πράσινο φως προκειμένου να συνεχίζει να προωθεί με λιγότερο στρατιωτικό τρόπο, τα ίδια τα οποία προωθούσε πέρυσι το καλοκαίρι δια των φρεγατών.

Αναρωτιέμαι αν θα παραδεχτούν ότι η δικοινοτική, διζωνική (συν)ομοσπονδία μπορεί να είναι μόνο αυτό που σήμερα ανακοίνωσε ο πρόεδρος της Τουρκίας: αποδοχή τετελεσμένων της εισβολής και κατοχής, δύο κράτη – κατ’ ουσίαν – κηδεμονία της Τουρκίας στο σύνολο του νησιού.

Αναρωτιέμαι αν ο ελληνισμός θα ξυπνήσει έστω σήμερα από τον λήθαργο και την ψευδαίσθηση της “παγωμένης” σύγκρουσης του Κυπριακού, κατανοώντας ότι η σύγκρουση “ξεπάγωσε” – αν και όχι ακόμα και με στρατιωτικά μέσα – από τότε που άνοιξε ζήτημα φυσικών πόρων.

Σήμερα, οι ανακοινώσεις περί Βαρωσίων και δυνατότητας επανάκτησης περιουσιών από τους Ελληνοκυπρίους, εφόσον φυσικά αναγνωρίσουν την τουρκοκυπριακή οντότητα ως κράτος δεν αποτελούν μόνο αλλαγή του “παγωμένου” καθεστώτος της περιοχής. Δείχνουν ότι η Τουρκία έχει μετρήσει τις αντιδράσεις και επιχειρεί ταυτοχρόνως, περαιτέρω “ομαλοποίηση” της κατοχής, σταδιακή αποδοχή της από τους Ελληνοκυπρίους, εκ των πραγμάτων επέκταση του Αττίλα, όπως και να δείξει προς τη Δύση ότι δεν επιθυμεί να στρατιωτικοποιήσει περαιτέρω την κατάσταση.

Η Τουρκία επιπλέον με τις σημερινές της ανακοινώσεις αποδεικνύει ότι παρά τις όποιες αντιδράσεις μέρους της τουρκοκυπριακής αντιπολίτευσης, είναι εκείνη η οποία κρατά τα κλειδιά: χωρίς αναγνώριση της τουρκικής κηδεμονίας επί της Βόρειας Κύπρου – και επομένως επί της Κύπρου συνολικά – δεν υπάρχει καμία λύση.

Αυτή θα είναι και η (συν)ομοσπονδία: μια de jure αναγνώριση των τετελεσμένων της τουρκικής κατοχής, με ηγετικό τον ρόλο της Τουρκίας.

Όσοι δε, νομίζουν ότι ο αφοπλισμός – ακόμα περαιτέρω – της Κυπριακής Δημοκρατίας πρόκειται να εξευμενίσει την Τουρκία ας θυμηθούν την απόσυρση της μεραρχίας από τη δικτατορία και πιο πρόσφατα την κήρυξη εμπράκτως της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ανοχύρωτη χώρα, το καλοκαίρι πέρυσι, όταν ο κος Αναστασιάδης είχε δηλώσει πως αν υπό οποιεσδήποτε συνθήκες ο κυπριακός ελληνισμός έπαιρνε τα όπλα έναντι της Τουρκίας – επομένως ακόμα και για να υπερασπιστεί την εναπομείνασα ελεύθερη πατρίδα του – θα εξαφανιζόταν. Η Τουρκία θα οπλίσει τη Βόρεια Κύπρο σαν αστακό προκειμένου να ελέγξει τη Μέση Ανατολή αλλά και την όποια προσπάθεια επανεξοπλισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Μάλιστα, θα πρέπει να δούμε πως η αντίδραση του υπουργείου εξωτερικών των ΗΠΑ στις σημερινές ανακοινώσεις του Τούρκου προέδρου για τα Βαρώσια είναι μάλλον ήπια. Τονίζει την πάγια θέση των ΗΠΑ, όπως και όλων των κρατών σχεδόν ανά τον κόσμο περί σεβασμού των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και περί διαλόγου. Σε λίγο καιρό από τώρα που θα μιλούμε στην βάση του νέου τετελεσμένου θα δούμε τα επίχειρα. Αυτή η ηπιότητα από πλευράς Ουάσιγκτον, “μυρίζει” προηγηθείσα ενημέρωση από πλευράς του Ερντογάν. Οι δε, σημερινές εξαγγελίες του προέδρου της Τουρκίας συνιστούν τις πλέον συμβατές με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, εξ εκείνων, στις οποίες ο πρόεδρος της Τουρκίας θα μπορούσε να προβεί.

Και όμως: η Τουρκία έχει πει πολλές φορές τι φοβάται και αυτό είναι ένα πολύ καλά εξοπλισμένο και αξιόμαχο κράτος στον νότο. Θα αρκούσε, να προβεί η Κυπριακή Δημοκρατία σε ένα ουσιώδες πρόγραμμα εξοπλισμού, με αντιαεροπορική άμυνα, αεροπορία, ναυτικό, πυραύλους και αξιόμαχο στρατό ξηράς, συνδυαστικά προς την αναβίωση του δόγματος του ενιαίου αμυντικού χώρου, ούτως ώστε η Τουρκία να δει την Κύπρο να μετατρέπεται σε σημείο περικύκλωσής της από τον Νότο.

Εμείς όμως προτιμούμε να επιδιδόμαστε στον αβλαβή χαρτοπόλεμο ανακοινώσεων, έως ότου η “μεγαλοσύνη” της άλλης πλευράς τελειώσει για να καταπιεί και τον υπόλοιπο κυπριακό Ελληνισμό.


Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου