Η Jack Monroe, συγγραφέας και food blogger, που προτείνει συνταγές για μικρούς προϋπολογισμούς, αμφισβητεί το ύψος του πληθωρισμού τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και στον κόσμο ολόκληρο, αποδεικνύοντας με συγκριτικά στοιχεία ότι τα φτωχά νοικοκυριά πλήττονται περισσότερο από την αύξηση των τιμών. 

Τον περασμένο Δεκέμβριο, ο πληθωρισμός ήταν 5,4% στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το όριο του 5%, που αναμενόταν για τον προσεχή Απρίλιο σύμφωνα με την πρόβλεψη της Τράπεζας της Αγγλίας, ξεπεράστηκε πέντε μήνες νωρίτερα! 

Αλλά αυτό το ήδη υψηλό ποσοστό προσφέρει μια ελλιπή εικόνα της αύξησης των τιμών, σύμφωνα με την Jack Monroe. Όπως δήλωσε στους The Sunday Times η δημοσιογράφος «Αυτό το ποσοστό του 5,4% με ενοχλεί, γιατί δεν είναι αντιπροσωπευτικό της δικής μου εμπειρίας, ούτε εκατομμυρίων άλλων ανθρώπων», όπου οι αυξήσεις σε ορισμένα αγαθά φθάνουν και το 344%.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Monroe, ο πληθωρισμός έχει μεγαλύτερη επίδραση στα βαλάντια των φτωχών οικογενειών. Ειδικά στο ταμείο του σούπερ μάρκετ. Η Monroe αποδεικνύει τη διαφορά, συγκρίνοντας τις τιμές των προϊόντων σε όλα τα μεγάλα σούπερ μάρκετ από το 2012. Πριν από ένα χρόνο, 500  γραμμάρια ζυμαρικών στο σούπερ μάρκετ της περιοχής της κόστιζαν 29 πένες, σε σύγκριση με 70 που κοστίζουν σήμερα, σημειώνοντας αύξηση 141%. Η τιμή στο ρύζι αυξήθηκε κατά 344%. Στο Σάουθεντ (ανατολικά του Λονδίνου), το καλάθι αγορών που κόστιζε 10 λίρες (12 ευρώ) το 2012, κοστίζει σήμερα, δηλαδή δέκα χρόνια αργότερα, 17,11 λίρες (20,54 ευρώ). Tην ίδια στιγμή, οι μισθοί παραμένουν ίδιοι ή και χειρότεροι.

Σε άλλες χώρες οι εργαζόμενοι χρεώθηκαν στη διάρκεια της πανδημίας για να τα βγάλουν πέρα και πρέπει τώρα να εργάζονται με «φτωχότερες συνθήκες εργασίας…» για να ξεπληρώσουν τα δάνεια. Κανείς δεν γράφει ότι γι’ αυτήν την κατάσταση ευθύνονται οι τράπεζες που αύξησαν τα επιτόκια των δανείων. Ούτε θα γράψει κανείς για τις επιθέσεις στα εργασιακά δικαιώματα(δες και τη σχετική νομοθεσία της κυβέρνησης Μητσοτάκη) μήτε για την "ουμπεροποίηση" των εργασιακών σχέσεων (δες e-food και Wolt). Για μια ακόμα φορά τις ζημιές θα τις πληρώσουν οι πολλοί. Κι όχι μόνο αυτό, η πανδημία θα αποτελέσει «ευκαιρία» (έτσι δεν έλεγαν;) για κάποιους να συσσωρεύσουν υπερκέρδη (όπως ο Τζεφ Μπέζος).

Για τους «πολλούς» η λύση για να επιβιώσουν είναι να πάνε να καλλιεργήσουν τους κήπους τους, όπως στο Βιετνάμ, ή να ριχτούν στη Μεσόγειο και στον ποταμό Ρίο Γκράντε για να περάσουν απέναντι, στις ΗΠΑ ή στο Ηνωμένο Βασίλειο. Όμως και εκεί η κατάσταση για τους «από κάτω» είναι τραγική. Δεν απομένει, λοιπόν, παρά να βγουν στους δρόμους για να διεκδικήσουν τη ζωή τους. Αυτή είναι η μοναδική επιλογή...


Πηγή: artinews.gr