Μάνος Χατζιδάκις

Είναι τόσο ζοφερή η πολιτική πραγματικότητα που νιώθω σχεδόν αμήχανη να συντάξω ένα πολιτικό κείμενο στοιχειωδώς επαρκές και ανάλογο με τα σύγχρονα τεκταινόμενα στην χώρα μας, μ’ αυτήν την κυβέρνηση του άγριου νεοφιλελευθερισμού , των 30.000 νεκρών της πανδημίας, του α-νόητου απόλυτου φιλοαμερικανισμού η οποία κηρύσσει μόνη της τον πόλεμο ενάντια στους Ρώσους, εκθέτοντας τη χώρα σε άμεσο κίνδυνο πολεμικής εμπλοκής για «ξένα χωράφια», αφήνοντας μετέωρη ταυτόχρονα, οποιαδήποτε πολιτική συμμαχία υπεράσπισης της Κύπρου, τουλάχιστον. Μια Κυβέρνηση με τους ακροδεξιούς και χουντονοσταλγούς υπουργούς της να συνεργάζονται απρόσκοπτα με πρώην εκσυγχρονιστές Σημητικούς ακόμα και πρώην ανανήψαντες Κνίτες.

Ψάχνω μάταια μια συνολική αφήγηση η οποία να δικαιολογεί την τερατική απάθεια μιας αστικής τάξης που κυβερνάει απρόσκοπτα και μόνο σύμφωνα με το πολύ στενό της συμφέρον, σχεδόν αδιάφορη μπροστά στις τεκτονικές αλλαγές που φέρνει ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι απαιτήσεις των Δημοκρατικών της Ουάσιγκτον να βυθιστεί στην ύφεση και την αποβιομηχάνιση ολόκληρη η Ευρώπη και ιδίως η ΕΕ, με την Γερμανία να μετατρέπεται σε βιομηχανικό μουσείο, όπως είπε κάπου, κάποιος Γερμανός Βιομήχανος.

Εξαίρεση σ’ αυτό αποτελούν φυσικά οι εφοπλιστές μας που δρουν κανονικά και μόνον υπέρ του συμφέροντός τους, γράφοντας στα παλαιά τους υποδήματα της «κυρώσεις κατά της Ρωσίας», υποχρεώνοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη να διαφοροποιηθεί μόνον γι’ αυτούς στα αρμόδια όργανα της ΕΕ.

Οπωσδήποτε το υλικό των τελευταίων μόνο δύο χρόνων, θα αρκούσε για να γραφεί ένα σενάριο πολιτικού θρίλερ, ή ενός φιλμ νουάρ, το οποίο θα μας εκτόνωνε και θα δικαίωνε αισθητικά την εποχή μας, μιας και κατά τον Ρολάν Μπαρτ ο κινηματογράφος πλάθει σημεία αναφοράς και μύθους που λειτουργούν αρχαιτυπικά και έχουν την δύναμη και την επιδραστικότητα να διαμορφώνουν την άποψή μας για τον κόσμο που ζούμε. Γίνεται δηλαδή ο κινηματογράφος φακός φίλτρο των γεγονότων και της πρόσληψης της πραγματικότητας.

Όμως τώρα και εδώ, δεν πρόκειται περί αυτού.

Ζητώντας λοιπόν εκ των προτέρων συγνώμη για την ανεπάρκεια της συνολικής μου οπτικής αλλά και την σχετική μου αφωνία μπροστά στο απύθμενο θράσος ενός ξεσαλωμένου πολιτικού προσωπικού, πλήρως εξωνημένου , θα προσπαθήσω με πινελιές να σκιαγραφήσω τα πολύ τελευταία «πολιτικά» γεγονότα. Ισως και ως στοιχεία του σεναρίου που μας ταλανίζει.

Έχουμε λοιπόν και λέμε:

28 Σεπτεμβρίου 2022

Κατ’ αυτήν την σημαδιακή ημερομηνία, η υπόθεση Siemens, που θεωρήθηκε ως ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της σύγχρονης πολιτικής ζωής της χώρας, τελικά κατέληξε σε μαζικές αθωώσεις.

Γιατί σημαδιακή;

Διότι στις 28 Σεπτεμβρίου 1960 ξέσπασε ένα σκάνδαλο, το οποίο έφερε στο φως μια πολύ παράξενη υπόθεση, αυτήν του ναζί αξιωματικού και εγκληματία πολέμου Μαξ Μέρτεν.

Αυτός ο ναζί εγκληματίας πολέμου λοιπόν, που δικάστηκε με τα χίλια ζόρια και αποφυλακίστηκε με σκανδαλώδεις ενέργειες του Κ. Καραμανλή του πρεσβύτερου εννοείται, τον κατηγόρησε δημοσίως για συνεργασία με τους Γερμανούς στην Κατοχή. Φυσικά σε όλο αυτό το σενάριο παίζει και ένας θησαυρός που δεν βρέθηκε ποτέ, όπως και το ότι δεν αποδείχθηκε με αδιάσειστα στοιχεία και η παραπάνω συνεργασία .

Να τονίσουμε, για να συνδέσουμε τα γεγονότα με το σήμερα, ότι είχε προηγηθεί στις 13 Νοεμβρίου του 1958, η γερμανοελληνική οικονομική συμφωνία σε μυστικό παράρτημα της οποίας «ο Καραμανλής υποσχέθηκε στον Γερμανό Καγκελάριο Αντενάουερ ότι η Ελλάδα θα ανέστελλε όλες τις διώξεις και θα παρέδιδε τον Μέρτεν στη Γερμανία», σύμφωνα με στοιχεία που πολλά χρόνια αργότερα είδαν το φως της δημοσιότητας.

Σε αντάλλαγμα η Ελλάδα πήρε 200 εκατομμύρια μάρκα με επιτόκιο 6% και την είσοδο γερμανικών εταιρειών, όπως η SIEMENS, στην ελληνική αγορά.

Δύο τεράστια σκάνδαλα που καθόρισαν την οικονομική και βιομηχανική πολιτική του ελληνικού κράτους , με κυβερνήτες τους νικητές του εμφυλίου, φέρουν την ίδια ημερομηνία.

Ποιος είπε ότι η Ιστορία δεν έχει χιούμορ. Συνήθως μαύρο.

Θεωρητικά το σκάνδαλο Ζήμενς, το σημερινό εννοώ, θεωρήθηκε ως ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της μεταπολίτευσης.

Και αφορούσε την περιβόητη σύμβαση 8002/1997 για τη ψηφιοποίηση του ΟΤΕ.

Η ζημιά του Δημοσίου ανήλθε στα 70 εκατομμύρια ευρώ (είκοσι τρία δις οχτακόσιες πενήντα δύο χιλιάδες πεντακόσιες δραχμές τότε), η δε εμπλοκή του γερμανικού κολοσσού Siemens καθώς και στελεχών των δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων της εποχής Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, αποδείχθηκε με έγγραφα και μάρτυρες!

Ήρθαν δε έτοιμα από τη Γερμανική Δικαιοσύνη!

Αλλά φευ. Τίποτα δεν πτοεί την Ελληνική Δικαιοσύνη, όταν δεν πρόκειται να δαγκώσει κάποιον ξυπόλυτο.

Δεν ανακάλυψε τίποτε επί 15 χρόνια έρευνας, κανένα «μαύρο ταμείο», ούτε «μίζα» από τη γερμανική εταιρία προς τα στελέχη του ελληνικού Δημοσίου και τα κόμματα, παρότι το παραδέχονταν οι ίδιοι οι δωρητές και δωρολήπτες (βλέπετε Θ. Τσουκάτο) και ο Χριστοφοράκος έφυγε για τη Γερμανία, όπου έλυσε εκεί ήσυχα και ωραία τις διαφορές του.

Όλες δε οι πράξεις που τελέστηκαν μετά το 2002 , πράξεις ξεπλύματος βρώμικου χρήματος που είχαν αποδοθεί στους 22 κατηγορούμενους πρωτοδίκως, παραγράφησαν γιατί έχει περάσει εικοσαετία από την τέλεση τους.

Εν ολίγοις οι δικαστικές αρχές δεν μπόρεσαν να κάνουν τη δουλειά τους μέσα στα όρια που ορίζει ο νόμος.

Και για να είναι πλήρη τα στοιχεία του σεναρίου της κωμωδίας (διότι το σενάριό μας είναι τραγικωμωδία με στοιχεία φιλμ νουάρ, πολιτικού θρίλερ , σπλάτερ και καθαρόαιμης κωμωδίας) ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ισίδωρος Ντογιάκος διέταξε τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης για να εντοπιστούν ποινικές ευθύνες όσων συνέβαλαν στις καθυστερήσεις.

Διότι ως γνωστόν στη χώρα όπου ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα, όταν ορδές Ματατζήδων σαπίζουν στο ξύλο ανύποπτους πολίτες, μανάδες, πατεράδες και παιδιά στα πάρκα, ο αρμόδιος υπουργός για να καταλαγιάσει την οργή του κόσμου διατάσσει κάποια ΕΔΕ, όταν Δικαστές αποφυλακίζουν δολοφόνους και παιδοβιαστές, ασκείται Αναίρεση από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και όταν παραγράφεται το μεγαλύτερο σκάνδαλο της μεταπολίτευσης, διατάσσεται Προκαταρτική ΄Ερευνα και ΟΛΑ ΚΑΛΑ…

Και συνεχίζουμε με το μη σκάνδαλο ΝΟVARTIS…

Για την ιστορία και μόνο σας παραπέμπουμε σε μέρος των στοιχείων που περιλαμβάνονται στη Βικιπαίδεια , μιας και ο ιστορικός του μέλλοντος από κει μάλλον θα ενημερώνεται:

«Η υπόθεση Novartis στην Ελλάδα αναφέρεται σε έρευνα των ελληνικών και αμερικανικών δικαστικών και ρυθμιστικών αρχών σχετικά με τον χρηματισμό πολιτικών, κρατικών αξιωματούχων και ιατρών του εθνικού συστήματος υγείας^[1] στην Ελλάδα από την πολυεθνική φαρμακοβιομηχανία Novartis, προς όφελος των συμφερόντων της.

Η διερεύνηση της υπόθεσης Novartis ξεκίνησε αρχικά από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ ύστερα από καταγγελίες για αθέμιτες πρακτικές της εταιρείας και συγκεκριμένα για χρηματισμό πολιτικών προσώπων και ιατρών. Τον Ιούνιο του 2020 η θυγατρική εταιρεία Novartis Hellas συμφώνησε να καταβάλει το ποσό των 225 εκατομμυρίων δολαρίων στο πλαίσιο εξωδικαστικού συμβιβασμού με τις ανωτέρω αρχές, παραδεχόμενη ότι από το 2012 έως το 2016 η εταιρεία προχώρησε σε αθέμιτες παροχές προς υπαλλήλους κρατικών νοσοκομείων και κλινικών στην Ελλάδα ώστε να αγοράζουν περισσότερα φάρμακα της.^»

Την ίδια εποχή λοιπόν η Ελληνική Δικαιοσύνη αποφαίνεται ότι δεν υφίσταται σκάνδαλο NOVARTIS και στις 29 Σεπτεμβρίου 2022 παραπέμπονται στο Ειδικό Δικαστήριο προκειμένου να δικαστούν τόσο η Ελένη Τουλουπάκη πρώην Εισαγγελέας διαφθοράς που είχε χειριστεί την υπόθεση NOVARTIS, όσο και ο πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, προς τέρψιν και άγρια χαρά του Ανδρέα Λοβέρδου και του Αδώνιδος Σπυρίδωνος Γεωργιάδη.

Η παραπομπή έγινε με βάση το αμετάκλητο παραπεμπτικό βούλευμα που εξέδωσαν τα μέλη του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου.

Η πρώην επικεφαλής της Εισαγγελίας Διαφθοράς κατηγορείται για κατάχρηση εξουσίας για το ότι δεν απέστειλε στη Βουλή καταγγελίες, που είχε υποβάλλει το ΚΙΝΑΛ κατά των τότε υπουργών Παν. Κουρουμπλή και Ανδρέα Ξανθό που διαχειρίστηκαν το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Υγείας επί κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ.

Ο πρώην υπουργός, αντιμετωπίζει κατηγορίες ηθικής αυτουργίας σε κατάχρηση εξουσίας για την Ελένη Τουλουπάκη σχετικά με τις καταγγελίες ΚΙΝΑΛ κατά Παν. Κουρουμπλή.

Εν ολίγοις και χωρίς να παίρνουμε θέση συνολικά για το βίο και την ιστορία των δύο δικαστών, άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε.

Οι κατήγοροι μετατράπηκαν σε κατηγορουμένους επειδή ακριβώς ξεκίνησαν την έρευνα, στηρίχθηκαν σε στοιχεία που τους απέστειλε η Αμερικανική Δικαιοσύνη και η Εισαγγελέας προσπάθησε να θεμελιώσει τις κατηγορίες .

Το σύστημα αντέδρασε λυσσωδώς και παρέπεμψε στο Ειδικό Δικαστήριο την Εισαγγελέα Ελένη Τουλουπάκη και τον πρώην Υπουργό Δικαιοσύνης.

Τελικά επειδή οι κατηγορίες ήταν μάλλον έωλες, δικάζονται για ήσσονος σημασίας αδικήματα.

Αυτό που θα μείνει όμως, αυτό που συντελεί στον περαιτέρω εκμαυλισμό του κοινωνικού σώματος και την αποσύνθεσή του, είναι το σηκωμένο δάχτυλο του Ανδρέα Λοβέρδου και οι απείρου κάλλους διάλογοι μεταξύ των συντελεστών της δίκης, που συναγωνίζονται το επίπεδο καφενείου λούμπεν οπαδών ποδοσφαιρικών ομάδων γνωστών μαφιόζων.

Οι διάλογοι δημοσιεύονται στα δημοσιογραφικά σάιτ και η ασκήμια μιας κοινωνικής ελίτ που ξεφτιλίζεται μπροστά στα μάτια μας θέτει μετ’ επιτάσεως το ερώτημα που αρχικά διαπραγματεύτηκε αυτό το άρθρο:

Τόσο χαμηλού επιπέδου πολιτική και πνευματική ελίτ διοικεί τη χώρα;

Αυτή η αγράμματη αστική τάξη ηγεμονεύει ηθικά, πολιτικά και πολιτιστικά σε μια χώρα έρμαιο της ιστορικής συγκυρίας;

Μια τάξη που δεν τολμάει ούτε να τηρήσει τα προσχήματα και να τραβήξει τ’ αυτιά ακόμα και σε καραμπινάτους πολιτικούς απατεώνες. Ν αφήσει εν πάση περιπτώσει τους περίφημους θεσμούς να λειτουργήσουν εξισορροπητικά , ώστε να δουλέψει κάπως «το μαγαζί».

Αντίθετα…Δεν αρκούνται μόνο να κουκουλώνουν τα σκάνδαλα αλλά απειλούν και τον οποιονδήποτε δημόσιο λειτουργό που θα τολμούσε να τους ελέγξει, ότι θα τον εξοντώσουν…

Και εμείς πώς τους ανεχόμαστε;

Γιατί η κοινωνική αντιπολίτευση που υπάρχει και βρίσκει τρόπους κάθε φορά που κάτι ξεχωριστό την ξεσηκώνει να κάνει αισθητή την παρουσία της, δεν έχει βρει τον καίριο τρόπο σύνδεσης και ενιαίας δράσης;

Εν τω μεταξύ σημεία και τέρατα συνεχίζουν να συμβαίνουν στον αστικό ιστό της πόλης των Αθηνών με τον ανεκδιήγητο αυτό κλώνο της οικογένειας Μητσοτάκη που παριστάνει το Δήμαρχο, εκλεγμένο από μια δεξιά πλειοψηφία που έχει κρατήσει τα πολιτικά της δικαιώματα στην ιστορική πόλη παρότι διαμένει στα Βόρεια ή Νότια Προάστεια..

Πέραν της κακογουστιάς και των γκρίζων οικονομικών αναθέσεων, ένα όργιο βίας λαμβάνει χώρα στην περιοχή των Εξαρχείων και του λόφου του Στρέφη.

Τα γεγονότα και οι απόψεις είναι γνωστά.

Όμως κανείς δημοκράτης και καλοπροαίρετος άνθρωπος δεν παραγνωρίζει ότι η όλη μεθόδευση μυρίζει ακροδεξιά καταστολή, παράδοση του κέντρου της Αθήνας στα μεγαλοσυμφέροντα και εκδίωξη τόσο των μόνιμων κατοίκων, όσο και των μικροεπαγγελματιών από την περιοχή.

Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού και θυμίζουν τις σκευωρίες για την άλωση του Δημόσιου Πανεπιστημίου από τις δυνάμεις της αγοράς και τις περιπέτειες του Πανεπιστημιακού Ασύλου.

Τώρα ήρθε η ώρα που ο πιο παρασιτικός καπιταλισμός που γνωρίσαμε θέλει να καταπιεί τις ίδιες τις γειτονιές, κάθε σπιθαμή δημόσιου χώρου που μπορεί να του αποφέρει κέρδος.

Το καθεστώς Μητσοτάκη – Μπακογιάννη με τον πιο ανάλγητο επιθετικό τρόπο εξυπηρετεί τα παραπάνω συμφέροντα.

Και για του λόγου το αληθές παραθέτουμε τις ανακοινώσεις του τύπου για τα πρόσφατα γεγονότα καταστολής στο λόφο του Στρέφη:

«Τι να απαντήσεις σε ένα παιδί που χθες το βράδυ έβλεπε από το μπαλκόνι του να χτυπάνε κόσμο κάτω από το σπίτι του αυτοί που θεωρητικά το προστατεύουν;»

Ξεχειλίζει η οργή στους κατοίκους των Εξαρχείων για το κλίμα τρομοκρατίας που έχει στήσει η ΕΛ.ΑΣ. στην περιοχή με πρόσχημα τις εργασίες ανάπλασης στον λόφο Στρέφη και την κατασκευή σταθμού μετρό στην πλατεία της περιοχής.

Σύλλογος γονέων για τον ξυλοδαρμό πατέρα στο Στρέφη: Δε μας φοβίζετε, μας εξοργίζετε

Το χθεσινό περιστατικό ξυλοδαρμού πατέρα από αστυνομικούς στο γήπεδο μπάσκετ του λόφου, ήταν ακόμη ένα επεισόδιο στο όργιο βίας από τις δυνάμεις Μητσοτάκη-Θεοδωρικάκου, με τον σύλλογο γονέων του 36ου δημοτικού σχολείου να εκδίδει σκληρή ανακοίνωση.

