Επιτέλους, ένας πιο ανθρώπινος κόσμος για τους εργοδότες

 

Του Πάσχου Λαζαρίδη

Στην ταινία Up in the air του 2009 ο Τζωρτζ Κλούνει υποδύεται έναν επαγγελματία “downsizer”, δηλαδή ένα καλοπληρωμένο στέλεχος που προσλαμβάνεται από διοικήσεις επιχειρήσεων για να απολύει εργαζόμενους. Ταξιδεύει από πόλη σε πόλη αναλαμβάνοντας το συναισθηματικά δυσάρεστο έργο να ανακοινώνει ο ίδιος τις περικοπές προσωπικού. Με τον τρόπο αυτό τα στελέχη της εταιρείας απαλλάσσονται από το καθήκον να απολύουν τους δικούς τους υφισταμένους. Ένας διευθυντής δεν πρέπει να στρεσάρεται προσπαθώντας να εξηγήσει στους εργαζόμενους τον λόγο για τον οποίο οι επιλογές οδήγησαν την εταιρεία σε μείωση προσωπικού.

Από τότε, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, και ο καπιταλισμός έγινε ακόμα πιο ανθρώπινος και φιλικός για τα διευθυντικά στελέχη. Δεν μπαίνουν καν στον κόπο και στα έξοδα να προσλαμβάνουν επαγγελματία που απολύει. Μπορούν να το κάνουν και με ένα απρόσωπο μαζικό mail. 

Αυτό φυσικά δεν παύει να είναι στρεσογόνο για τους μάνατζερ που αναγκάζονται να υπογράφουν το mass mail των απολύσεων. 

Για παράδειγμα την προηγούμενη εβδομάδα, η Jennifer Tejada, CEO της PagerDuty, εταιρεία που παρέχει διαδικτυακές υπηρεσίες, έστειλε ένα μακροσκελές email 1.669 λέξεων στους υπαλλήλους της ανακοινώνοντας περικοπές του 7% του προσωπικού της. 

Η Jennifer Tejada με ετήσιο μισθό 13,2 εκατομμύρια δολάρια, έκλεισε την επιστολή της με ένα απόσπασμα από τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, και πιο συγκεκριμένα ότι “υπέρτατο κριτήριο για έναν ηγέτη δεν είναι τι κάνει σε εποχές άνεσης και ασφάλειας, αλλά τι κάνει σε εποχές δύσκολες και απαιτητικές”.

Μπορεί η Jennifer να αποδοκιμάστηκε στα social media για την ψυχρή και δίχως συναισθήματα επιστολή της αλλά έκανε σαφές ότι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι επικεφαλής των εταιρειών είναι τουλάχιστον ανάλογες με αυτές που αντιμετώπιζαν οι ηγέτες του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα στις δεκαετίες του 50 και του 60. 

Παρόλα αυτά, μια σειρά εταιρειών – κολοσσοί προχώρησαν σε απολύσεις δια του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Πρωτοστάτησε ο Elon Mask ο οποίος με το που αγόρασε το Twitter απέλυσε με ένα κοφτό mail τους μισούς εργαζόμενους. Εργαζόμενοι που τυχόν αμφισβήτησαν τις αποφάσεις του, απολύονταν με ένα tweet. Όταν επιπλέον 1200 εργαζόμενοι παραιτήθηκαν οικειοθελώς, αναγκάστηκε να στείλει άλλο mail που ζητούσε από όποιον ξέρει να γράφει software να επιστρέψει, όμως το βασικό ήταν ότι ο δρόμος άνοιξε. 

Στις 4 Ιανουαρίου η Amazon ανακοίνωσε την απόλυση 18.000 εργαζομένων, στις 18 Ιανουαρίου η Microsoft ανακοίνωσε την απόλυση 10.000 εργαζομένων, στις 20 Ιανουαρίου η Google ανακοίνωσε την απόλυση 12.000 εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι απολύονται, απροειδοποίητα οι περισσότεροι, μέσω μαζικών mail που λαμβάνουν, και αφού έχουν ήδη αποκλειστεί από την πρόσβαση στις εταιρικές πλατφόρμες. Το μήνυμα της απόλυσής τους το λαμβάνουν μάλιστα στο προσωπικό τους mail καθώς ήδη έχουν αποκλειστεί από την πρόσβαση σε εταιρικούς πόρους. 

Παλιότερα οι απολύσεις γίνονταν σε προσωπικό επίπεδο και ορισμένες μάλιστα εταιρείες έδιναν και ένα περιθώριο κάποιων εβδομάδων ώστε ο εργαζόμενος να προετοιμαστεί ή να βρει μια άλλη θέση εργασίας. Ήταν υποτίθεται και μια απόπειρα να γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα στο τι ζητά μια εταιρεία από τους υπαλλήλους της και τι τους προσφέρει. Αφού τους ζητά σχεδόν τα πάντα, θα μπορούσε να τους προσφέρει μια ζεστή και παρηγορητική κουβέντα όταν τους απολύει.

Αυτές όμως οι ευαισθησίες φαίνεται να ανήκουν στο παρελθόν καθώς είναι μη αποδοτικές και κοστοβόρες. Οι μαζικές, δια των mail απολύσεις, πέραν του ότι εξοικονομούν χρόνο και χρήμα για τις εταιρείες από μια προσωπική συνάντηση, δεν καταπονούν ψυχικά και τον διευθυντή: Δεν είναι πλέον αναγκασμένος να βλέπει έναν εργαζόμενο να καταρρέει μπροστά στο άγχος και την ανασφάλεια για το τι θα κάνει ο ίδιος και η οικογένειά του. Ούτε τον αναγκάζει να ταλαιπωρείται ψυχικά με το θέαμα ανθρώπων που καταστρέφονται από τις αποφάσεις του. 

Ο καπιταλισμός βρήκε έναν ακόμα τρόπο να γίνει πιο ανθρώπινος και πιο φιλικός στους εργοδότες. 

Ο κόσμος που θα είναι πιο ανθρώπινος και φιλικός στους εργαζόμενους, προς το παρόν αναζητείται. Για την ακρίβεια, η ανάμνησή του χάνεται στα βάθη του εικοστού αιώνα, ενώ κατασυκοφαντείται ως απάνθρωπος και ανελεύθερος από όσους υμνούν την ελευθερία του να απολύεις με ένα mail.

Πηγή: antapocrisis.gr

Δρόμος ανοιχτός

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου