Πέραν όμως όλων αυτών των εξόχως γαργαλιστικών, υπάρχουν και άλλα τα οποία μας δένουν εδώ και χρόνια με τη Σαουδική Αραβία. Άλλωστε, πώς να ξεχάσουμε τη δήλωση του Α/ΓΕΕΘΑ στρατηγού Φλώρου περί των κοινών αξιών τις οποίες μοιραζόμαστε με τη Σαουδική Αραβία;

Για εμάς, την Ελλάδα και την κυβέρνησή της, δεν αρκεί μια συμπόρευση συμφερόντων με τη Σαουδική Αραβία και με τον MBS. Εμείς θέλουμε ένα «γάμο από έρωτα». Εκεί όπου ακόμα και οι ΗΠΑ διστάζουν να βροντοφωνάξουν ότι δεν έχουν καμία αναστολή ως προς τη συμμαχία τους, εμείς, ως γνήσιοι υπεργολάβοι για τις βρωμοδουλειές της Ουάσιγκτον, το θεωρούμε τιμή μας και καμάρι μας. Ως εκ τούτου είναι λογικό να αποτελούμε το πρώτο κράτος-μέλος της Ε.Ε. στο οποίο έρχεται ο MBS μετά την δολοφονία Κασόγκι.

Ακόμα και στις ΗΠΑ άλλωστε, οι δημοσιογράφοι μπορούν να θέτουν δύσκολα ερωτήματα στην ηγεσία της χώρας. Εδώ, μέσα από ένα μείγμα άγνοιας και λίστας Πέτσα, όχι μόνο δε θα ρωτήσει κανένας δημοσιογράφος τίποτα δύσκολο, αλλά αντιθέτως θα πανηγυρίζουν όλοι εν χορώ.

Κάπως έτσι, η διακηρυσσόμενη «πολιτική των αξιών», η οποία κατά την κυβέρνηση και όχι μόνο, επιβάλλει να μετατρέψουμε τις σχέσεις μας με τη Ρωσία σε εχθρικές, πετιέται από το παράθυρο. Δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, ΛΟΑΤΚΙ+, κράτος δικαίου, πόλεμος στον τζιχαντισμό, διεθνές δίκαιο κλπ., είναι ωραία πράγματα. Αρκεί να αφορούν τη Ρωσία, τη Λευκορωσία, τη Βενεζουέλα και την Κίνα.

Όπως λέγανε και οι αδερφοί Μαρξ, αυτές είναι οι αξίες μας. Αλλά αν δεν σας αρέσουν, έχουμε και άλλες.

Επειδή φυσικά όλα αυτά τα περί αξιών δεν αντέχουν σε σοβαρή συζήτηση, όταν μιλούμε για κυβερνήσεις, οι οποίες με ένα νεύμα της πρεσβείας των ΗΠΑ πρωτίστως, του Ισραήλ δευτερευόντως και της Γερμανίας κατά τρίτον, είναι διατεθειμένες να «καταπιούν» οτιδήποτε από οποιονδήποτε, ας πάμε στη realpolitik, την οποία κάποιοι ανακαλύπτουν ξανά.

Στο πιάτο των διαπραγματεύσεων θα κατέχει μείζονα θέση η στρατιωτική συνεργασία, λένε οι κυβερνητικές πηγές. Εδώ όμως αρχίζουν να αναφύονται κάποιες ενοχλητικές «λεπτομέρειες». Για την Σαουδική Αραβία, το Ιράν συνιστά κίνδυνο.

Για την Ελλάδα, με δεδομένο ότι από τους Περσικούς Πολέμους έχουν παρέλθει μερικές χιλιάδες χρόνια, δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε κάτι σχετικό. Ιδίως όταν το Ιράν εν μέσω μνημονίων στήριζε την ελληνική οικονομία ενεργειακώς, σε αντίθεση με τους άλλους «συμμάχους» μας. Παρόλα αυτά, επειδή πλέον δεν είμαστε πολύ μικρή χώρα για οποιαδήποτε ατιμία, έχουμε δικαιολογήσει τις δολοφονίες Ιρανών αξιωματούχων (βλ. δολοφονία Σολεϊμανί) και έχουμε παράσχει την επικράτειά μας, προκειμένου να «προπονείται» η Ισραηλινή αεροπορία για πλήγματα εναντίον της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Εσχάτως αποπειραθήκαμε να ληστέψουμε και το ιρανικό πετρέλαιο. Κοινώς έχουμε δώσει διαπιστευτήρια αναξιοπρεπούς εχθρότητας προς το Ιράν.

Από την άλλη όμως, η Σαουδική Αραβία ουδόλως δείχνει να μοιράζεται, ιδίως εσχάτως, το δικό μας αίσθημα κινδύνου από την Τουρκία. Αντιθέτως, στην πρόσφατη συνάντηση του MBS με τον πρόεδρο Ερντογάν, οι παλιές «πίκρες» μπήκαν στο περιθώριο, σε ατμόσφαιρα «ειλικρίνειας και αδερφοσύνης», κατά το κοινό ανακοινωθέν των δύο μερών. Παρεμπιπτόντως, δεν έδειξε ιδιαιτέρως να στεναχωριέται για τέτοιες διεργασίες, ούτε ο άλλος μεγάλος μας «σύμμαχος» στην περιοχή, το Ισραήλ.

Επομένως, η «ρεαλιστική» μας πολιτική αρθρώνεται περίπου ως εξής: ο κίνδυνός σου, κίνδυνός μου, ο κίνδυνός μου, φίλος σου.

Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι για να δικαιολογηθούν τα παραπάνω, οι προπαγανδιστές του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών θα μας μιλήσουν για πετροδολάρια, όπλα, αντιτουρκικούς άξονες, ακόμα και για διαμεσολαβητικές πρωτοβουλίες του MBS μεταξύ της Τουρκίας και ημών, όποτε δυσκολέψουν τα πράγματα.

Δεν θέλουμε να στεναχωρήσουμε κανέναν, αλλά μια χώρα, η οποία ξεκίνησε μαζί με πάμπλουτες μοναρχίες και όχι μόνο, να καθυποτάξει την πάμφτωχη Υεμένη και έφτασε να μην μπορεί να φυλάξει ούτε τις εγκαταστάσεις της Aramco στα εδάφη της και να έχει ανάγκη τους ελληνικούς Patriot, δεν αποτελεί ακριβώς στρατιωτικό φόβητρο για τον οποιονδήποτε. Εκτός και αν ως στρατιωτική συνεργασία, εννοεί η κυβέρνηση, τώρα που έκανε την αρχή, να «ξεφορτώσει» και άλλο τα νησιά μας από οπλικά συστήματα, ικανοποιώντας περαιτέρω τις τουρκικές απαιτήσεις.

Το προτεκτοράτο η Ελλάς, προσφέρεται σαν εξωχώρια χαβούζα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Αυτά τα οποία ο Μπάιντεν διστάζει να πει επισήμως, εξαιτίας κάποιων πιέσεων που ακόμα υφίστανται εντός ΗΠΑ, οι κυβερνώντες του πτώματος της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας, τα πράττουν χωρίς να ακούγεται «κιχ» διαμαρτυρίας. Με ολίγη από εθνικόφρονα «αντιτουρκισμό» όλα δικαιολογούνται. Ο δε διάχυτος δικαιωματισμός και τα κόμματά του, απολαμβάνουν τις διακοπές τους σε κάποιο ελληνικό νησί, με χαμηλή ταχύτητα Internet. Μην φτάνουν άβολες ειδήσεις.