Εν τω μεταξύ όπως διαβάζουμε ο Δ. ξυλοκοπήθηκε άγρια μπροστά στα παιδιά του όταν προσπάθησε να υπερασπιστεί κοπέλα που ήθελε με την παρέα της να περάσει από τον χώρο του γηπέδου και τους απαγορεύτηκε η διέλευση τη στιγμή που ήδη υπήρχε κόσμος μέσα. Έχει οίδημα στο κεφάλι, μώλωπες στα χέρια, στο πρόσωπο και σ' όλο του το σώμα, ενώ δέχτηκε και φυσουνιά χημικών στο πρόσωπο. Σαν να μην έφτανε όλο αυτό συνελήφθη και κρατείται στη Γ.Α.Δ.Α. με κατηγορίες για αντίσταση κατά της αρχής, βία κατά υπαλλήλου κι απόπειρα επικίνδυνης σωματικής βλάβης.

Και μέσα σ’ όλο αυτό το χάος, που όμως η Κυβέρνηση κατόρθωνε να συντηρεί εν λειτουργία, έσκασε το τεράστιο θέμα «των υποκλοπών ή παράνομων, ή παράτυπων επισυνδέσεων» που είναι το μόνο που έφερε σε δύσκολη θέση το Μητσοτάκη και το σύστημα που υπηρετεί.

Του τράβηξαν τ’ αυτιά και οι Βρυξέλλες και αναταραχή σημειώθηκε στη κάποτε γαλάζια και σήμερα μάλλον φαιοκίτρινη πολυκατοικία.

Παραθέτουμε απλώς τις δηλώσεις του Βουλευτή της ΝΔ (από το Καραμανλικό στρατόπεδο) Κώστα Τζαβάρα, όπως αποτυπώθηκε στον τύπο:

«Κεραυνοί» από τον βουλευτή της Ν.Δ. για «εξόχως σοβαρή περίπτωση παραβίασης του Συντάγματος και του δημοκρατικού πολιτεύματος»

Αλλά στη Δημοκρατία, κυρίως τη «Νέα» δεν υπάρχουν αδιέξοδα.

Στήνουμε μία Εξεταστική Επιτροπή στην οποία έχουμε την πλειοψηφία «κι έξω από την πόρτα».

Και κάπως έτσι, νοιώθουμε ότι δεν αρκούν ούτε καν τα λόγια και τα κείμενα των κλασσικών για να μας δώσουν την αναγκαία ώθηση , τις αναγκαίες γραμμές πλεύσης του δρόμου για τις επαναστατικές αλλαγές που έχει ανάγκη η Ελλάδα αλλά και ο σύγχρονος κόσμος συνολικά.

Ισως πάλι να έχει δίκιο ο Ιταλός Μαρξιστής φιλόσοφος , ο σύγχρονός μας Enzo Traverso:

“Ξέρουμε ότι ο 21ος αιώνας δεν θα είναι εποχή ευτυχίας. Αντίθετα από τους πατεράδες μας δεν κατορθώνουμε να προσδιορίσουμε ένα σχέδιο για το μέλλον. Προσπαθούμε να ξορκίσουμε το χειρότερο, να υπερασπίσουμε τις κατακτήσεις του παρελθόντος, να διαφυλάξουμε τη δημοκρατία, η οποία κάθε μέρα χάνει και κάτι περισσότερο από την ουσία της. Δεν μπορούμε ακόμα να φανταστούμε έναν νέο και διαφορετικό κόσμο. Ξέρουμε ωστόσο ότι το τσουκάλι κοχλάζει και ότι θα πετάξει ψηλά το καπάκι του. Θα υπάρξουν μεγάλες αλλαγές, πρέπει να προετοιμαστούμε για αυτές. Ύστερα, τα λόγια θα έρθουν μόνα τους".

Και τώρα;

Τελικά τι να κάνουμε;

Μα, να γίνουμε η εξαίρεση, όπως μας ζήτησε κάποτε ο Μάνος Χατζηδάκις… και τα λόγια θα έρθουν μόνα τους, όπως μας λέει ο Έντζο…