Λάδι (Λιβυκό) στη φωτιά

 

Του Δημήτρη Μηλάκα

Την Δευτέρα (3/10/22) το μισό τουρκικό υπουργικό συμβούλιο πήγε στην Λιβύη και σύναψε μια συμφωνία για την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, σε μια προσπάθεια να αποκτήσει πρακτική ισχύ το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, το οποίο ορίζει την ΑΟΖ των δύο χωρών.

Το εν λόγω μνημόνιο χαρακτηρίζεται παράνομο από την Ελλάδα καθώς «εξαφανίζει» τα δικαιώματα σε Αποκλειστική Θαλάσσια Ζώνη της Κρήτης της Καρπάθου της Ρόδου. Με απλούστερα λόγια με τον τρόπο αυτόν η Αγκυρα εκτός του ότι υπογραμμίζει το ενδιαφέρον και τις δυνατότητές της για τις ενεργειακά ελπιδοφόρες θαλάσσιες περιοχές νότια της Κρήτης, προωθεί και την θέση της ότι τα ελληνικά νησιά (γενικότερα) δεν έχουν δικαιώματα εκμετάλλευσης πέραν των 6 μιλίων από τις ακτές τους.

Ακριβώς μια μέρα πριν την «απόβαση» των Τούρκων υπουργών στη Λιβύη, την περασμένη Κυριακή, αφίχθη εκτάκτως στην Κωνσταντινούπολη ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ Τζ. Σάλιβαν και είχε συνομιλίες με το δεξί χέρι του Ερντογάν Ιμπραήμ Καλίν. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το περιεχόμενο των συνομιλιών των δύο κορυφαίων κυβερνητικών παραγόντων, ωστόσο ότι κι αν είπε ο Αμερικανός στον Καλίν, απάντηση του Ερντογάν ήταν να προχωρήσει η τουρκική εμπλοκή στη Λιβύη, μια χώρα η οποία διαλύθηκε από τους δυτικούς (ΗΠΑ, Γαλλία, Ιταλία κλπ), οι οποίοι εξακολουθούν να παίζουν με τις εσωτερικές αντιθέσεις υποθάλποντας συγκρούσεις/ εμφύλιο με τελικό στόχο των έλεγχο και εκμετάλλευση των πλούσιων ενεργειακών αποθεμάτων και των ελπιδοφόρων ενεργειακά θαλάσσιων περιοχών που εκτείνονται από τις ακτές τις χώρας μέχρι την Κρήτη.

Για να έχουμε μια εικόνα της νέας τουρκολιβυκής συμφωνίας και των γενικότερων συνεπειών που αυτή μπορεί να έχει θα πρέπει να πάρουμε υπόψη την εσωτερική κατάσταση στη Λιβύη η οποία κινείται στα όρια του εμφυλίου.

Η νέα Τουρκο-λιβυκή συμφωνία υπογράφηκε από πλευράς Λιβύης από την κυβέρνηση της Τρίπολης υπό Αμπντέλ Χαμίντ Ντμπεϊμπά.

Ωστόσο υπάρχει και η κυβέρνηση του Φάτι Μπασάγα, η οποία εδρεύει στην ανατολική Λιβύη Βεγγάζη) και στηρίζεται από το Κοινοβούλιο. Η… κυβέρνηση της Βεγγάζης λοιπόν, απέρριψε τη νέα συμφωνία υπέγραψε η Τουρκία με την κυβέρνηση της Τρίπολης.

Σ’ αυτήν την κινούμενη άμμο όπου συγκρούονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα (η θαλάσσια περιοχή μεταξύ Λιβύης και Κρήτης έχει κινητοποιήσει το ενδιαφέρον των κολοσσών της πετρελαϊκής βιομηχανίας) οι κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης καθορίζονται από δύο απόλυτες ανελαστικές παραμέτρους:

1. Η διασφάλιση των δικαιωμάτων ΑΟΖ της Κρήτης τα οποία αμφισβητούνται από τις τουρκο-λιβυκές συμφωνίες

2. Η σύμπλευση με τα αμερικανικά συμφέροντα καθώς η Κρήτη εκτός από ελληνικό νησί είναι το αβύθιστο αμερικανικό αεροπλανοφόρο στη Μεσόγειο.

Στο ερώτημα, αν τα ελληνικά συμφέροντα στην περιοχή συμπίπτουν με τα αμερικανικά, η ελληνική κυβέρνηση έχει δώσει σαφή κατηγορηματική θετική απάντηση.

Ωστόσο σε μια κινούμενη άμμο, οι ισορροπίες αλλάζουν ανά πάσα στιγμή ανάλογα με την εξέλιξη του μεγάλου παζαριού το οποίο επιχειρεί ο Ερντογάν με τις ΗΠΑ/ Δύση. Και είναι προφανές ότι στο τραπέζι αυτού του μεγάλου παζαριού βρίσκονται (και) ελληνικά συμφέροντα τα οποία «διαχειρίζεται» η Ουάσιγκτον…


Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου