Όμως, οι απειλές για στρατιωτική δράση της Τουρκίας και η ευθεία αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε δεκάδες νησιά και βραχονησίδες του Αιγαίου, είναι οι αιτίες που επιβάλλουν την αμυντική οργάνωση των ελληνικών νησιών. Η απειλή κατά της ελληνικής εδαφικής κυριαρχίας, γίνεται και πολύ συγκεκριμένη, από την αποστολή της 4^ης Τουρκικής Στρατιάς, που ως αποβατική δύναμη, είναι αναπτυγμένη κατά μήκος της τουρκικής ακτογραμμής στο Αιγαίο και κυρίως, απέναντι από μεγάλα Ελληνικά νησιά, τη Λέσβο, τη Χίο, τη Ρόδο, το Καστελόριζο.

Κάθε χρόνο, η 4^η Τουρκική Στρατιά πραγματοποιεί την αεροναυτική άσκηση EFES (το όνομα προέρχεται από την πόλη της Εφέσου κοντά στην Σμύρνη), που τα βασικό σενάριο της τουρκικής άσκηση προβλέπει, την απόβαση και την κατάληψη νησιών, καθώς επίσης και τον ναυτικό αποκλεισμό μεγάλων νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Συμμετέχει, μεγάλος αριθμός αποβατικών σκαφών, ειδικές αποβατικές δυνάμεις πεζοναυτών, επιθετικά ελικόπτερα και Φρεγάτες, που ανήκουν στην οργανική δύναμη της 4^ης Τουρκικής Στρατιάς , που έχει έδρα την Σμύρνη. Η Τουρκία, συμπεριφέρεται ως αναθεωρητική – επεκτατική δύναμη.

Όλα αυτά μαζί και επιπλέον , με την νομοθετημένη από το Τουρκικό Κοινοβούλιο το 1995, ευθεία «απειλή πολέμου» ή το casus belli της Τουρκίας κατά της Ελλάδας, καθιστούν υποχρεωτική την αμυντική οργάνωση των ελληνικών νησιών. Η «ένοπλος επίθεσις» της Τουρκίας , ως πιθανό ενδεχόμενο, είναι διαρκώς ante portas, από το 1974. Και η Ελλάδα, κατόπιν αυτών, υποχρεούται, να φροντίζει για την εθνική ασφάλεια των εδαφών της. Έτσι, ενεργοποίησε το γράμμα και το πνεύμα του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, που ορίζει ότι: «ΤΙΠΟΤΑ δεν εμποδίζει το φυσικό δικαίωμα ατομικής ή συλλογικής νομίμου αμύνης εις περίπτωσιν που μέλος των Ηνωμένων Εθνών υποστεί ενοπλον επίθεσιν». Και η Ελλάδα, πλήρως ευθυγραμμισμένη με την Διεθνή Έννομη Τάξη, οργανώνει, όπως αυτή κρίνει αναγκαίο, την άμυνα της, προκειμένου να αποτρέψει ή και να αντιμετωπίσει ένοπλη επίθεση, που θα αποσκοπεί στην εδαφική της συρρίκνωση ή θα απειλήσει την εδαφική της ακεραιότητα.

Η Ελλάδα αντιμετωπίζει με ψυχραιμία τις τουρκικές προκλήσεις , αποφεύγει την κλιμάκωση, αλλά και ενημερώνει τους Διεθνείς οργανισμούς. Όμως αυξάνουν οι ενδείξεις και οι εκτιμήσεις, αρμοδίων παραγόντων στα υπουργεία Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών, ότι η Τουρκία επιζητεί, ένα ελεγχόμενο θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα, που θα είναι ορατή η απειλή της στρατιωτικής κλιμάκωσης. Κατά την Τουρκική εκτίμηση, η απειλή στρατιωτικής σύγκρουσης, θα υποχρεώσει την Ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να αποφύγει πολεμική σύρραξη, να αποδεχτεί την έναρξη διμερών διαπραγματεύσεων, δηλαδή, τη συζήτηση επί θεμάτων, που αφορούν τουρκικές εδαφικές αξιώσεις σε βάρος της Ελλάδας. Και δεδομένου ότι, η θέση του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., απέναντι στην παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας, είναι μάλλον χαλαρή, επί της ουσίας κραυγαλέα φιλοτουρκική, η Ελλάδα απευθύνεται στον ΟΗΕ, εφιστώντας την προσοχή του Διεθνούς Οργανισμού και παράλληλα προειδοποιώντας, ότι δεν αποκλείεται η δημιουργία νέας σοβαρής εστίας έντασης και πιθανής στρατιωτικής αντιπαράθεσης μεταξύ δυο κρατών μελών του ΝΑΤΟ, τινάζοντας στο αέρα την συνοχή της Ν.Α. πτέρυγας της Συμμαχίας, σε μια ιδιαίτερα κρίση περίοδο, λόγω και του πολέμου στην Ουκρανία